Onderzoekers van de Universiteit van Cambridge hebben de afgelopen jaren gewerkt met door ongelukken verlamd geraakte honden, met de bedoeling om therapieën te testen die de schade zouden kunnen herstellen. Een nieuwe studie bewijst dat hun methodes werkzaam kunnen zijn: door cellen uit het neusslijmvlies te gebruiken werd het loopvermogen van de honden hersteld. 23 honden met getransplanteerde cellen konden weer lopen.
Deze cellen worden geur gliacellen genoemd, en ze omgeven de geur-neuronen die ons in staat stellen om te ruiken. Het is de enig plek in het lichaam van een volwassene waar zenuwcellen doorlopend worden geregenereerd, waardoor neurologen die verlammingen van met name het ruggenmerg bestuderen, er speciaal in geïnteresseerd zijn. Dit is de eerste studie waarbij deze techniek wordt toegepast op levende verlamde dieren.
Het onderzoek richtte zich op 34 honden, waarvan 23 de behandeling kregen en 11 de controlegroep vormden en de behandeling dus niet kregen. Van de 23 honden werden geur gliacellen uit hun neus gehaald en in het laboratorium opgekweekt, waarna deze werden ingespoten op de plek van de verlamming. Bij veel van deze honden verbeterde het loopvermogen, terwijl dit bij geen van de honden in de controlegroep het geval was.
In het begin van onderstaande video kan de teckel Jasper zijn achterpoten niet gebruiken. Na de injectie kan hij, met een grote glimlach op zijn gezicht, alle vier poten gebruiken.
Jaspers eigenaar, May Hay, verklaarde vóór het onderzoek dat Jasper toen helemaal niet kon lopen:
“Als we hem uitlieten dan gebruikten we voor zijn achterpoten een band, zodat hij zijn voorpoten kon trainen. Het was hartverscheurend. Maar nu rent hij doorlopend om het huis en hij kan zelfs onze andere twee honden bijhouden. Het is gewoon tovenarij!”
De meeste honden in het onderzoek waren teckels omdat die soort, vanwege de lichaamsvorm, special gevoelig is voor ruggenmergblessures.
Volgens de onderzoekers had de therapie succes omdat er in de beschadigde gebieden van het ruggenmerg van de honden nieuwe verbindingen tussen zenuwvezels werden gemaakt. Zodoende kon de motorische cortex (een essentieel gebied in de hersenen dat de bewegingen aanstuurt, red.) weer communiceren met de achterpoten van de honden. Sommige honden hadden, om zich te kunnen verplaatsen, zich met een soort rolstoeltjes of andere hulpmiddelen moeten redden, maar kregen al snel de coördinatie tussen de voor- en achterpoten weer terug.
Volgens de regeneratie-bioloog Robin Franklin, die co-auteur van het artikel was, moet de mens echter nog niet al te opgewonden raken:
“We denken wel dat bij mensen met ruggenmergbeschadigingen met behulp van deze methode in ieder geval een klein gedeelte van de beweging kan worden hersteld, maar het gaat veel te ver om aan compleet herstel van de verloren gegane bewegingsfuncties te denken. Waarschijnlijk kan onze methode in de toekomst wel samen met andere therapieën, bijvoorbeeld medicijnen en fysiotherapie, worden toegepast”.
Bron ©PiepVandaag.nl Jeanco Lapierre Armande
2 Comments
Comments are closed.
Beste A.Huijgens,
Ik begrijp u helemaal. Het blijft een vreselijk lastige kwestie. Ik vind ook dat ze het niet op levende wezens moeten testen. Ze zijn al zo ver dat ze zeker een namaak dier – robot kunnen maken, die hetzelfde reactievermogen heeft als een “echt” dier.
Graag zou ik aan de redactie willen vragen of dit onderzoek ergens online te verkrijgen is. Ik zou hem graag door willen lezen.
Vriendelijke groeten
Voer testen uit op kunstmatig nagebootste modellen maar niet op levende wezens met gevoel.