De slipketting, wie kent hem niet? Een ouderwets ‘trainingsmiddel’ dat bedoeld is om een hond mee te corrigeren. Correct omgedaan, valt de ketting direct na een correctie ‘los’. Fout omgedaan gebeurt dit niet. Bij onjuist gebruik of een trekkende hond wordt de slipketting al gauw een wurgketting. Deze alternatieve naam wordt dan ook veel voor het metalen ding gebruikt.
Een Britse encyclopedische website maakt melding van het eerste gebruik in 1955. De slipketting is dus al meer dan een halve eeuw ingezet om hondengedrag naar menselijke wensen te vormen. Conservatieve hondenbezitters zweren er soms nog bij.
Dat is jammer, want anno 2013 hebben we niet alleen een technologische revolutie, de derde wetenschappelijke revolutie én een digitale revolutie achter de rug. Er is ook veel ontwikkeling geweest op hondengebied. Ontwikkeling die meer inzicht heeft gebracht in hoe honden leren en hoe dat leren beïnvloed kan worden.
Vandaag de dag hebben we als mens de middelen in handen om een hond zo te selecteren dat hij:
- met een aanleg voor sociaal gewenst gedrag wordt geboren;
- naar een cursus kan om opgevoed te worden;
- in zijn gedrag kan worden bijgestuurd als dat voor zijn eigenaar, diens omgeving of hemzelf wenselijk is.
Toch gaat er nog veel mis tussen mens en hond. Veel honden worden niet gefokt op basis van gedrag en gezondheid, maar op basis van uiterlijk. Veel honden komen niet op een cursus terecht. Of ze belanden op een cursus waar de begeleiding onvoldoende is. Tot slot wordt van veel honden gedrag niet bijtijds of zelfs verkeerd bijgestuurd.
Anno 2013 wordt nog (veel te vaak) gegrepen naar de wurgketting. Een ‘trainingsmiddel’ uit het jaar waarin Albert Einstein overleed en plastic nog geen gemeengoed was. En een trainingsmiddel waarvan steeds meer bewijs komt dat het lichamelijke schade kan toebrengen aan een hond (bijvoorbeeld: Pathologies of The Dog Associated With The Use of Choke Chains & Severe brain damage after punitive training technique with a choke chain collar in a German shepherd dog).
Vooruitgang is een groot goed. Vooruitgang is iets om te omarmen. Zeker als het voor een dier veel leed kan voorkomen. Aan de wilgen dus, die wurgketting. Of liever nog: omsmelten zodat het metaal eindelijk voor iets goeds kan worden gebruikt.
Ineke van Herwijnen, directeur Hondenbescherming.nl ©PiepVandaag.nl
12 Comments
Comments are closed.
Super gezegd Ineke! Eigenlijk te gek hè dat het nog steeds verkocht wordt. En dan ook meteen de stroombanden, prikbanden, gentle leaders e.d. aan de wilgen! En misschien zelfs wel de halsbanden en te korte lijnen….. of zeg ik nu iets heel revolutionairs :-). Ik werk zelf het liefst met tuigen. Als honden daar om een of andere reden niet tegen kunnen (wat vrijwel nooit gebeurt) dan adviseer ik een brede halsband, maar dan moet hij/zij niet trekken aan de lijn!
Tevens wordt er nog heel veel gekeken naar hoe we honden kunnen of moeten TRAINEN. Zoals je zegt “Ontwikkeling die meer inzicht heeft gebracht in hoe honden leren en hoe dat leren beïnvloed kan worden.” klopt helemaal, maar wanneer gaan we ook kijken naar hoe we door de omgang met onze hond gedragsproblemen kunnen voorkomen. Een hond hoeft niet perse getraind te worden om een fijn leven samen te hebben! En wanneer gaan we kijken naar het WELZIJN van honden, want dan ga je geen middelen die een corrigerende werking hebben meer gebruiken!!
Waarom moeten honden gecorrigeerd worden voor ongewenst gedrag, als je je verdiept in het wezen hond dan zul je ontdekken dat je ook door een andere omgang zonder correcties een hond kunt helpen, waardoor het ongewenste gedrag verdwijnt.
Heeft er niet iemand connectie met Marianne Thieme, zodat dit via regelgeving door kan komen?
