Shabby is een van de gelukkige dieren die door activisten zijn gered tijdens het gruwelijke Yulin-festival. Noëlle en Dèvlin Tönnissen uit Boxmeer besloten haar te adopteren: eind juli kwam Shabby aan in Nederland en ze voelt zich al helemaal thuis.
Het Chinese Yulin-festival vindt elk jaar plaats aan het begin van de zomer. Onvoorstelbare wreedheden vinden plaats tijdens het transport en de slacht. Heb je beelden hiervan gezien, dan vergeet je ze nooit meer. Tijdens Yulin worden zo’n 10.000 honden en 5.000 katten afgeslacht. En dit houdt niet op na het festival. Jaarlijks worden miljoenen honden en katten op barbaarse wijze gedood voor consumptie.
Noëlle en Dèvlin Tönnissen zijn grote dierenliefhebbers die zich sinds een jaar vol overgave inzetten tegen de honden- en kattenvleeshandel in Azië. Nadat ze in de media hadden gezien welke vreselijke dingen er gebeuren met honden en katten, gingen ze op zoek naar meer informatie. Noëlle:
“Toen ik voor het eerst zag wat er met die dieren gebeurt, ben ik er echt ziek van geweest.”
Bewustwording dankzij The Compassion Project
Het liet ze niet meer los, ze wilden alles weten. Zo kwamen ze terecht bij de Animal Hope & Wellness Foundation van de Amerikaan Marc Ching. Met zijn Compassion Project vraagt hij aandacht voor de vleeshandel, zowel internationaal als bij de lokale, Chinese overheid. Hij bezoekt slachthuizen, maakt video’s en heeft inmiddels vele honden en katten gered. Hierin is Marc Ching niet alleen, hij werkt samen met activisten in Azië, zoals Suki Su. Dèvlin en Noëlle waren enorm onder de indruk van het werk dat deze mensen voor hulpeloze dieren doen, in een land waar dierenrechten niet bestaan, en volgen sindsdien de berichten op de voet.
Getroffen door een bruin hondje
Een van de honden die tijdens het Yulin-festival in 2016 is gered, is hondje Shabby. Zij werd overgebracht naar de opvang van Suki Su, inmiddels een onderdeel van The Animal Hope & Wellness Foundation.
Toen Noëlle en Dèvlin het lichtbruine hondje via internet op foto’s zagen werden ze gelijk door haar geraakt. Ze mochten haar van Suki een naam geven, en noemden haar naar hun geliefde overleden Shar-pei, Shabby. Ook vroegen ze Stanley Shen, die als vrijwilliger in het asiel hielp, het bandje van hun oude Shabby om te doen bij de Chinese Shabby.
In eerste instantie was het niet hun intentie om Shabby zelf te adopteren. De honden die klaar zijn voor adoptie haalt The Animal Hope & Wellness Foundation gewoonlijk naar Amerika. Maar sinds vorig jaar is er ook een Duitse vestiging actief. Sebastian Margenfeld was zo onder de indruk van de video van The Compassion Project, dat hij Förderverein Animal Hope & Wellness e.V. oprichtte.
Adoptieplannen
Sindsdien heeft ook Sebastian diverse honden die uit de hondenvleeshandel zijn gered, meegenomen naar Duitsland. Zo ontstond bij Noëlle en Dèvlin het idee om ook Shabby naar Duitsland te halen en haar te adopteren. Ze regelden met Sebastian dat Shabby in augustus zou komen, voor hun vakantie. Hoge temperaturen in juni leken roet in het eten te gooien, toen er een vliegverbod voor honden werd afgegeven. Uiteindelijk werd het verbod weer opgeheven en hadden ze contact met een Rotterdamse man die veel in China werkt. Als vluchtvrijwilliger zou hij Shabby meenemen naar Nederland. Op 30 juli landden ze op Schiphol en haalden Dèvlin en Noëlle hun nieuwe huisgenoot op.
Het was een emotioneel moment toen Shabby na de lange KLM-vlucht uit de transportkooi kwam.
“Het was liefde op het eerste gezicht. Ze is heel lief en sociaal. Je kijkt in die ogen en vraagt je af, wat heb je allemaal meegemaakt?”
