Het is vandaag Valentijnsdag! De dag van de liefde. Tussen mensen, maar ook tussen dieren en mens en dier. Om de dag van de liefde te vieren vroegen we onze volgers ons verhalen te sturen over hun liefde voor dieren. Angelika Lukas stuurde ons een mooi verhaal voor deze bijzondere liefdesdag.
Als kind hield ik al niet van vlees en melk, maar het moest, want het was gezond en dus deden ouders al het mogelijke om er maar voor te zorgen dat je genoeg binnenkreeg. Toen ik eenmaal op mezelf woonde stopte ik met melk, niemand die daar verder over zeurde. Ook vlees at ik amper.
Toen mijn zoon werd geboren met een koemelkallergie en weerstand tegen vlees, zag ik dat niet als een godsgeschenk, maar maakte me evenals mijn ouders grote zorgen. Want wat zou hij tekort komen? Nu, vele jaren later, weet ik beter.
Als kind hield ik al van koeien, we woonden vlakbij een boerderij en ik ging er graag en vaak naartoe om in het weiland tussen de koeien te zitten. Ze waren niet bang voor me, ik was maar een klein meisje, in mijn herinnering was het altijd zomer.
Ik ging vlakbij een liggende koe zitten en zong alle liedjes die ik kende voor haar. Er kwamen steeds meer koeien naar me toe. Ze gingen allemaal om me heen liggen en ik zong maar door.
Toen ik jaren later deze zin las, schrok ik en gingen mijn ogen pas echt open: The first time I hugged a cow, I apologized – because I did’t know. Ik verdiepte me in het hele proces van kalf-melk-slacht en voelde hetzelfde verdriet als toen mijn hond overleed. Het enige wat ik kan doen is plantaardig te koken en anderen daarvan mee te laten genieten.
Zonder oordeel.
Bedankt Angelika Lukas voor dit mooie liefdesverhaal.
@AnimalsToday.nl Estefanía Pampín Zuidmeer
