De ernstig bedreigde karetschildpad heeft nog maar weinig toevluchtsoorden. Nu blijkt dat door de opwarming van de aarde en het zeewater er ook minder veilige nestplaatsen beschikbaar zijn. Door golven en hoog water slaan namelijk de stranden weg van Costa Rica’s Cahuita National Park, een favoriete nestlocatie voor zeeschildpadden.
Eeuwenlang boden de meer dan acht kilometer lange stranden in Cahuita een nestplaats voor vier soorten zeeschildpadden: de lederschildpad, de groene zeeschildpad, de onechte karetschildpad (ook bekend als Caretta Caretta) en de echte karetschildpad. Maar door erosie van het strand en de stijging van de zeespiegel is het aantal nestplaatsen en de omvang daarvan verminderd. In 2012 werden slechts 53 nesten geteld op de stranden van het nationale park.
“Veel schildpadden trekken nu naar de stranden buiten het park. Op die plaatsen hebben we geen controle over ze en dat maakt ze kwetsbaarder”, zegt parkbeheerder Mario Cerdas.
In de drie jaar dat hij het park beheert heeft Cerdas een daling gezien in het aantal schildpadden dat op de stranden komt om eieren te leggen. In vijftien jaar tijd is een kwart van de stranden van Cahuita verloren gegaan. Tijdens de laatste vloed bereikte het water het houten huis van de parkbewaarder, op zo’n 100 meter van de vloedlijn.
Het Cahuita National Park omvat 1.100 hectare grond van het moerassige schiereiland en 23.000 hectare oceaan, inclusief het belangrijkste koraalrif van het land. Het park werd in 1970 tot nationaal monument verklaard en in 1978 uitgeroepen tot beschermingsgebied van kwetsbare ecosystemen.
Dat de schildpadden hun bestemming wijzigen, naar de stranden buiten het park, is niet de enige zorg. Bij zeeschildpadden wordt het geslacht bepaald door de temperatuur van het zand. Op koele stranden worden meer mannetjes geboren en op warme stranden meer vrouwtjes. Als gevolg van klimaatverandering – het wordt warmer in Midden-Amerika- worden er tegenwoordig meer vrouwtjes dan mannetjes geboren.
“Als de man-vrouwverhouding uit evenwicht raakt, kan dat problemen opleveren”, legt Borja Heredia uit, wetenschapper van de Convention on the Conservation of Migratory Species of Wild Animals (CMS).
En dit is nog maar een van de vele kwesties waarin klimaatverandering invloed heeft op migrerende diersoorten: droogte in Afrika belemmert de reis die miljoenen vogels elk jaar door de Sahara maken; voor ijsberen wordt het steeds moeilijker om voedsel te vinden en de opwarming van de aarde heeft de vliegroutes van de monarchvlinder veranderd.
Wetenschappers en ambtenaren uit de hele wereld werken samen om de effecten van de opwarming van de aarde te bestuderen en oplossingen te vinden.
“We kijken hoe we de klimaatverandering kunnen aanpakken en de gevolgen van die verandering voor de migrerende diersoorten. Dat kunnen zowel walvissen, schildpadden en vogels zijn, maar ook ongewervelden dieren”, zegt Colin Galbraith, een lid van de werkgroep inzake klimaatverandering.
We sluiten dit zorgelijke bericht af met een hartverwarmend filmpje van zeeschildpadjes in Mexico die, dankzij de hulp van vrijwilligers, onlangs veilig vanuit hun nest de zee konden bereiken.
Bron ©PiepVandaag.nl Sophie Janssen
