Ries. Wie is Ries? Ries is een minivarkentje dat op 3 januari gedumpt werd in een bos bij Hilversum. Een baby nog, amper ouder dan 3 maanden. Het bijzondere van dit dumpgeval: Ries stond vastgebonden aan een boom. Dat was nieuw in de lange geschiedenis van gedumpte minivarkens. De politie zoekt nog steeds naar getuigen.
Met het opnemen van Ries kwam de teller van Het Beloofde Varkensland op 40 gedumpte minivarkentjes te staan. Dat kunnen er met gemak nog 400 worden. Of 4000. Door social media zijn minivarkens hotter dan hot geworden. Als biggenporno vliegen de filmpjes het internet over. Allemaal snoezige biggetjes aan tuigjes. Dé manier om je tegenwoordig te profileren. Neem een big in huis, ga er mee uit wandelen, begin een blog en je bent verzekerd van volgers. Maar een oude kribbige berige zeug zie je nooit. Die zijn allang verbannen naar Marktplaats. Of erger nog, gedumpt in het wild.
Maar hoe zit dat dan met Ries? Die was toch nog een baby toen hij gedumpt werd? Klopt.
Maar wat weinig mensen weten, is dat minivarkens al met ongeveer 3 maanden geslachtsrijp zijn. Ries is een beertje. Dit mannetje zag er nog wel uít als een baby, maar hij kon al dekken en dat was te merken ook. Ries stond op scherp en door zijn opspelende hormonen stonk hij een uur in de wind. Nog steeds geen reden om hem dan maar aan een boom vast te binden. Een goede dierenarts had Ries onder volledige narcose kunnen ontmannen. Maar ja dat kost moeite en geld.
Er zal nog wel een andere reden geweest zijn om Ries te dumpen. Ries bleek onhoudbaar in huis. Zoals ieder ander minivarken. Fokkers zijn liegbeesten. Ze spelden je van alles op de mouw: minivarkens blijven klein en zijn op te voeden tot huisdieren. En als je zo’n nestje schatjes bij de fokker zit liggen, ben je bereid alles te geloven. Voor je het weet zit je met zo’n kleintje op de bank en voor je het weet is je bank aan gort gerost. Want minivarkens móeten wroeten, waar dan ook in.
Enfin.
Al jaren blog ik over het verborgen varkensleed onder minivarkens. Verborgen in de huiskamers waar ze opgesloten worden in een bench als de baasjes uit werken gaan. Hun afschuwelijke eenzame bestaan zonder soortgenoten. Gedwongen in huizen te leven waar ze niet kunnen aarden, omdat ook minivarkens gewoon boerderijdieren zijn, die nog minstens 80 kilo worden ook. Die zich moeten gedragen als brave gehoorzame honden, terwijl ze de aard hebben van eigenzinnige, autonome varkens. En als ze niet willen luisteren, dan maar moeten voelen. Keihard op hun gevoelige neuzen slaan bijvoorbeeld, een emmer water over hun koppies gooien, voor straf opsluiten in de gangkast. Vraag maar aan de fokkers. Die komen met zulke wijze adviezen als de minivarkensbaasjes gaan klagen.
Het Beloofde Varkensland heeft er een speciale vraag & antwoord site over gemaakt. Klachten, teleurstellingen en drama’s over minivarkens in huis. Allemaal uit het leven gegrepen. Je weet niet wat je leest. Hilarische verhalen, als het niet zo treurig was voor de minivarkentjes. Na het opnemen van Ries was de maat vol. Ik ben gaan zitten en heb een vlugschrift geschreven: een beknopt geschrift over een actuele kwestie.
Toen ik de doos van de drukkerij uitpakte, kreeg ik bericht over 5 gedumpte varkens in Hoenderloo. Twee daarvan zijn ter plekke door de boswachter doodgeschoten. Zij lieten zich niet vangen. Dat vlugschrift bleek een schot in de roos. Zelfs het NOS journaal wilde er een reportage over maken. Maar de NOS viste achter het net. EenVandaag was ze al voor geweest. En Tijd voor MAX. En het Parool, AT5 nieuws en komende zaterdag nog in Weekeinde van de Telegraaf. Dat speelde zich allemaal vorige week af.
Die drukke mediaweek werd afgesloten door de rel van de microbiggetjes (die ook 80 kilo gaan worden) op de Huishoudbeurs. Overvallen door mijn post en de kracht van social media heeft de Huishoudbeurs de biggetjes eerder terug laten brengen naar hun moeder. En Het Beloofde Varkensland uitgenodigd volgend jaar voorlichting te komen geven over minivarkens. Dat is een verheugende stap in de goede richting.
En Ries? Die is onder volledige narcose ontmand en heeft inmiddels gezelschap gekregen van Kleine Theun. Ook zo’n jong intact beertje. Ook gedumpt en door de Dierenambulance naar Het Beloofde Varkensland gebracht. Beide borgjes (gecastreerde beertjes) hebben nog een prachtige toekomst voor zich. In alle vrijheid. Zonder tuigjes. Want minivarkens zijn en blijven boerderijdieren. Wat fokkers ook beweren.
©PiepVandaag.nl Dafne Westerhof, oprichter Het Beloofde Varkensland
2 Comments
Comments are closed.
Een varken van amper 3 maanden oud is een big en GEEN BABY!
Ook dit is helaas weer een gevolg van keiharde hebzucht van gewetenloze handelaren en de domheid van mensen om zich te laten leiden door “trends” en de onzin die hen wijs gemaakt wordt, die zij op dat moment maar al te graag willen geloven. Dieren in films geven maar al te vaak een totaal vertekend beeld waardoor mensen ook zo’n “sprookjesdier” willen hebben. De realiteit is meestal totaal anders en heeft helemaal niets met het beeld te maken dat in de film geschapen werd. Maar wanneer mensen achter de waarheid komen zouden zij in ieder geval nog de verantwoording moeten nemen om voor het dier een waardige opvangplek te zoeken. Helaas reageert men zijn eigen fouten dan vooral op het onschuldige dier af en die moet dan maar gedumpt worden. Probleem opgelost…. Of toch niet? Handel in dergelijke ongeschikte huisdieren zou verboden moeten worden. Het zal een hoop zinloos en onnodig leed voorkomen.