Ik zie zoveel mensen die een veel te grote slipketting om hun hond heen hangen. Dus in al die gevallen kan je al niet eens corrigeren. En als je het hebt over ‘wandelen zonder trekken’ de gemakzuchtige mens van tegenwoordig heeft echt geen zin om dat op een positieve manier te oefenen, en dan kan soms wel een tijdje duren (Wat per hond verschillend kan zijn)
Nee, dan maar een correctiemiddel eromheen hangen en dan doet ie het niet meer, en gemak dient de mens. Hoeveel mensen lopen niet tot de dood van hun hond met die té lange slipketting en het feit waarom ze ooit die ketting eromheen hadden gedaan bijv. trekken of ander ‘ongewenst’ gedrag laat de hond nog steeds zien. Dus als een slipketting goed zal passen en correct word gebruikt (Wat niet veel mensen kunnen) Ben ik niet tegen het gebruik maar ook niet voor. Ik zal deze mensen eerder mee willen geven dat ze misschien eens wat ’tijd’ in hun hond kunnen steken i.p.v. een paar keer per dag een blokje om en wachten voor z’n bak met eten. Want het is naar mijn mening een kwestie van oefenen, oefenen en nog een oefenen. Waar je (Als je dan leuk en positief houd) een top band met je hond opbouwt. Daar heb je niet altijd een correctiemiddel voor nodig!
Daar ben ik het absoluut niet mee eens Lisanne H. Alleen de eerste zin al, waarmee je zegt dat iedereen die een slipketting gebruikt een bange hond krijgt. Zo onwaar!
Ik heb d.m.v. 1 op 1 begeleiding geleerd om een slipketting te gebruiken. Ik gebruik hem alleen tijdens de training (ook weer onder begeleiding) en heel af en toe met fietsen. Onze hond steek vol enthousiasme haar hoofd door een slipketting, want ze weet dat slipketting omdoen betekent “ik mag aan het werk en ik ga me heerlijk vermaken”. De ketting hangt in principe de hele training los en een groot deel van de les gaat zelfs helemaal los, dus dan zit ze niet eens aan de riem. De slipketting is er alleen voor het finetunen van bepaalde delen van een oefening. Er wordt naast het gebruik van de slipketting ook positief getraind, met koekjes en balletjes, maar dat is niet in elke situatie de oplossing. Onze hond is een heerlijke gekke clown, super lief, super enthousiast en absoluut niet bang. Vooral het deel “enthousiasme” in combinatie met “absoluut niet bang” moet bij haar wat worden ingetoomd en daarom ben ik blij met de slipketting.
Ik ben het hierin verder helemaal eens met T.A.M.P., fijn dat er ook eens iemand is die niet zo zwart/wit naar het gebruik van een slipketting kijkt, wat een verademing! Tegenwoordig wordt ik namelijk met de nek aangekeken, alsof ik mijn hond mishandel, wanneer mensen erachter komen dat ik een slipketting in mijn bezit heb. Ik hou zielsveel van mijn hond en ik zou de slipketting nooit meer aanraken als ik het idee had dat ze er op wat voor manier dan ook schade door zou ondervinden.
Moet je eens kijken naar de mensen die zomaar een slipketting omhangen en hun hond er gewoon mee wurgen, omdat ze niet weten wat de bedoeling is van dit hulpmiddel. Of mensen die hun hond helemaal laten flippen in een tuig, of aan een gewone halsband “want dat is veel vriendelijker”. Laat ik nog maar niet beginnen over mensen die zichzelf heilig vinden omdat ze een “vriendelijk” hulpmiddel (zoals een Halti, Halti Harnas, etc.) gebruiken, waardoor zij het gevoel hebben mij als “slecht baasje” te mogen bestempelen. Een Halti (harnas) kan immers totaal geen kwaad, het is wondermiddel, want plots luistert de hond prima. Think again, er is een reden waarom de hond bijv. plots niet meer trekt en dat komt niet doordat hij het zo’n prettig gevoel vindt, waardoor hij opeens als een zonnetje luistert. Dat hulpmiddel zit er constant, de slipketting is alleen duidelijk aanwezig wanneer de hond een correctie krijgt. Daarna bungelt hij gewoon weer los om de hals (net als een jachtlijntje). Wat maakt zo iemand die zo’n middel gebruikt, beter dan iemand die een slipketting gebruikt?
