Terschellinger zeehondenredder Hessel Wiegman overleden 

De Terschellinger Hessel Wiegman is afgelopen nacht op 69-jarige leeftijd overleden. Wiegman was een bekende dierenbeschermer en stelde zijn leven in het teken van het redden van zeehonden. Hij was al een tijd ziek.

Iedereen die wel eens een bezoek bracht aan het eiland Terschelling kon bijna niet om hem heen. Elke dag was Hessel op het strand te vinden, op zoek naar zeehonden in nood. Zijn werk leverde hem in 2015 de eretitel ‘Dierenhulpverlener van het jaar’ op, en hij kreeg om die reden van Stichting Dierenlot een cheque uitgereikt van 5000 euro. Wiegman was de afgelopen tijd druk bezig met de oprichting van een zeehondenopvang op het Waddeneiland, waarvoor staatssecretaris Van Dam in maart 2016 toestemming gaf.

Redder in nood
Toen hij 15 jaar oud was trof hij het eerste moederloze zeehondje aan. Sindsdien heeft Wiegman meer dan 4000 zeehonden gered. Niet alleen zeehonden, maar ook bruinvissen, zeevogels en zelfs af en toe een walvis hebben hun leven aan Wiegman te danken.

Dieren stonden centraal
Hessel Wiegman was een bijzonder mens, waar iedereen een voorbeeld aan mag nemen. Niet hijzelf, maar dieren stonden centraal in zijn leven. Hij had alles voor ze over, zelfs wanneer hij daardoor in botsing kwam met de autoriteiten. Zo deed op 21 januari 2016 de Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit (NVWA)  een inval bij Hessel. Hij had op dat moment een aantal zieke en verweesde zeehonden onder zijn hoede, die hij onder geen voorwaarde naar de zeehondenopvang in Pieterburen wilde brengen. Wiegman was het niet eens met hun werkwijze, waarbij zeehonden vaak na een paar dagen opvang alweer teruggezet werden in zee, terwijl ze daar nog lang niet aan toe waren. Er werd na de inval zelfs een speciale petitie opgezet om Hessel te steunen.

Karakter
Wie afgelopen zaterdag aanwezig was bij het concert van zijn neef, de zanger Hessel, in de Ziggo Dome in Amsterdam, had Hessel Wiegman nog tegen het lijf kunnen lopen. Op Facebook plaatste zanger Hessel het volgende ontroerende gedicht over zijn naamgenoot:

De herder. (Hessel Wiegman).

Zijn gezicht had sporen
van het gebied van waar hij woonde.
De ruwheid en kleuren maakten duidelijk,
dat de poriën in zijn gezicht hard geraakt waren
door de wind en het zoute water.
Gaven ook de eigenschappen weer van zijn karakter.
Met een onbevangen blik hield hij al meer dan 50 jaar
zijn honden en vogels in de gaten.
Het was geen passie, het was meer.
De roep om alles wat leeft, en in nood is te redden
was voor hem geen vraag.
Zijn liefde voor de natuur had geen oorsprong in beschaving.
Hij was de natuur waarvan hij de waarde begreep.
Onvermoeibaar in zijn drang
om een bijdrage te leveren naar een betere wereld.
Te beginnen bij je zelf.
Nooit roepen om erkenning of lintjes.
Deze herder was anders.
Dag en nacht en ogenschijnlijk onvermoeibaar
was hij bezig met zijn honden en vogels.
De wind en de zee zijn er verlegen mee.
De huilers zullen hem gaan missen.
En wij huilen nu met hen mee.
Deze herder is onvervangbaar.

Hessel.

De redactie van PiepVandaag treurt over het heengaan van Hessel Wiegman, die voor ons een grote inspiratiebron was. Wij wensen zijn familie en vrienden veel kracht toe bij de verwerking van dit grote verlies. En we danken hem voor zijn tomeloze inzet voor de dieren. Rust zacht Hessel.

©PiepVandaag.nl