Het verhaal van Eefje, een afgedankte biologische legkip 

Dit is Eefje. Eefje is een legkip. Ze komt van een biologische boer vandaan. Natuurlijk had ze daar nog geen naam. Ze woonde daar 12 maanden samen met vele duizenden soortgenootjes en had er wel meer dan 300 eieren gelegd.

Afgelopen zondag laat in de avond kreeg ze de schrik van haar leven. Ze zat daar net als andere avonden in de stal op stok te slapen. Totdat er mannen met lampjes om hun hoofd de stal in kwamen en met hun armen in het rond naar kippen begonnen te graaien. Eefje hoorde kippen luid gillen en zag hen fladderend hangen aan een poot in de handen van die mannen. Zij zag dat haar stalgenootjes ruw  in kratten werden gepropt waarna de mannen opnieuw begonnen met graaien.

Ook bij Eefje kreeg een vanger een van haar poten te pakken en terwijl hij hard daaraan rukte deed dat ontzettend veel pijn. In blinde paniek vocht Eefje zich worstelend voor haar leven los. En al kraakten haar botten en deed alles pijn, toch lukte het haar en kon zij zich in een donker hoekje verstoppen. Eefje hield zich die hele lange nacht stil. Ze zag kippen doodgaan, hoorde urenlang de paniek en het gekrijs van haar soortgenootjes. Totdat eindelijk de stal leeg was, de mannen weggingen en de staldeur gesloten werd. Eefje hoorde een vrachtwagen starten en vertrekken.

De volgende morgen opende de boer de staldeur en kwamen ingehuurde Poolse werknemers de stal schoonmaken. De tientallen dode kippen die op de grond in de schuur lagen werden in tonnen gegooid voor de destructie. Acht kippen die ontsnapt waren aan de vangers, werden alsnog luidkeels gillend aan een poot gevangen. Ze werden in een kippenkrat gestopt, ook Eefje zat daarbij.

De kippen werden door een van ons opgehaald en naar onze opvang gebracht. Daar zagen we dat Eefje niet lopen kon. Ze lag alleen maar en kon niet op haar poten staan. Haar linkerpoot stond raar en aan de binnenkant van haar rechterpoot was haar lijfje blauw gekleurd van de bloeduitstortingen. Ze had zichtbaar veel pijn en kreeg daarom gelijk pijnstilling.

Dinsdag ging ik met haar naar onze vogeldierenarts Rob van Dierenkliniek IJburglaan in Amsterdam. Hij maakte röntgenfoto’s van Eefjes poten. Eefjes linker dijbeenbot bleek gebroken en ook zaten er scheuren in haar heupbot. Eefje werd geopereerd. Met hulp van pinnen werd het gebroken dijbeenbot weer aan elkaar vastgemaakt. Het was een moeilijke en lange operatie, maar Eefje doorstond die goed.

Na een dag opname mocht ik haar weer ophalen. Over vier weken is hopelijk het bot weer goed aan elkaar geheeld en kunnen de pinnen eruit en kan Eefje gaan revalideren. Ondertussen krijgt ze pijnstilling en antibiotica en een goede verzorging in de ziekenboeg. Al met al heeft Eefje toch nog veel geluk gehad.

Dat hebben de meeste van haar stalgenootjes niet. Met heel veel angst, kneuzingen en gebroken poten of vleugels door het vangen zijn ze ruw in kratten gepropt en ingeladen in de vrachtwagen die richting het slachthuis naar België of Polen rijd. Soms meer dan 16 uur onderweg. En verwacht dan maar niet dat het einde dan voor de kippen in zicht is. Uren wachten in kratten in het slachthuis totdat het hun beurt is om weer opnieuw ruw aan de poten te worden gepakt en ondersteboven in haken opgehangen te worden. Gillen en fladderen van angst dat is wat deze kippen als laatste nog kunnen doen. En als ze hun hoofd opheffen waardoor ze het waterstroombad missen of het stroomvoltage niet goed is ingesteld worden ze ook nog eens levend geplukt. De dankbaarheid van mensen voor al die eieren die je als kip gelegd hebt kent geen grenzen…