Ik heb liever een rustige hond, die weet wat er van hem/haar verwacht wordt, waar 2x in de week mee getraind wordt (want wij gaan braaf naar de club, het hele jaar door) en die af en toe een slipketting draagt, dan dat ik een hond zie die elke maand een ander hulpmiddel omgehangen krijgt. Of een hond waarmee zo “positief” getraind wordt dat het niet duidelijk voor hem is wat de grenzen zijn, waardoor hij bijvoorbeeld hartstikke gestrest raakt.
Ja, een hond kan doodsbang worden van een slipketting. Ik heb ook geen goed woord over voor mensen die uit zichzelf een slipketting kopen voor “de show”, of om hun hond te corrigeren zonder begeleiding te zoeken. Of wat dacht je van mensen die hun hond vrij laten spelen met andere honden terwijl ze nog een slipketting om hebben (zo gevaarlijk). Juist omdat ik weet hoe je hem wel moet gebruiken, zie ik ongelofelijk veel mensen die hem verkeerd gebruiken. Maar er is een verschil tussen weten wat je doet (gebruiken als hulpmiddel) en de ketting echt gebruiken als martelwerktuig.
Hallo, het is toch gek, dat men zich zoveel hierin tegenspreekt.
Slipketting wordt helaas bij veel honden dagelijks gebruikt.
wat niet nodig is.
het is een tijdelijk hulp middel wanneer een hond een dusdanig probleem heeft.
dan nog moet dit maar eigenlijk kort gebruikt worden. (en voorral juist)
en de eigenaar ervan bewust maken hoe hij dan het gewenst gedrag kan vasthouden.
Of het nu wel of niet goed is, blijft voor mij om het even.
nogmaals ben er geen voorstander van maar spreek het ook niet tegen.
ik vind dat je een hond op jonge leeftijd al dusdanig positief moet trainen, om zo een perfecte band te krijgen.
en mensen zeg nu zelf, hoeveel mensen kom je niet tegen die zeggen. nou ik hoef niet naar training, ik red dat wel.
vervolgens gaan ze naar de dierenzaak halen daar een slip of wat tegenwoordig in is teletac. en gebruiken deze te pas en te onpas.. en voorral ook op veel te jonge leeftijd.
volg een juiste training, en je zult merken dat jou hond helemaal geen slip o.i.d. nodig heeft.
Gr, Mario
Eigenaar van een rotweiller, dobermann, appenzeller, en dwerg picher. en nog een hoop andere dieren.
Digitale revolutie is Teletac? :D
heb zelf een alaskan malemute zijn moeilijke honden zeggen ze.maar mijn malemute en samonjeed hebben altijd een gewone band gehad zonder training. want ik 1 keer naar trainen geweest ik was gauw klaar want hun zeggen dat ze 1 baas nodig hebben daar ben ik het niet mee eens want als de baas niet thuis is moet de vrouw ook de hond kunnen uitlaten.
Ik ben het eens met een overgroot deel van dit artikel. Maar, er zijn een aantal punten waar nog wat extra licht op geschenen mag worden.
‘Vandaag de dag hebben we als mens de middelen in handen om een hond zo te selecteren dat hij:
met een aanleg voor sociaal gewenst gedrag wordt geboren;
naar een cursus kan om opgevoed te worden;
in zijn gedrag kan worden bijgestuurd als dat voor zijn eigenaar, diens omgeving of hemzelf wenselijk is.’
Sociaal gewenst gedrag impliceert dat het dus gaat over gedrag dat voor onze maatschappij acceptabel is. Van nature begrijpt een hond onze maatschappij en onze normen en waarden niet, een hond heeft volgens mij niet eens het besef van normen en waarden. Wat een hond wel beseft zijn dingen als gevaar, respect, leiderschap enzovoorts. Er wordt gezegd dat (aanleg voor)sociaal gewenst gedrag gefokt kan worden, ik ben het daar niet mee eens. Fokken is en blijft nog steeds een gok, je weet niet wat voor pups een hond uiteindelijk krijgt. In nesten zijn er onzekere honden, dominante honden, en ga zo maar door, daar is in principe geen pijl op te trekken. Daarnaast speelt het karakter van desbetreffende pup ook nog een enorme rol, en naar mijn weten is het ontstaan van karakter (tevens ook bij mensen) een grijs gebied. In de hondenwereld is ‘Socialisatie’ iets waar inspanning voor vereist is vanuit de mens, een hond kan niet in onze maatschappij functioneren als deze het op eigen houtje moet leren.
