“Wij rijden niet voor kippen, mevrouw” 

Gisteren scharrelden ze daar nog samen als twee dikke vriendinnen door Bloemendaal: twee legkippen. Ooit hadden ze een eigenaar, maar die had toen hij maanden geleden verhuisde het kippenhok open gezet en de kippen aan hun lot over gelaten.

Vroeg in de middag werd ik gisteren door een inwoner van Bloemendaal over de kippen gebeld. Hij had  vlak daarvoor de dierenambulance gebeld omdat de kippen het afgelopen weekend en die middag weer op de Vogelenzangseweg liepen en telkens bijna voor aanrijdingen zorgden. Hij was bang dat ze ongelukken zouden veroorzaken en doodgereden zouden worden. De dierenambulance vertelde hem dat zij niet mochten rijden voor kippen en gaf het telefoonnummer van ons; van Red een Legkip.  Ik vroeg de man of hij de kippen kon proberen te vangen. Hij zou ze dan naar een van onze opvangen mogen brengen. Hij beloofde het te gaan proberen.

Drie uur later werd ik gebeld door een mevrouw die ook de dierenambulance Haarlem had gebeld en ook weer naar ons was doorverwezen. Er lag een doodgereden kip op de Vogelenzangseweg in Bloemendaal en de andere kip zat daar vlakbij in een voortuin verdrietig naar haar doodgereden vriendin te kijken. De mevrouw durfde de nog levende kip niet te vangen en had ook geen auto. Ik belde daarop de bewuste Regionale Dierenambulance Haarlem en vertelde dat er nu een kip dood was en of ze de andere kip toch alsjeblieft konden vangen en naar ons toebrengen. “Voor pluimvee mogen wij niet rijden”, kreeg ik te horen, ondanks het aanbod dat de kip bij onze opvang terechtkon. Belachelijk, want kippen zijn gewoon, net als konijnen, gezelschapsdieren die gedumpt worden en hulpbehoevend zijn. Gelukkig had de dierenambulancemedewerkster toch nog een beetje hart voor dieren, want zij verwees mij door naar de dierenambulance Lisse, die wel rijd voor kippen en andere dieren in nood.

Toen ik Sjaak van de dierenambulance Lisse op zijn mobiel belde ging hij gelijk tot actie over en haalde de nog levende kip op. Zij bleek er slecht aan toe. Sjaak heeft haar daarom bij hem thuis gelijk onder de warmtelamp gezet. Toen ze de volgende dag nog leefde heeft hij haar naar onze opvang in Rijsenhout gebracht. Daar zit zij nu onder de warmtelamp te vechten voor haar leven. Wij hopen dat zij het redt. Maar het is te triest voor woorden, omdat dit leed zo makkelijk voorkomen had kunnen worden als de dierenambulance die gebeld werd, gewoon haar werk had gedaan en beide kippen gered had.

Helaas is dit geen uitzondering en krijgen wij dit dikwijls te horen van particulieren die kippen in nood langs de weg zien. Zij bellen altijd eerst de dierenambulance en maar al te vaak willen die niet komen. Deze mensen moeten het dan maar zelf uitzoeken. Soms geven deze dierenambulances het nummer van Red een Legkip. Maar wij hebben enkel opvangen en  helaas geen rijdende ambulances. Toch proberen we altijd samen met de mensen die ons bellen om tot een oplossing te komen voor de dieren.

Eerst dacht ik nog dat het was omdat de dierenambulances geen plek hebben om de kippen naartoe te brengen. Maar ook als ik hen bel en zeg dat de kippen bij ons terechtkunnen, willen ze ook niets doen. Kippen zijn dan opeens vee. “Het is pluimvee, mevrouw en het mag niet”, kreeg ik gisteren weer van een ambulancemedewerker te horen. Maar als ik vraag van wie het niet mag en waar die regel dan staat dan wordt het opeens verdacht stil. Zal het toch alleen maar om het geld gaan? Dat er geen factuur voor een kip uitgeschreven kan worden naar de gemeente? Je zou het bijna gaan denken…

In Utrecht was een meisje dat een kip vond die zat te broeden langs het spoor en een drukke weg. Ze belde de dierenambulance, maar die wilde niet komen. Ze belde de vogelopvang en die nam geen kippen op. Ze belde de dierenbescherming en die wilde ook niets doen. Uiteindelijk belde ze mij. Ik nam de trein en zij haalde mij af van het station en met schepnet en dierentransportmand ging ik achterop haar fiets op weg naar de kip, die ik kon vangen en mee huiswaarts nemen.

Een moeder met een peuter zag, toen zij in haar auto zat, een haantje dat dood langs de kant van de weg leek te liggen. Ze ging terug en het dier bleek nog te leven, maar was er erg slecht aan toe. Zij belde ter plekke de dierenambulance maar die wilde niet komen. Gelukkig was zij een groot dierenvriendin en nam het doodzieke haantje mee, ging er ook nog mee naar de dierenarts en bracht het een paar dagen later vanuit Hoek van Holland naar mij in Amsterdam.

Langs de weg naar Schiphol waren twee kippen gedumpt vlak voor Oud en Nieuw. Een meisje dat naar haar werk fietste zag hen en belde de dierenambulance. Die weer niet wilde komen en alleen ons nummer doorgaf. De mensen van onze opvang in Rijsenhout hebben na hun werk, op de aanwijzingen van het meisje, verschillende dagen tevergeefs gezocht, totdat zij de kippen uiteindelijk toch nog konden vangen voor het vuurwerk losbarstte. Gelukkig.

Ook in de buurt van Oegstgeest lopen gedumpte kippen en hanen op de weg. Een dierenvriendin belde de dierenambulance en die wilde niets doen. Ook niet toen ik later nog eens belde en vertelde dat wij de gevangen kippen en hanen wilden opvangen. Daar konden ze echt niet aan beginnen.

Dit is zomaar een greep uit gebeurtenissen, waarvan het merendeel maar kort geleden, die wij als Red een Legkip met dierenambulances hebben meegemaakt. Gelukkig zijn er ook zeker dierenambulances die wel echt gelijk optreden als er dieren in nood zijn en voor wie het niet uitmaakt of het een kip is of een hond of kat. Hulde voor deze dierenambulances! Maar onze ervaring is dat er te veel dierenambulances zijn die discrimineren als het gaat om kippen die gedumpt zijn en in nood verkeren. En ook veel vogelopvangen draaien deze dieren de rug toe en doen hun deur ervoor op slot. De kippen in nood mogen gewoon creperen. Omdat ze niet wild zijn vallen deze dieren tussen wal en schip. Wij vinden het bizar dat kippen zo aan hun lot worden overgelaten door veel dierenambulances en vogelopvangen. Een gedumpt konijn wordt nog gevangen en naar een opvang gebracht, maar de gedumpte kip moet het maar uitzoeken. En ook de dierenvrienden die zich om het lot van deze dieren bekommeren krijgen nul op het rekest.

Een kip is nota bene net zo intelligent als een hond of kat. Maar al zou zij dom zijn, het blijft een dier dat in nood is. Het is pure discriminatie om deze dieren aan hun lot over te laten. Wij doen daarom een oproep aan alle dierenambulances en vogelopvangen: help deze dieren in nood en laten wij met zijn allen voor diervriendelijke oplossingen zoeken voor een goede herplaatsing. Wij willen samen met jullie daar heel graag over meedenken en gaan graag met jullie hierover het gesprek aan.

Sandra van de Werd – Red een Legkip en Comité Dierennoodhulp