Het is donker. De hond heeft een flikkerend lampje aan zijn halsband. Er wordt immers goed voor hem gezorgd. De hond arriveert bij een stoplicht. De baas geeft een rukje aan de riem. Ergens klinkt het woord “zit”. De hond kijkt vragend op. De hond krijgt een tik van de hak van de schoen van de baas in zijn buik. De hond laat de staart, die net nog vrolijk kwispelde, nu stil hangen. Even is er niets te horen. Dan verheft de baas zijn stem: ‘Zit zei ik je!’ terwijl hij aan de riem rukt en de hond in de buik schopt. De hond wijkt en drukt zijn achterwerk op de grond.
Ik bijt op mijn lip. Mijn hart breekt bij het zien van zo’n tafereel. Baas die het misschien goed bedoelt. Baas die misschien vindt dat je geen gezichtsverlies mag leiden ten opzichte van je hond. Dat het goed is voor je hond om te laten zien wie de baas is. Baas die het ook maar van iemand heeft geleerd zich zo te gedragen.
Hond die daar – voor mij – maar niet voor de baas – zichtbaar onder lijdt. Hond die wil, zo graag wil, maar verward raakt door de acties van zijn baas.
Ik kan het niet laten. ‘Je hoeft je ten opzichte van mij niet ongemakkelijk te voelen dat ‘ie niet meteen ging zitten hoor,’ zeg ik terwijl ik mijn frons omtover tot een vriendelijke glimlach. De man bromt iets onverstaanbaars. Ik maak mijn glimlach nog breder, ‘Nog een jonge hond toch? Mooi beest hoor’. De man ontdooit en knikt bevestigend: ‘zeven maanden’.
‘Nou, dan heeft ‘ie gewoon “zit” nog niet vaak genoeg in allerlei situaties kunnen oefenen en beloond gezien, toch?!’ Ik kijk de man aan. Zie ik denkrimpels op zijn voorhoofd verschijnen? ‘Ik bedoel, toen ik kon schrijven kon ik ook niet meteen Engels en Spaans schrijven. Dat heeft echt heel wat meer oefening en aanmoediging gevraagd.’ Ik steek mijn hand op, groet en loop weg. Het licht is op groen gesprongen. Vier stappen verder, draai ik me nog één keer om. ‘Over die schop zou ik me wel ongemakkelijk voelen trouwens, heel ongemakkelijk. Vooral naar je hond toe.’
Het is vrijdagavond. Nu maar hopen dat hij morgen op een cursusveld staat met zijn hond en dat de instructeur mijn verhaal kracht bijzet.
Ineke van Herwijnen, directeur Hondenbescherming ©PiepVandaag.nl
14 Comments
Comments are closed.
Dit soort verhalen van mevrouw van Herwijnen staan haaks op de verhalen van meneer van Straten die hier op Piep ook columns plaatst. Deze meneer is voorstander van stroom en prikhalsbanden, hij schreef hier zelfs dat zijn bloed ging koken van mensen die lobbyen tegen dit soort middelen https://www.animalstoday.nl/pack-leader-pluto-project.
Ik ben ontzettend blij met de verhalen van mevrouw van Herwijnen, zij maakt mensen ervan bewust hoe ze goed met honden om kunnen gaan. Het is dan ook vreselijk jammer dat op eenzelfde website een ongeschoolde hondentrainer met gelikte verhalen het tegenovergestelde verkondigd en hier eigenlijk niets anders doet dan reclame voor zichzelf maken en ander soortige trainingsmethodes dan de zijne af te kraken. Deze ongeschoolde hondentrainer meneer van Straten is trouwens een groot fan van Cesar Millan die ook al van die achterlijke methodes gebruikt.
Nu maar hopen dat de meneer in dit verhaal morgen niet op het trainingsveld van meneer van Straten staat, want daar zal hij geen betere dingen leren, vrees ik.
Mevrouw van Herwijnen, blijf doorgaan met het schrijven van dit soort verhalen.
Jeetje, gelukkig heb ik mensen dit nooit zien doen. Moet er zelf niet aan denken om pijnprikkels te gebruiken om de hond te laten gehoorzamen. Mijn eigen hond gaat soms al zitten als ik het woord ‘zit ‘alleen maar fluister, en soms gewoon helemaal niet. Ze blijft ook -ondanks al mijn pogingen om haar te belonen als ze ‘laag’ blijf-, gewoon steevast tegen mensen opspringen die ze leuk vindt.
Ik ken dat gevoel wel dat je je dan een beetje schaamt ofzo, maar ik mompel dan altijd maar iets als ‘ze luistert tenminste alsnog beter dan mijn kinderen’ en mensen moeten daar dan vaak om lachen. Mooie reactie van jou. Die meneer gaat er nu tenminste over nadenken, en niet zichzelf meteen verdedigen en kwaad worden op je, daar bereik je niets mee voor de hond. Stroop vangt meer vliegen dan azijn tenslotte.