Instinctieve gedragingen zijn natuurlijk aangeboren, maar ‘sociaal gewenst gedrag’ of aanleg daarvoor niet per definitie. Sociaal gewenst gedrag is een menselijke term. Wat voor honden onderling sociaal vaardig is, is voor mensen vaak asociaal, eng of gevaarlijk. Een onderling conflict dat uitloopt op een gevecht is voor ons niet sociaal vaardig, maar schijnbaar is er dan dus iets tussen twee honden dat voor hen opgelost moet worden. Dat is overigens ook iets waar wij als mens niet tussen komen, daar is de onderlinge band tussen twee soortgenoten naar mijn inzicht te sterk voor.
Wel ben ik van mening dat er qua fokbeleid invloed uitgeoefend kan worden op evenwichtigere honden. Honden die van nature wat sterker in hun schoenen staan, maar die tevens ook gezond zijn in alle opzichten. Helaas wil men écht. een échte Duitse herder, een échte Labrador en ga zo maar door. Men wil geen Labrador die iets of wat afwijkt van de ras standaard, maar fysiek en mentaal wel weerbaarder is, want dat is nep of namaak, en namaak is tegenwoordig een negatieve term.
Er wordt enorm veel druk uitgeoefend op de maatschappij om een échte hond te kopen, terwijl fokkers zich zo streng mogelijk aan de ras standaard houden en dit in 80% van de gevallen negatieve gevolgen heeft op de hond (denk aan de Engelse bulldog, Cocker spaniel, Duitse herder).
Het zou zo mooi zijn, als wij honden dichter bij de natuur fokken. Sterke evenwichtige en gezonde honden. Dat is natuurlijk niet 100% mogelijk, omdat helemaal terug gekeken in stambomen alle rassen ontstaan zijn door inteelt. Maar genoeg over een perfect toekomstbeeld voor de hond.
Daarnaast heb ik een opmerking over cursussen en opvoeding. Ik heb menig cursus mee mogen maken. Zowel zelf deelnemen als kijken hoe er getraind wordt. En wat mij opvalt is dat niet alle hondenscholen en trainers nadruk leggen op het vasthouden van de aangeleerde handelingen tijdens de training. Men gaat naar een hondencursus omdat dat van hen verwacht wordt omdat zij een hond hebben, het wordt een soort verplichting. Elke week gaan veel mensen met tegenzin naar de cursus omdat het niet lukt, of beter, omdat zij hun eigen hond niet begrijpen. Het is in dat geval de taak van de trainer om mensen daar in te sturen. Dat gezegd gaan training en opvoeding hand in hand, maar zijn het twee totaal verschillende dingen. Trainen is het praktische deel van een hond hebben, we leren ze netjes meelopen, op commando zitten, wachten bij stoepranden voordat we oversteken en ga zo maar door. Daar is een grote basis voor, alles na die basis zijn leuke trucjes die verder niet echt een doel hebben. Opvoeden is iets dat slaat op de huiselijke situatie, dus niet het trainingsveld. Mag de hond op de bank? nee? wat doe je dan? wil je dat je hond stil is als de bel gaat? hoe leer je dat aan? Dit zijn maar twee voorbeelden van dingen die niet behandelt worden op hondencursussen omdat instructeurs dit niet belangrijk vinden. Het is namelijk belangrijk dat de hond op het veld netjes langs de baas loopt.
Wat ik maar wil zeggen is dat er niet veel veranderd zolang er niet ook een nadruk wordt gelegd op opvoeding, grenzen stellen voor je hond. Straffen is nooit leuk, maar ‘sociaal vaardig straffen’ of grenzen stellen is iets waar wij als mensen anno 2013 schijnbaar bang voor geworden zijn. Op het moment zelf is het misschien iets of wat vervelend om te doen, maar de nasleep is dat er daarna duidelijk is wat wél en niet mag.
Als laatste vindt ik het jammer dat ‘de slipketting’ altijd in een negatief daglicht wordt gezet. Ja, er zijn enorm veel mensen die er verkeerd mee om gaan, maar niet iedereen gebruikt een slipketting als een galg. Feit blijft ook dat niet iedereen geschikt is voor het gebruik van een slipketting. Dat heeft met de timing en intensiteit van de correctie te maken, dat is iets dat maar weinig mensen begrijpen.
