(vervolg op Arme biggen in Amsterdam-Noord)
Voortaan heet ‘slapen als een roos’ voor mij ‘slapen als een big’. Wat hebben wij gisteravond 20 dolblije biggen achtergelaten op de stadsboerderij in Amsterdam-Noord! Er was geen snuitje of oortje meer te zien. Alleen hoorden we af en toe een tevreden knorretje. Vier (!) balen stro hebben we ze gegeven in hun huisje. Dat is heel veel, maar wat hadden ze dat verdiend.
MEDIA
Toen de media gister lucht kregen van mijn Facebookbericht (met dank aan jullie spontane, betrokken medewerking), en contact met mij zocht, besloot ik er niet op in te gaan. In plaats daarvan heb ik de man gebeld, die een paar weken geleden de 20 biggen vanuit Twente naar Amsterdam-Noord heeft gebracht.
BUITENGEWONE VARKENS
De biggen zijn en blijven van Buitengewone Varkens, een club die het anders wil doen dan in de intensieve varkenshouderij. Een mooi streven en ze timmeren hard aan de weg. Gelikte site, mooi marketingpraatje, daar heeft het reclamebureau haar best op gedaan. Het is een concept. Overal in Nederland worden nu van deze biggen gebracht. Een soort bagels & beans, maar dan biggen & biggen. Waar een geschikte plek is – lees waar vindt stadslandbouw plaats (en waar niet, want het is hip) -, verschijnen deze bonte Bentheimer biggen. De bonte Bentheimer is een herontdekt oud varkensras. Een vergeten groente zeg maar, in dit geval het vergeten varken. Het ras is weer leven ingeblazen met een heus stamboek. Sterke dieren die tegen een stootje kunnen. ‘Winterhard’ worden ze door Buitengewone Varkens genoemd.
VARKENS ZIJN GEEN WINTERHARDE PLANTEN
Maar biggen zijn geen planten. Bij planten spreek je over wel of niet winterhard. Biggen zijn wezens van vlees en bloed. Hooggevoelige wezens ook nog eens een keer, dat heb ik de afgelopen 18 jaar dat ik nu met varkens leef, wel geleerd. Op Het Beloofde Varkensland leven verschillende rassen varkens vrij naar hun eigen aard, maar zelfs de wilde zwijnen duiken diep weg in het stro. Zelden zie ik ze buiten slapen, zelfs hartje zomer verkiezen ze een plek met een dak boven hun hoofd.
VEILIGHEID & VERTROUWEN
Dat heeft alles met een gevoel van veiligheid en vertrouwen te maken. Varkens zijn prooidieren en biggen die net van hun moeder komen, zoals de 20 biggen op het voetbalveld, moet je veiligheid bieden. Ik schrok dan ook behoorlijk toen ik in het Parool las dat ze door een vrijwilliger, die nooit eerder met varkens te maken had gehad, 1x per dag gevoerd zouden gaan worden en dat ze winterhard waren.
NACHTELIJKE BEZOEKEN
Nou ja, de rest is bekend. We hebben er een aantal nachtelijke bezoeken aan gewaagd, om een reëel beeld van de situatie te krijgen. Buiten het niet hebben van een veilige, droge plek was er meer waar ik bezorgd over was, maar die laat ik hier verder buiten beschouwing. Zoals iemand op Facebook terecht opmerkte: waarom moet het voor consumptiedieren (want dat zijn deze bonte Bentheimers), altijd zo minimalistisch? Ja, dacht ik meteen, waarom deze varkens nou niet eens een echt lekker leven bieden? Royaal, gul. Ze moeten het toch al met hun leven bekopen. Geef ze dan verdomme ook dat echte varkensleven, met alles d’r op en d’r an. En voldoe in ieder geval dan aan de meest elementaire voorwaarden, waarvan een droog, tochtvrij onderkomen één van de eerste vereisten is.
