De band tussen baas en hond is sinds jaar en dag een inspiratie voor boekenschrijvers, filmmakers en de mens in het algemeen. Terecht. Niet omdat deze inspiratie gebaseerd is op een reëel beeld van de hond. Maar omdat die band de kern is voor het tot bloei komen van een hond.
Als een hond bij de verkeerde eigenaar zit, is hij in diens ogen een draak. Neem Stabijkruising Flip van negen maanden. Niets kan hij goed doen in de ogen van zijn baas. Hij plast en poept in huis. Hij jaagt fietsers, joggers en ‘wat niet’ na. Hij wil niet van de bank af en bijt als je hem daarvoor wilt corrigeren. De baas wil deze ‘rothond’, dit ‘stuk vuilnis’ dan ook niet meer. Flip krijgt een enkele reis naar het asiel.
In het asiel werkt iemand die wel eens bij de baas van Flip over de vloer komt. Hij kent de andere kant van het verhaal. Flip zit lange dagen alleen in een klein kamertje. Als de baas een volledige werkdag maakt, kan hij niet uit. Daarom poept en plast hij in huis. Hij wordt ’s ochtends en ’s avonds het standaard ‘blokje om’ uitgelaten. Hij barst dus van de energie en kanaliseert dit op voorbijgangers en verkeer. Hij wil niet van de bank af, omdat hij dan eindelijk aandacht krijgt van de baas. En hij bijt ‘als je corrigeert’ als gevolg van de harde hand van de baas.
Als Flip al een draak is, dan is de draak opgesloten geweest. In afwachting van een prins(es) die hem komt redden. Het asiel is voor Flip een vooruitgang op zijn voormalig ‘thuis’. Hij is dol op zijn wandelingen, super met de andere honden en toont geen enkele neiging tot bijten. Al snel meldt zich zijn prinses (zonder wit paard). Een actieve hondenbaas die aan huis werkt en op zoek is naar een hond om leuke dingen mee te doen. Na een grondig kennismakingsproces gaat Flip met haar mee.
Na twee maanden stuurt Flips nieuwe baas het asiel een mail. Flip is een gouden hond, een wonder. Hij is de beste in zijn klasje op de hondenschool. Hij kan heerlijk onder haar bureau slapen als ze na de ochtendboswandeling aan het werk is. Heeft na een ongelukje in de eerste week nooit meer in huis geplast of gepoept. En bleek heel makkelijk af te leiden van verkeer met een speeltje. Dat speeltje was maar kort nodig. Flip verblikt of verbloost nu niet meer bij passanten op de openbare weg. Wel in het bos als hij zijn ‘speurslachtoffer’ heeft gevonden. Maar daarmee is de baas juist heel erg blij.
Het is de band tussen hond en baas die bepaalt of de hond kans heeft op een gelukkig leven. En diezelfde band maakt dat de baas gelukkig is met zijn hond. Gebrek aan verbinding maakt in de ogen van een hondenbaas een hond tot ‘vuilnis’. Voldoende binding maakt de hond tot een wonder. Dáárover zou eens een boek of film gemaakt moeten worden.
Ineke van Herwijnen, directeur Hondenbescherming ©PiepVandaag.nl
2 Comments
Comments are closed.
Dat heb je heel mooi verwoordt, Ineke !
Zo sneu dat mensen het zelf niet door hebben dat het aan hun ligt dat een hond héél vervelend gedrag gaat vertonen als hij geen beweging/uitdagingen krijgt.
Als je hele dagen moet werken, wat niet ideaal is met een hond, zijn er desnoods uitlaatservices die lekker met je hond op pad gaan, samen met andere honden struinen en spelen……..
Dank voor het compliment Monique!