Iets aanleren met een slipketting kan niet, alleen een negatieve ervaring koppelen aan een bepaalde gedraging of handeling, oftewel, iets afleren. Een slipketting geeft niet per definitie ‘controle’ over de hond, het is juist een heel gevoelig hulpmiddel voor het afleren van ongewenst en vastgeroest gedrag (iets dat onstaat door een slecht fokbeleid, of slechte instructie en begeleiding vanuit cursussen, maar ook door het karakter van de hond zelf.)
Ik brand het artikel totaal niet af, want ik zie liever dat minder mensen de slipketting gebruiken. Maar het zou ook eens goed zijn om een voorbeeld te geven van een succes geval bij het gebruik van een slipketting.
Wat ik zelf zie in de hondenwereld tegenwoordig is dat de ‘ontwikkeling’ waar vaak over gesproken wordt zich uit in het ENKEL positief trainen van honden. Geen grenzen stellen, ongewenst gedrag omleiden tot iets anders, niet fysiek straffen (hoe zacht of hard dan ook) en vaak als een complete debiel je hond negeren terwijl in sommige gevallen een correctie echt wel terecht is.
Honden zijn geen mensen, honden zijn dieren met een enorm sterk instinct, iets dat wij als mensen vaak vergeten. Niet alles kan ‘omgesmolten’ worden naar de wens van de mens, honden zijn daar een voorbeeld van.
Wat ik graag zie is discussies over dit onderwerp, waarom ligt de grens op een bepaalde plek bij het trainen van honden, en waarom is een poging om die grens te verleggen altijd iets ‘slechts’. Waarom wordt er tegenwoordig gezworen bij enkel positief trainen, terwijl dat bij een groot aantal honden niet werkt (er zijn tegenwoordig enorm veel honden met ernstige gedragsproblemen!), waardoor er uiteindelijk niet naar andere methoden gekeken wordt, en er vanuit gegaan wordt dat euthanasie de beste optie is?
Amen.
Ik zie liever een slipketting correct gebruikt, d.w.z. na een juiste training van een deskundige, dan het eeuwige geruk aan de riem van velen hondenbezitters die vele malen meer schade aanrichten. Ten einde raad gaat men een slipketting gebruiken, (want een gewone halband helpt niet), die vervolgens de schuld gaat krijgen van de eventuele schade die is opgedaan.
Hondentrainen is simpelweg niet gemakkelijk. De meeste mensen nemen niet of nauwelijks de moeite om naar een cursus te gaan met de hond gewoonweg omdat ze de tijd er niet voor hebben of voor over hebben. Om inzicht te krijgen in hondengedrag moet de hondenbezitter daar echt tijd in willen investeren. Probleemgedrag door onwetendheid is zo geboren.
Mijn slotconclussie: Investeer tijd in je beste vriend, volg cursussen, verdiep jezelf in hondengedrag en blijf jezelf erin verdiepen. Het is niet zo dat als er een curus is gevolgd dat de hond is opgevoed en dat je de rest van je leven klaar bent met opvoeden. Nee, opvoeden duurt een leven lang. En wat is er leuker dan actief met je hond erop uit te gaan. Lekker schapendrijven, frisbee, behendigheid, gehoorzaamheid, of wat dan ook.
Marco de Jong
Eigenaar van 2 Bordercollies en 2 Shetland sheepdogs
Een slipketting kan niet correct gebruikt worden als je een hond wilt die niet bang wordt. Je bereikt ermee dat je de band tussen eigenaar en hond verpest en de hond kan bijvoorbeeld andere honden (en dingen) associëren met pijn (de slipketting). Van veel honden die ik op afstand zie lopen, zie ik al meteen dat ze een slipketting dragen, alleen al door de manier van lopen. De meeste trekken juist nog harder omdat ze willen vluchten van de slipketting. Als je je in hondengedrag verdiept, kom je vaak tot de conclusie dat je een slipketting gewoon niet moet gebruiken, er is geen enkel positief aspect aan dat ding.
Helemaal mee eens !!! Super gezegd !
Bij ons op de hondenvereniging is de slipketting al heel lang “verbannen”!
Met een goede training werkt een normale riem voldoendee!