Volgens Sandra van de Werd van stichting Red een Legkip, zijn verongelukte legkippen niet nieuwswaardig. Dat bleek weer toen op 10 april een vrachtwagen – volbeladen met legkippen – een ongeluk had. Tientallen kratten met kippen schampten een boom en vielen hierdoor van de vrachtwagen. De kratten verspreidden zich veelal omgekeerd over het asfalt en in de berm. De weg lag plots bezaaid met veren, bloed, dode en gewonde kippen, afgerukte lichaamsdelen, kapotte open kratten en kratten die met kippen en al omgekeerd lagen. Nergens in de media kwam het leed van deze dieren aan bod.
Lotte, die onderweg was van haar werk naar huis, zag de opstopping en ging kijken wat er aan de hand was. Zij aanschouwde het afschuwelijke tafereel en zag een gewonde hen in de berm liggen. Geschokt reed zij snel naar haar huis en alarmeerde haar man Borg en haar oudste zoon. Die sprongen gelijk in de auto om de kippen te helpen. Terwijl de chauffeur zat te praten in zijn telefoon, de politie samen met Rijkswaterstaat de weg probeerde vrij te maken van dode en gewonde kippen, redden Borg en zijn zoon zoveel mogelijk kippen die nacht.
Telkens reed Borg met een auto vol met kippen, en zijn zoon hielp met zijn fiets. Thuis stonden Lotte en haar jongste zoon klaar om de kippen te verzorgen. De zwaksten gingen onder dekens in de schuur. En twee zeer verzwakte kippem gingen in een mand voor de warme kachel.
De oudste zoon, die vegetariër is vanwege het dierenleed in de veesector, was niet te stoppen en is de hele nacht doorgegaan met kippen zoeken en redden. Dankzij zijn inzet werden er vele kippen extra gered. Tientallen gezond ogende kippen werden door vader en zoon over het hek van een weiland gezet zodat ze in ieder geval even veilig waren en niet nog eens in een krat geduwd konden worden om richting slachthuis te gaan. Veel kratten met gillende kippen werden door hen omgedraaid zodat de kippen minder leden. Omdat veel kratten kapot waren door de smak, ontsnapten ook hierdoor veel kippen.
Verongelukte en gewonde legkippen
Al die tijd stonden er langs de kant van de weg auto’s met mensen die dit zagen, maar niets deden. Ook niet toen ze Borg en zijn zoon al deze dieren zagen helpen. De politie en Rijkswaterstaat hielden zich alleen maar bezig met het weghalen van de gewonde en verongelukte legkippen van de weg. Geen van hen belde de dierenambulance of andere dierenhulporganisaties. Waarom niet? Het waren dieren in nood die hulpbehoevend waren. Volgens de Wet dieren horen ze dan te helpen. Hoe anders had men gereageerd als het om een vrachtwagen met verongelukte puppy’s ging…
Red een Legkip
In de nacht belde Lotte Stichting Red een Legkip. Ik gaf Lotte advies over wat ze nog voor de kippen kon doen. Ook beloofde ik dat Red een Legkip zou komen helpen met het opvangen van de zieke en gewonde kippen.
In die nacht overleden twee van de geredde kippen bij het gezin thuis. De volgende ochtend kocht Lotte een voorraad legmeel, armaturen en warmtelampen. Vroeg in de middag kwamen Anita van de opvang Lanaken van Red en Legkip, en Bart en ik van de opvang Amsterdam, om te helpen. De zeer verzwakte en gewonde kippen zaten heerlijk onder de warmtelampen in de schuur en gelukkig liep een twintigtal kippen buiten in de tuin te scharrelen. Ze zagen er niet uit, kaal en triest. Maar gelukkig hadden ze wel de energie om te willen scharrelen.
