Katten kwamen onlangs meerdere malen in het nieuws. Amerikaanse wetenschappers noemen katten seriemoordenaars (USA Today), die verantwoordelijk zijn voor de dood van miljarden muizen en vogels. In Nederland kwam vanuit Schiermonnikoog het bericht dat circa 60 verwilderde zwerfkatten moeten worden afgeschoten om te voorkomen dat ze overlast veroorzaken en schade aanrichten aan de fauna op het eiland. En een boswachter pleitte op Radio 1 voor de invoering van kattenbelasting.
We weten allemaal dat katten van nature geen vegetariërs zijn en zwerfkatten moeten om te kunnen overleven hun jachttalent ontwikkelen. Maar als er ook makkelijker manieren zijn om aan voedsel te komen, zullen ze dat niet nalaten. Vuiniszakken, afvalbakken alsmede containers bij (bedrijfs)kantines, restaurants en campings zijn favoriete foerageerplaatsen voor zwerfkatten.
Overlast wordt ervaren door louter hun aanwezigheid, uitwerpselen, gemiauw, nestjes met jongen en vanwege hun concurrentie met inheemse roofdieren om dezelfde prooien (veelal muizen, maar ook ratten, vogels en konijntjes).
Er zijn in elke provincie organisaties en stichtingen die zich voor zwerfkatten inzetten. Tamme zwerfkatten worden naar het asiel gebracht en niet herplaatsbare verwilderde zwerfkatten worden na castratie terug gezet in hun leefgebied waarna ze zich niet meer kunnen vermeerderen. Dit laatste wordt de TNR (Trap Neuter Return) methode genoemd. In Zeeland gaat Stichting Scheldekat nog een stap verder.
Daar krijgen de wilde zwerfkatten die na castratie en chippen worden losgelaten, een onderkomen om in te schuilen en slapen evenals voldoende voedsel. Het onderkomen kan een blokhut zijn, een container, hondenhokken of onopvallende tuinboxen die worden neergezet op terreinen van particulieren of bedrijven in het leefgebied van de katten.
Als er nieuwe zwerfkatten bij komen (doordat verwaarloosde of gedumpte katten zich bij de populatie aansluiten) worden die snel opgemerkt, gevangen en herplaatst bij mensen die ze willen adopteren. Ook ongecastreerde verwilderde katers op zoek naar vruchtbare poesjes kunnen komen aanlopen en door de beschikbaarheid van voldoende voedsel rondhangen bij het kattenhuis. Deze katers sluiten zich na castratie blijvend aan bij de groep. Zwangere poezen die op zoek naar voedsel zo’n kattenhuis vinden, krijgen daarin doorgaans hun kittens. Die kittens worden weldra gevonden en samen met hun moeder ondergebracht in een pleeggezin. De kittens worden gesocialiseerd en geadopteerd. Als de moederpoes tam is wordt ook zij geadopteerd, maar wanneer zij te wild en onherplaatsbaar blijkt, wordt zij na 10 weken kraamtijd, gesteriliseerd en gechipt terug gezet bij het kattenhuis.
Stichting Scheldekat (voorheen Werkgroep Scheldekat) is 16 jaar geleden begonnen met deze zwerfkatprojecten en de resultaten ervan liegen er niet om. Blijken zwerfkatpopulaties door de TNR methode in de loop der jaren stabiel te blijven, de methode die Stichting Scheldekat toepast leidt tot aanzienlijk kleinere populaties die op den duur uitsterven. Zo leefden op het grote terrein van een scheepswerf in Vlissingen al tientallen jaren zo’n 40 à 50 zwerfkatten die om de paar jaar werden weggevangen en gedood. Door voortplanting van katten die niet gevangen waren en de komst van nieuwe zwerfkatten, bleef het aantal in de loop van enkele decennia stabiel en in overeenstemming met de ruimte en beschikbare hoeveelheid voedsel in het gebied. Na ingrijpen door Stichting Scheldekat door middel van castratie en het plaatsen van een kattenhuis waarin de katten konden slapen en eten, is de populatie van ruim 40 katten in de loop der jaren op natuurlijke wijze afgenomen tot het huidige aantal van 3 bejaarde katjes.
Op de andere locaties waar Stichting Scheldekat overeenkomstige projecten voor wilde zwerfkatten startte, zijn de resultaten hetzelfde. In een tijdsbestek van 10 jaar is er een drastische afname te zien van aantallen zwerfkatten. Deze aanpak stabiliseert niet, maar controleert en reduceert een zwerfkattenprobleem aanzienlijk. Ook de overlast neemt evenredig af. Er zijn geen sproeiende katers meer, geen nestjes kittens waarvan het merendeel door worm- en luchtweginfecties sterft, geen samenscholingen bij afvalcontainers en er worden beduidend minder prooidieren gevangen doordat de katten gevoerd worden. Restanten van muizen, vogels of konijntjes worden namelijk zelden aangetroffen in of bij de kattenhuisjes.
Kortom beperking en beheer van wilde zwerfkatten is heel goed mogelijk zonder geweer.
Dit artikel is een gastbijdrage van Marleen Drijgers, oprichter en voorzitter van Stichting Scheldekat. Kijk voor meer informatie op de website.