INDIAN SUMMER
Gelukkig hadden de biggen in die eerste weken een Indian Summer. Heerlijk warme dagen, maar de nachten waren al behoorlijk fris. Wel droog en dat was op dat moment het belangrijkste. Ik wilde er niet meteen bovenop springen, maar hoopte iedere keer dat het in de krant beloofde hok er zou staan.
VARKENSARTS
Overleg gepleegd met onze varkensdierenarts (ex-Artis en boerenzoon). Ook hij benadrukte het belang van een droge, warme, tochtvrije plek voor de nachten. Dus niet alleen een afdakje waar de wind doorheen giert, maar een hok dat aan drie kanten dicht is en goed geplaatst op de wind en qua afwatering. We brachten dus balen stro tijdens onze nachtelijke bezoeken, en kisten vol appels om ze wat extra’s te geven.
EXTREME REGENVAL
Tot afgelopen weekend met de extreme regenval. Weer bleek zondagnacht dat er niks gebeurd was. Geen hok, zelfs geen noodvoorziening. We troffen een stel jammerende biggen aan, die moesten blijven staan op een voetbalveld dat meer op een zwembad leek, dan het prachtige leven dat ze beloofd was op de site van Buitengewone Varkens. Liggen was er niet meer bij, laat staan slapen. Wat moest ik doen? Aangifte doen? Wat schieten de biggen daar direct mee op? Wat hebben die aan een mediarel? Die had ik er natuurlijk zo van kunnen maken. Maar is dat constructief? Nee.
CROWDFUNDING
En dan al die crowdfunders die 100 euro hebben betaald om er straks voor 150 euro aan varkensvlees voor terug te krijgen, die weten niet beter dan dat ‘hun’ biggen een geweldig leven hebben. Toen ik maandagnacht/ochtend weer thuis was, heb ik meteen die post geschreven voor Facebook. Het werd tijd dat dit openbaar werd. Toen ging het snel. Met dank aan jullie betrokken inzet. Al gauw hing de Telegraaf aan de lijn.
GROTER BELANG
Maar zoals gezegd, ik hield het grotere belang in de gaten, en dat betekende in dit geval geen media. Uitgangspunt was dat de biggen het goed zouden krijgen. En wel zo snel mogelijk. Ik kreeg van Buitengewone Varkens een toezegging dat er op dinsdag een hok geplaatst zou gaan worden. Nog 1 nachtje slapen dus voor de biggen, maar dat zou weer een nachtje voor ze worden staand op het natte, koude voetbalveld.
AFDAKJE WORDT HUISJE
Ik regelde vier mannen en we kochten spullen. Met die spullen hebben we gisteravond van het afdakje een tijdelijk, maar echt huisje voor de biggen gemaakt. Warm, droog, veilig. Vier balen stro. Het eten dat ik voor ze meegebracht had, was niet belangrijk meer. De biggen wilden liggen. Rusten. Slapen. En dat konden ze.
DELEN
Ik ga straks even kijken hoe het met ze is. En wie weet zie ik de mannen van Buitengewone Varkens dan wel een hok voor ze bouwen. Dan kan ik gelijk kennis met ze maken, net zoals met de jongen van stadsboerderij Amsterdam-Noord, die gisteravond ook even kwam kijken toen we bezig waren. Ik heb hem mijn kaartje gegeven. Hij mag me bellen met alle vragen over ‘hun’ biggen, want waarom zou ik mijn jarenlange opgebouwde kennis van vrij levende varkens niet met ze delen?
KANS
Ik hoop dat hij me belt, want dat betekent dat ze over hun biggen gaan nadenken en dat is precies wat er moet gebeuren in dit soort nieuwe stadslandbouwprojecten. Stadsboertje spelen is leuk, maar stadsboer zijn is de volgende stap. Laten we ze die kans geven. En laten we die kans ook aan Buitengewone Varkens geven.
PS
Nu terug naar de Bofkonten.
Vandaag weer door met het Bofkontbos op de Zuidas in Amsterdam. Eind deze week wonen daar Bofkonten!
Wordt Vervolgd!
©PiepVandaag.nl Dafne Westerhof, oprichter Het Beloofde Varkensland