Op zoek naar levende kippen
Samen met het gezin zochten we in de weilanden naar levende kippen. We zagen helaas veel doden kippen verspreid liggen. Ze hadden het die nacht door de stress, angst en kou niet gered. Maar gezamenlijk konden we er die middag toch nog 29 levende kippen vinden en vangen. Twintig kippen gingen met Anita van Red een Legkip mee. De opvang Amsterdam van Red een Legkip nam de negen allerzwakste zieke kippen mee. Sommige van hen leken een gebroken poot te hebben en hadden ondertemperatuur. Bij thuiskomst overleed een kip die ondertemperatuur had en later die avond overleed nog een kip die erg ziek was en een gebroken poot had. Ook bij Anita overleden er nog twee ondanks alle goede zorgen en de warmtelamp.
Die woensdagmiddag ging de oudste zoon nog door met zoeken en vond toch nog tien kippen die hij kon redden.
Blijven zoeken naar levende kippen
Het gezin hield niet op met zoeken naar nog levende kippen. Het was duidelijk dat die het zonder hun hulp niet zouden redden. Op donderdagavond, bijna drie dagen na het ongeluk, vonden ze nog een kip die in een boom zat tussen de twee snelwegen in. De oudste zoon lukte het om de kip te vangen. Diezelfde avond ontdekten ze ook nog kippen die zich hadden verstopt in verschillende lange dassen- en sloottunnels. Zowel dode kippen als nog levende kippen zaten in de tunnels.
Toen het donker was hebben ze met hulp van drie aan elkaar vastgebonden lange stokken – waaraan het uiteinde een zak vastgebonden zat – vijf kippen voorzichtig uit de dassentunnel kunnen schuiven en redden. De paniek en het gegil van de kippen tijdens de redding ging door merg en been. Van deze vijf kippen hebben het er drie uiteindelijk gered, twee overleden die nacht nog. Ook vrijdag gingen vader en zoon weer kijken of er nog kippen verstopt zaten in tunnels.
Vogeldierenarts
Vier van de zieke zwakke kippen zijn door Red een Legkip naar de vogeldierenarts gebracht. Een kip was heel benauwd en kreeg antibiotica en pijnstilling. De rug van de tweede kip was bont en blauw, en haar poot was zwaar gekneusd. De derde kip had een verbrijzelde onderpoot. Deze is onder narcose gespalkt. En de vierde kip had een gebroken heupbot. Ze moet geopereerd worden en zal een pin in haar poot krijgen.
Gezin maakt het verschil
Uiteindelijk zijn er ruim zestig kippenlevens gered dankzij het daadkrachtige optreden van dit gezin in samenwerking met Red een Legkip. Heel verdrietig is het dat een klein aantal geredde legkippen het ondanks alle goede zorg toch niet gered hebben. Een verschrikkelijk leven van anderhalf jaar in de vee-industrie, met maar 9 op 1 vierkante meter ruimte, zonder ooit buiten te komen. Enkel om als een productiemachine honderden eieren te leggen.
Er is steeds paniek, doodsangst en pijn in de stal. Verder worden de kippen hardhandig gevangen aan een poot en vervolgens in kratten geduwd om naar het slachthuis vervoerd te worden. En dan de smak op het asfalt ondersteboven liggend in de kratten. En daarbovenop – naast alle stress, angst en pijn – de buitenkou op hun bijna kaal gepikte lichaampjes. Veel van de kippen overleefden het niet.
Bizar is dat er over dit ongeluk niets in het nieuws is gekomen. De enige verklaring hiertoe is dat verongelukte legkippen niet nieuwswaardig zijn. Een verongelukte vrachtwagen is dat wel. En stel dat het mensen waren geweest: het zou dagenlang het nieuws van de dag geweest zijn.
Het zijn maar kippen
Maar het zijn maar kippen. Ze zijn wel even intelligent, uniek en gevoelig als een aap, kat of hond, maar mensen zijn nu eenmaal hypocriet…Ze liggen dood op het bord en men eet graag een eitje. En wat tijdens het leven van deze kippen gebeurt – het vangen, de tocht naar het slachthuis en hun gruwelijk einde achter de gesloten deuren in het slachthuis – vinden mensen normaal. Of ze willen het niet zien.
Met dat in gedachten houdend is dit nieuws over dit dierenleed bij dit ongeluk wellicht inderdaad niet nieuwswaardig…Tot onze ontsteltenis!
Sandra van de Werd – Stichting Red een Legkip
- Lees meer:
©AnimalsToday.nl