Oh ja, het tegen mensen opspringen…….onze vorige hond, een rottweilerteefje, deed dat ook in haar enthousiasme.
Best vervelend, zeker met baggerpoten, wij kregen het advies van de hondentrainer om je knie omhoog te trekken zodat ze daar tegenaan sprong, dan leerde ze het wel af zei hij….
Nou….dat hebben we geweten, het werkte dus helemaal averechts bij haar, ze reageerde daarna nog wilder als daarvoor en zag het blijkbaar als een leuk spelletje.
We hebben dat nooit meer gedaan en als ze wilde opspringen duwde we haar zachtjes omlaag ( niet tegen de grond duwen dus ) , niks zeggen, niet aankijken en even negeren en zo heeft ze het afgeleerd.
Was die knie niet bedoeld om de hond er ram in zijn borst te verkopen?
Mijn buurman wist wel hoe je honden moest afleren om bij iemand omhoog te springen, gewoon hard op zijn achterpoten trappen, had hij geleerd van een achterlijke jager.
Ja Jan, dat was waarschijnlijk wel het idee erachter van die “hondentrainer “.
Gewoon bizar hoe zo’n figuur dat aan mensen, die geen idee hebben, adviseert, we hebben daar ook niet lang getraind kan ik je zeggen.
Wij houden niet van zo’n manier om te trainen, waarschijnlijk vond hij dat het wel kon met een rottweiler, veel mensen hebben namelijk een vooroordeel over dit sterke ras, terwijl ons teefje totaal geen agressieve bedoelingen had.
Staffords e.d. waren daar ook niet welkom, die waren niet te trainen zei hij……
Dialoog met een kind: Waarom moet die hond zitten mama? Omdat wij mensen rare wezens zijn lieverd en dieren willen beheersen. Waarom willen wij dat dan? Omdat wij mensen denken dat wij meer zijn dan de dieren en het zo hoort. Zijn wij meer dan de dieren dan? Neen, wij zijn alleen anders! Er zijn nog steeds mensen die daar helaas anders over denken. Waarom helaas? Nou, als wij bijvoorbeeld honden kunstjes leren zoals zitten krijgen wij nooit het contact met de dieren zoals mogelijk zou zijn als wij dat niet zouden doen. Pas als wij naar dieren kijken zonder iets van hen te verlangen. Onze verwachtingen los laten. Niet meer willen controleren. Wij dieren de ruimte geven om te ontdekken en te ervaren zoals ik ook altijd met jou doe als wij samen bijvoorbeeld op het strand op ontdekkingsreis gaan, dan pas zullen wij dát contact krijgen dat wij zo graag met hen willen hebben. Als wij alles willen beheersen dan krijg je dat nooit. Daarom wil ik jou ook niet beheersen maar wil ik samen met jou alles ontdekken. Dat geeft juist die mooie band. Met dieren is dat niet anders. Oprechte aandacht en oprechte interesse en belangstelling geeft de mooiste vriendschappen. Maar daar heb je tijd en ruimte en creativiteit voor nodig. Helaas willen mensen veel te veel en ook altijd alles veel te snel ……. En daarom leren ze dieren maar kunstjes zoals zitten? Ja lieverd maar hoe zou jij je voelen als ik je alleen maar kunstjes leerde? En toen was het lange tijd stil ……..
Wel verwarrend voor mijnheer dat het deze methode door een populaire hondentrainer op tv als voorbeeld wordt gesteld. Spijtig!
Ja helemaal mee eens! En niet alleen op TV ,maar ook in de weekendbijlage van de Telegraaf.:(
Stoplicht is altijd rood.
Ik ben heel blij dat deze baas alles kon nadat hij was geboren!!!!
Niks niet niets doen, als ik zo iets tegenkom dan attakeer ik, want niets maakt mij zo buiten mijzelf als dierenmishandeling. Het is best mogelijk dat ik er dan als een complete gek overkom, want tot nu toe heeft men altijd de benen genomen , ook dank zij omstanders die mij gelijk gaven en mij indirect steunden. Gelukkig maar voor mij !
Wat is dit , wat voor moderatie ???Wat heb ik miszegd ? Ik hou niet van dit soort slap geklets. Je vraagt om een reactie op dierenmishandeling , nou die krijg je dan, maar niet in de bewoording die jij zou willen horen en als je er niet tegen kan, vraag er dan niet om !!!! Nogal onnozel.
Ontzettend leuk stukje, opvoeden betekend héél veel geduld hebben maar je krijgt er zoveel voor terug !
Het zou een stuk makkelijker worden als mensen je goedbedoelde adviezen niet altijd als kritiek zouden opvatten.
Dank voor je leuke reactie Monique!