Ook in de oceanen hebben dieren zwaar te lijden onder de vraag naar voedsel van de groeiende wereldbevolking. Grote delen van de oceanen zijn al nagenoeg leeggevist en dat proces lijkt niet te stuiten.
De hoeveelheden aan land gebrachte vis worden sinds 1950 zo veel mogelijk geregistreerd door de FAO (Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties). In 1950 bedroeg de geschatte hoeveelheid aan land gebrachte vis rond de 35 miljoen ton. Dat liep op tot 86 miljoen ton in 1996 om vervolgens geleidelijk jaarlijks met ca. 380.000 ton af te nemen tot 77 miljoen ton in 2010. Mede gelet op de toename van de grootschalige zeevisserij in deze periode, wijst deze afname van de hoeveelheid aan land gebrachte vis op een permanente afname van de visbestanden.
Uitputting
Die afname van de visbestanden is volgens de onderzoekers Daniel Pauly en Dirk Zeller in hun artikel Catch reconstructions reveal that global marine fisheries catches are higher than reported and declining in het tijdschrift Nature Communications echter nog veel groter dan uit de cijfers van de FAO blijkt . Die cijfers zijn volgens hen onvolledig en daarom hebben zij een ‘vangst reconstructie’ uitgevoerd die op veel hogere visvangsten in de periode 1950-2010 uitkomt en tevens op een veel hogere jaarlijkse vermindering van die totale vangsten, vergeleken met de cijfers van de FAO. Dit wijst op een snellere uitputting van de visbestanden dan tot nu toe is aangenomen.
Correcties
Pauly en Zeller hebben bij hun vangstreconstructie ook de bijvangsten meegeteld die, deels dood of zwaar gewond, in zee zijn teruggegooid. Verder tellen zij ook de vangsten in de kleinschalige visserij mee die niet in de cijfers van de FAO verwerkt zijn. Van landen waarvan geen vangstcijfers bekend zijn, wordt de vangst door de FAO op 0 ton gesteld, maar Pauly en Zeller hebben een schatting van de visvangst in hun cijfers opgenomen. Wat ze tenslotte ook meegeteld hebben is de recreatieve visvangst door de sportvisserij, die op 1 miljoen ton per jaar wordt geschat. Zij komen door deze correcties uit op 130 miljoen ton aangelande vis in 1996, ongeveer 50% meer dan de door de FAO berekende vangsten. De vangst neemt volgens hun berekeningen jaarlijks met gemiddeld 1,22 miljoen ton af, ruim driemaal meer dan volgens de cijfers van de FAO.
Deze leegplundering van de zeeën gaat intussen gewoon in onverminderd tempo door, gestimuleerd door de toenemende vraag van de groeiende wereldbevolking en door de technologische ontwikkelingen van de commerciële visserij die met steeds grotere vissersboten de vissen te lijf gaat, ook in de kwetsbare, moeilijk bereikbare viswateren zoals de diepzee en Antarctica.
Krillvlees
In 2016 is begonnen met de bouw van een geheel op de krillvangst gespecialiseerd schip van 115 meter lang. Het zal verwerkingslijnen bevatten voor de productie van diepgevroren krill, krillvlees en Omega 3 visolie. Het schip telt 99 bemanningsleden. De krill wordt behalve in netten ook door middel van continue pompen binnengehaald. Wang Zhi, eigenaar van Jiangsu Sunline Deep Sea Fisheries Co. Ltd:
“Dit nieuwe schip vertegenwoordigt een nieuwe generatie schepen voor de visserij op krill en we zijn dankbaar dat het ontwerp van Wärtsilä volledig voldoet aan onze behoeften. Om te kunnen vissen in de ongerepte wateren van Antarctica moet het ontwerp van een schip betrouwbaar, veilig en milieuvriendelijk zijn.”
Arme walvissen, zeehonden en pinguïns en de vele vissoorten die voor hun voedsel afhankelijk zijn van de krill…!
Ton Dekker
Voorzitter Vissenbescherming
Bronnen: Visserijnieuws, Nature.com ©PiepVandaag.nl
1 Comment
Comments are closed.
Vreselijke cijfers, hoe stoppen we dit ?