©PiepVandaag.nl
8 Comments
Comments are closed.
Nee, hoor Hennie, dat vogelmoorden valt niet mee.
Bij ons vorig huis hadden we veel tuin en in het voorjaar lag onze tuin vol met dode vogels, vermoord door schattige poesjes.
Wij wonen nu in een dorp met veel landerijen en in die weilanden zie je vaak katten lopen, die zijn gewoon op rooftocht en het vervelende is dat boeren en jagers vossen en roofvogels de schuld geven voor de grote vogel sterfte, want dan kunnen ze weer lekker gaan knallen.
Heb echt geen hekel aan katten, want we hebben ze vroeger ook veel opgevangen, maar er zijn er gewoon veel te veel.
Ik wil niet ontkennen dat er TEVEEL katten zijn. Maar dan is in mijn ogen castratie en sterilisatie een betere oplossing dan het invoeren van kattenbelasting. Want door dit laatste ben ik bang dat veel mensen in “arme” omstandigheden dit niet kunnen betalen en hun kat buiten sluiten. Doordat deze katten dan geen voer meer krijgen, zullen ze nog meer vogels en andere dieren moeten vangen om te kunnen overleven.
Ik heb een zwerfkat uit het asiel geadopteerd.
Ik woon op een flat en de enige plaats waar deze kat buiten kan komen is op mijn afgeschermde balkon, waarvan zij niet weg kan. Al haar behoeften doet zij op de kattenbak in mijn huis. Net zoals alle andere katten die in deze flat wonen. Ik vind het dan ook niet eerlijk als er een kattenbelasting ingevoerd zou worden terwijl mijn kat geen enkele bijdrage levert aan de overlast.
Ik weiger hiervoor “kattenbelasting” te gaan betalen, want mijn kat veroorzaakt bij niemand overlast.
Een kat is geen hond, die gaat blaffen bij controle over hondenbelasting aan de deur.
En het is mijn goed recht een controleur te weigeren bij mij binnen te komen.
Dus kattenbelasting zal ik nooit en te nimmer gaan betalen. Het lijkt mij onmogenlijk om een “huiszoekingsbevel” te verkrijgen voor de controle op kattenbelasting.
Zolang mijn kat binnen blijft, zal ik er nooit en te nimmer kattenbelasting voor gaan betalen!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Onder het mom van “hondenbelasting” gaat het geld dat de gemeenten hiervoor nu innen zeker niet naar het aannleggen van uitlaatplaatsen, maar dit geld gaat in de algemene pot van de gemeente.
Als er kattenbelasting ingevoerd gaat worden zullen veel eigenaren van katten het bezit hiervan ontkennen. (Zeker in dit moment van crisis, waarbij veel katteneigenaren zich amper het voer voor hun kat kunnen permiteren). Dit zorgt er dan weer voor dat de betreffende katten buiten gesloten gaan worden en verwilderen of opvang in een asiel nodig hebben.
Dus met kattenbelasting schiet men het doel volledig voorbij.
En wat die “vogelmoorden” betreft: ik zie bijna altijd de vogeltjes op tijd ontsnappen aan de katten. In mijn ogen valt dit dus nogal mee.
Zowel bij poezen als bij katers kan men van castratie spreken. Zie http://www.doubleforgeron.nl/cas.html
Wat een goede oplossing van Stichting Scheldekat. Als alle huiskatten die buiten lopen nu ook nog eens verplicht gecastreerd en gechipt zouden worden, wordt het zwerfkattenprobleem helemaal opgelost.
‘Als de moederpoes tam is wordt ook zij geadopteerd, maar wanneer zij te wild en onherplaatsbaar blijkt, wordt zij na 10 weken kraamtijd, gecastreerd en gechipt terug gezet bij het kattenhuis.’
Gecastreerd? Een poes?
Als je de eierstokken weghaalt bij een poes noemen ze dit castreren.
Uiteraard is het geweer geen oplossing. Maar die belasting vindt ik wel een middel om het aantal katten wat in te perken. En dat vindt ik nodig om het aantal onverantwoordelijke katte-eigenaars i te perken en dit is nodig omdat te veel eigenaars de kat de hele dag buiten laten lopen. Nederland is overbevolkt en dus wonen we dicht opelkaar. Zo ook ik. Ik woon in een rijtjeshuis en natuurlijk heb ik een klein tuintje. Het voortuintje is de favoriete plaats voor de katten om hun behoefte te doen. Dus als ik de deur open doe dan komt die zure kattepoep geur je tegemoet. En wat ik ook doe, praten met de eigenaars, kippegaas, peper op de grond etc het helpt allemaal niet. Dus ja ik ben ziek van die katten en ik weet niet wat ik er aan kan doen. Dus wat mij betreft is die belasting een good-deal.
J
De verkeerde gevolgtrekking. Hoe dichter op elkaar, des te meer tolerantie is nodig. Zeker mensen in
rijtjeshuizen kunnen meepraten, over de overlast die men van elkaar te dulden heeft:, van elkaars kinderen en huisdieren, van elkaars hobby’s (muziek; boormachines) – de opsomming is eindeloos.
Heeft Ackerman het al eens op een flat geprobeerd? (Ik hoop niet dat hij daar een kat houdt.)