Tijdens onderzoek naar de productie van hoogfrequente geluiden is ontdekt dat vleermuizen gebruik maken van hun ‘valse’ stembanden. Deze stembanden trillen bij lage frequenties en worden door mensen alleen gebruikt voor Tuvaanse keelzang en deathmetal-grunting. De onderzoekers concluderen dat vleermuizen elkaar begroeten met deathmetal-gegrom.

vleermuizen
Vleermuizen zijn de deathmetal-zangers van de dierenwereld | Foto: publiek domein

Vleermuizen bezitten daarnaast een stembereik dat dat van de meeste mensen ver overtreft. In een recent onderzoek hebben Deense wetenschappers bestudeerd hoe vleermuizen de hoogfrequente geluiden produceren welke ze gebruiken voor echolocatie. Daarnaast zijn deze niet hoorbaar voor het menselijke oor.

Hoogfrequente geluiden

Bij het onderzoek werden video-opnamen gemaakt van de stembanden van vleermuizen in actie. Vleermuizen hebben namelijk een zeer gespecialiseerd strottenhoofd, ontwikkeld met aanpassingen die het perfect geschikt maken voor het produceren van ultrasone tsjirpen tot 120 kilohertz. Deze hoogfrequente geluiden werken als een zaklamp en wijzen vliegende insecten aan: echolocatie. Het onderzoek wijst uit dat vleermuizen door middel van speciale membranen op de gewone stembanden in staat zijn om de hoge geluiden te produceren.

Laagfrequente geluiden

Tijdens het onderzoek merkten de onderzoekers echter ook op dat de ventriculaire plooien, oftewel de ‘valse’ stembanden, trilden bij lage frequenties van één tot vijf kilohertz. De valse stembanden bevinden zich net boven de gewone stembanden. Ze zien er hetzelfde uit als de gewone stembanden, maar ze worden bij normale productie van geluid bij een mens niet ingezet. Om de valse stembanden te gebruiken moeten ze omlaag bewegen zodat ze meetrillen met de gewone stembanden. De productie van geluid met de valse stembanden wordt als zeldzaam beschouwd in het dierenrijk. Vleermuizen worden nu lid van een exclusieve club die bijna volledig wordt bevolkt door metal-zangers en Tuvaanse keelzangers.

“De enige toepassing bij mensen voor deze stemplooien is tijdens deathmetal-zang en Tuvaanse keelzang. De trillingen worden heel onregelmatig, ze worden heel ruw, en dat krijg je bij deathmetal-grunting”, vertelde prof. Coen Elemans, die het onderzoek leidde aan de Universiteit van Zuid-Denemarken .

Zeer weinig menselijke zangers hebben een stembereik van vijf octaven. Het Deense werk lost het mysterie op hoe vleermuizen er zeven halen. Elemans:

“We hebben aangetoond dat de stemvliezen die gebruikt worden voor echolocatie een bereik hebben van drie tot vier octaven, en deze andere structuur breidt het bereik dan naar beneden uit.”

Communicatie

Vleermuizen maken gebruik van de valse stembanden om laagfrequente geluiden te maken welke voor de mens nog hoorbaar zijn. Elemans:

“Als je in de zomer naar een vleermuiskolonie luistert, kun je deze roep heel duidelijk horen. We kennen de functie van de roepjes niet, maar ze maken ze als ze zich aan elkaar ergeren, en als ze wegvliegen of zich bij een kolonie voegen.”

De ultrasone tsjirpen van 120 kilohertz zijn zeer gericht en leggen slechts enkele meters af, dus hadden de dieren een andere manier nodig om laagfrequente oproepen te doen om over grote afstanden met elkaar te communiceren.

“Wij denken dat de selectie op deze echolocatie-oproepen zo streng is dat vleermuizen, om een bereik voor communicatie te hebben, iets totaal anders moesten doen”, verteld Elemans. De studie is gepubliceerd in Plos Biology.

Bron:

©AnimalsToday.nl Aurora van de Loo