En of je nu een biologische kip bent, een Rondeel kip, een Beter Leven ster kip, een vrije uitloopkip, scharrelkip of een kooikip, het maakt allemaal geen donder uit. Na een jaar uitgebuit te zijn word je afgedankt als erger dan oud vuil en onderga je allemaal dezelfde behandeling. Aan ieder ei uit de industrie kleeft een behoorlijk portie dierenmishandeling. Toen mijn moeder jong was legde een legkip bij de boer 116 eieren in een jaar. En dat was al veel. Nu leggen ze meer dan 320 eieren in een jaar. Mensen hebben ze daarop doorgefokt. Als topsporters moeten ze presteren. Maar in plaats van een medaille, eer en roem voor die prestatie worden ze afgedankt, mishandeld en vermoord op gruwelijke wijze. Alleen maar omdat ze niet meer aan de top kunnen presteren. Oud zijn ze dan niet, ze zijn pas anderhalf jaar. Ze leggen ook nog eieren, alleen iets minder waardoor het gelijk al niet meer rendabel voor de boer is.

Onlangs trok gelukkig ook de Dierenbescherming aan de bel met haar kritische rapport over het vangen en transporteren van legkippen. Zeer terecht houdt de Dierenbescherming een pleidooi voor het stoppen van de lange afstanden van het vervoer van legkippen naar Polen. Uit hun rapport blijkt dat  Rondeelkippen en de Biomeerwaarde kippen in Nederland geslacht worden en zij worden als goed voorbeeld neergezet. Maar helaas gaat dit alleen om de afstand naar het slachthuis, want deze kippen worden verder wel allemaal op dezelfde misdadige wijze gevangen, vervoerd en vermoord.

Het komt helaas nogal hilarisch op mij over dat de Dierenbescherming in haar rapport adviseert om medewerkers van vangploegen een dierenwelzijnscursus te laten volgen. Hilarisch omdat deze  kippenvangers, die meestal uit de Oostbloklanden komen, zo weinig affiniteit met dieren hebben dat een dierenwelzijnscursus alleen maar weggegooid geld zal zijn. De Dierenbescherming stelt dat de pluimveesector ook hierin haar verantwoordelijkheid moet nemen en zelf een dierenwelzijnscursus verplicht moet stellen. Maar in deze sector is het juist doodgewoon om als pluimveehouder kippen aan een poot te pakken. Zelfs hun kinderen doen dat.

De Dierenbescherming wil dat dan een dierenwelzijnsopzichter er op toeziet dat het vangen rustig gebeurt en de kippen voorzichtig worden opgepakt en gedragen naar het krat en daarin voorzichtig rechtop in worden gezet. Het valt niet te ontkennen dat zo’n manier van vangen vele malen beter is voor de kip. Alleen duurt het dan wel tien keer langer en de vangers worden juist betaald om in zo snel mogelijke tijd zoveel mogelijk kippen te vangen. Het liefst in iedere hand vier of vijf kippen aan een poot tegelijk. Zolang er geen verbod van de overheid op deze pure dierenmishandeling komt slaat mijn inziens zo’n advies naar de sector zelf nergens op. Ook begrijp ik niets van het advies van de Dierenbescherming dat de NVWA meer toezicht op het vangen en laden van de legkippen zou moet houden. Notabene de NVWA die deze dierenmishandeling al tientallen jaren toestaat en dat heel normaal vindt.

Ik geloof niet in stapjes die nog altijd leiden tot dierenmishandeling en moord, maar alleen dan ietsje minder erg. Voor mij dan ook geen Beter Leven ster. Het is toch raar: waarom behandelen we onze kat en hond wel aardig en al die andere dieren niet? Wij zijn ook maar gewoon een van die vele diersoorten. Het zou ons sieren als wij mensen gewoon simpelweg eens ophouden met andere dieren minderwaardig en wreed te behandelen.  Zo moeilijk is het niet om je verantwoording te nemen  over wat je consumeert en alles te laten staan waar dierenleed aan kleeft. Er blijft dan nog ontzettend veel lekkers over.

Help Eefje
Wie ons wil steunen in de medische kosten die we voor Eefje moeten maken is van harte welkom om een gift over te maken onder vermelding van Eefje op Triodos Bank NL32 TRIO 0254 7275 73 (BIC: TRIONL2U), ten name van Red een Legkip.

Sandra van de Werd – Comité Dierennoodhulp