In Indonesië consumeren mantaroggen en walvishaaien volgens onderzoek uitzonderlijk veel plastic. Voor hen belangrijke gebieden om eten te zoeken, zijn ernstig vervuild. Met name in het regenseizoen spoelt veel afval naar de zee, om uiteindelijk in de maag van deze bedreigde soorten terecht te komen. Opruimacties en recycling zijn dringende noodzaak om zee rond de eilandstaat leefbaarder te maken.
Jaarlijks vindt zo’n acht miljoen ton plastic zijn weg naar de oceaan. Dat staat gelijk aan een vrachtwagenlading per minuut. Onderzoekers hebben geschat dat er zich vandaag de dag al 150 miljoen ton plastic in de oceaan bevindt en in 2050 zal er zelfs meer plastic dan vis in de wereldzeeën voorkomen.
Catastrophe: Experts estimate that by 2050, the total weight of plastics in the oceans will exceed that of fish if no drastic measures are taken.
The oceans need your support now. Don't wait.https://t.co/w9uc2SYSSb pic.twitter.com/08Q0l8rQdF
— ORCA (@OceanicRescue) May 20, 2020
Meer dan de helft van dit plastic afval komt van vijf landen: China, Indonesië, de Filipijnen, Vietnam en Sri Lanka. Indonesië is de op één na grootste vervuiler en de bijdrage van het land aan de wereldwijde plasticsoep, leidde ertoe dat onderzoekers wilden nagaan wat het effect van deze vervuiling is op de meest iconische zeedieren uit Indonesië: de mantarog en de walvishaai.
Plastic op lange- en korte termijn gevaarlijk
Zowel de mantarog als de walvishaai filteren, door met hun bek open te zwemmen, het voedselrijke water rond de Indonesische eilanden om er plankton uit te halen. Deze methode zorgt ervoor dat manta’s en walvishaaien meer gevaar lopen dan andere dieren, om onbedoeld plastic op te eten. “Er zijn al verschillende voorbeelden van plastic dat is gevonden in het spijsverteringsstelsel van gestrande en gestorven walvishaaien in Brazilië, Thailand, de Filipijnen en Maleisië,” zegt Elitza Germanov, mariene bioloog aan de Murdoch University en een van de auteurs van het recente onderzoek. Het plastic kan de dieren verstikken of hun ingewanden perforeren. Germanov vertelt dat blootstelling aan plasticvervuiling bovendien effect kan hebben op de groei en reproductie van de dieren. Boosdoeners zijn de stoffen die worden toegevoegd aan plastic, zoals ftalaten om het materiaal flexibeler te maken. Germanov:
“Een dip in de voortplanting kunnen we ons niet veroorloven als het om bedreigde soorten als de mantarog en de walvishaai gaat.”
Het onderzoek van Germanov en haar collega’s toont voor de eerste keer aan dat ook mantaroggen plastic inslikken. En veel bovendien…De onderzoekers gebruikten een sleepnet om te simuleren hoe de twee soorten langzaam, met hun mond open, door het water zwemmen. Zo konden ze bepalen hoeveel plasticafval gemiddeld door deze dieren wordt opgegeten. Tussen januari 2016 en februari 2018 werden de tests uitgevoerd op populaire voederplaatsen voor mantaroggen en walvishaaien. Het resultaat was schokkend; tijdens het regenseizoen kunnen roggen tot wel 63 stuks plastic per uur binnen krijgen.
Manta rays and whale sharks consume 63 PIECES of plastic per hour https://t.co/rDjsXXdIH0 via @MailOnline
— Plastic Free Mindset ♻️ (@zeroplasticnow) November 25, 2019
Walvishaaien vonden tot 137 stukken plastic op hun pad. Dit is een aanzienlijk verschil met de plasticinname in het droge seizoen, wanneer roggen gemiddeld vier stuks plastic per uur consumeren. Om hun bevindingen verder te toetsen werden voor het onderzoek ook duikers ingezet, die uitwerpselen en braaksel verzamelden. Ook hierin werden veel stukjes plastic aangetroffen.
💧 8 million tonnes of #plastic enter the #ocean every year
💧 7.7 billion single-use plastic #water #bottles purchased in the UK each year
💧 Whale sharks are swallowing up to 137 plastic pieces an hourWhat can we do to change this? #plasticpollutionhttps://t.co/U2K7KAvzII pic.twitter.com/hOnyDPGevD
— MIW Water Cooler Experts (@MIWWaterCoolers) February 2, 2020
Verbetering is mogelijk
Ondanks de schokkende resultaten uit het onderzoek, geeft het feit dat de vervuiling zo veel erger is in het regenseizoen, wel hoop dat verbetering mogelijk is. Het afval dat anders in rivierbeddingen en waterwegen blijft hangen, stroomt dan versneld naar zee. Wanneer men acties opzet om dit afval op te ruimen, kan er een grote slag gemaakt worden in het verbeteren van de lokale waterkwaliteit. Ook wanneer men minder gebruik gaat maken van wegwerpplastic, zal de vervuiling snel afnemen. Nu wordt nog slechts 5% van het door mensen gebruikte plastic gerecycled. Daar kunnen we dus nog een hoop in verbeteren.
Bronnen:
©AnimalsToday.nl Merel Roks