Tot nu toe werd altijd gedacht dat sidderalen solitaire dieren zijn die in hun eentje jagen. Nu blijkt echter dat zij hun stroomstoten als groep kunnen coördineren om voedsel te vangen. Dit werd vorige week voor het eerst vastgelegd op film.
Sidderalen zijn ondanks wat hun naam doet vermoeden geen alen. Het zijn vissen die familie zijn van de karper en meerval. Het ‘sidder’ gedeelte is daarentegen wel degelijk correct. Deze vissen kunnen namelijk stroomstoten produceren van wel 600 volt. Dit doen zij om prooi te verdoven of om achtervolgers weg te jagen. Hun lichaam is uitgerust met speciale organen die cellen bevatten genaamd elektrocyten, die stroom opslaan als batterijen. De inspiratie voor de eerste batterij ter wereld werd dan ook ingegeven door de sidderaal.
Sidderalen werken samen
Deze elektrische kracht is ook te zien op de recent opgenomen beelden. Douglas Bastos, die al jaren onderzoek doet naar de dieren in het Amazonegebied, legde dit hiervoor onopgemerkte gedrag van de sidderaal vast. In de video is te zien hoe een groep tetra vissen naar ondiep water wordt gelokt en omsingeld wordt. Vervolgens worden zij door een stroomstoot verdoofd en uit het water geslingerd. Volgens Carlos David de Santana van het Smithsonian Museum is het uniek dat sidderalen zo jagen, maar niet onlogisch aangezien er genoeg prooi was om te verdelen:
“Ik heb nog nooit zoveel volwassen sidderalen tegelijkertijd gezien!”
.
.
Dit soort ontdekkingen toont aan hoe weinig we eigenlijk nog weten over de dieren in het Amazonegebied. De Santana ontdekte tijdens zijn onderzoek wel meer dan 85 nieuwe soorten elektrische vissen. Ook blijken er drie verschillende soorten sidderalen te zijn, in plaats van één, wat altijd gedacht werd. Waar sidderalenstroom voorheen al experimenteel voor kerstverlichting werd gebruikt, is er in recente jaren ook een bio-batterij mee ontwikkeld die medische apparaten zoals pacemakers vrijwel oneindig kan doen functioneren.
Nog veel te leren
Sidderalen zijn momenteel niet bedreigd, maar het gebied waarin zij leven is dat helaas wel – door klimaatverandering, bosbranden en ontbossing. Hopelijk kan dit beschermd worden, omdat er nog veel over en van hen te leren valt.
Bronnen:
- BBC News
- Forbes
- National Geographic
- ResearchGate
- Lees ook:
.
©AnimalsToday.nl Juliëtte Ronteltap