Een nieuw thuis
Omdat Dèvlin en Noëlle na aankomst van Shabby nog twee weken moesten overbruggen tot hun vakantie, hadden ze tijdelijk opvang nodig. Hun 13 jaar oude Shar-pei Meadow kan overdag prima alleen blijven en wordt tussen de middag uitgelaten. Maar voor het laten wennen van Shabby wilden ze de tijd nemen. Gelukkig had hun vriendin Monique van Boxtel ze een goed pension aangeraden. Shabby zou de eerste twee weken in het Jodija pension in Grashoek blijven. Na een paar dagen pension haalden Dèvlin en Noëlle Shabby op vrijdag op en zouden haar na het weekend weer terugbrengen. De kennismaking met Meadow ging echter zo goed en Shabby voelde zich al zo op haar gemak, dat ze na het weekend besloten Shabby gelijk bij zich te houden. Kat Teddie heeft meer tijd nodig om te wennen aan de nieuwkomer, maar ook dat gaat de goede kant op. Noëlle:
“Het is net of ze hier altijd is geweest.”
Shabby is een jaar of drie oud. Ondanks haar ervaringen in de hondenvleeshandel is ze niet angstig of schrikachtig. Waarschijnlijk is ze een huisdier geweest voor ze in het slachthuis terechtkwam.
“Ze moet wel wat wennen aan geluiden op straat. En ze vindt het niet prettig als we achter haar staan om het tuigje om te doen. Als we haar aan de voorkant benaderen gaat dit veel beter.”
In actie tegen honden- en kattenvleeshandel
Dèvlin en Noëlle doen wat ze kunnen om de vreselijke honden- en kattenvleeshandel in Azië onder de aandacht te brengen. Ze delen informatie, tekenen petities, roepen overheidsleden op actie te nemen. Ook zamelen ze geld in voor The Animal Hope & Wellness Foundation. Door de verkoop van bedrukte zonnebrillen hebben ze onlangs € 1.100,- kunnen overmaken. En nu bieden ze ook Shabby, na alle ellende die ze heeft meegemaakt, een fijn thuis. Dit betekent niet dat ze achterover gaan zitten, de strijd tegen de handel in honden- en kattenvlees gaat door.
“Los van dat ik het gewoon niet acceptabel vindt, gaat het me vooral om de manier waarop de dieren afgeslacht worden. Dat vind ik het allerergste. Ik vind het soms moeilijk om ermee om te gaan dat mensen er niets over willen horen. Dat ze zeggen ‘dan kan ik niet meer slapen’ of ‘we kunnen er toch niets aan doen’. Maar alle beetjes helpen en we kunnen alleen iets bereiken door bewustwording.”
Hoewel dit voorjaar het gerucht ging dat het Yulin-festival niet door zou gaan, bleek dit een leugen te zijn. Ook dit jaar zijn weer vele dieren tijdens het festival gemarteld en geslacht: een aantal dierenliefhebbers protesteerden in juni hiertegen in Den Haag. Het eten van honden en katten houdt niet op na het festival: in landen als China, Korea en Cambodja zijn er nog veel mensen die deze (huis)dieren eten. Zij zijn ervan overtuigd dat het vlees nog lekkerder smaakt als de dieren eerst gemarteld worden en dit vlees goed is voor de gezondheid. Gelukkig denken lang niet alle Aziaten er zo over en groeit het aantal activisten in binnen- en buitenland. Dankzij hen krijgen dieren als Shabby een tweede kans.
We wensen Shabby een lang en gelukkig leven toe in Boxmeer, met haar nieuwe familie!
@Animals Today Angelique Lagarde
Strijd mee tegen dierenleed!
Related posts
3 Comments
Comments are closed.
Dat het ‘Yulin Festival’ toch zou doorgaan was te verwachten… Die mannen lachen ons gewoon uit. – Maar biologisch gezien zijn mensen ook ‘dieren’. Goed. Laat een paar van die ‘festival’ voorstanders even meemaken waaraan ze hun medeschepsels onderwerpen, van A tot Z : het ‘vangen’, het levend villen, het levend koken, aan een vleeshaak hangen enz. – En nee, ik schaam me niet dat’k zoiets zeg! Sorry folks! – Als men zo vreselijk ‘superieur’ is als lid van het mensenras moet men het ook weten te bewijzen. Een ‘Yulin’ en dergelijke zijn is niet de manier om dit te doen, of er een eeuwenoude traditie mee gepaard gaat of niet! – Misschien kan men wat beschaving gaan leren bij hond en poes… ?
Zij die Yulin & C° ‘festivals’ aanvaarden, meemaken en goedkeuren zijn nauwelijk mens te noemen. – Misschien kunnen die beter protesten begrijpen door zelf eens mee te maken waaraan ze hun mede-schepsels onderwerpen. En dit van A tot Z: het ‘vangen’, martelen, levend villen, levend koken, levend ophangen aan een vleeshaak enz. – De vrouw van de Koreaanse leider, Kim Jong-Un, ging de (hond- en kattenvlees) industrie promoveren thuis: ik begin Trump te begrijpen. – Wat ik niet begrijp is hoe dergelijke ‘mensen’ deel uitmaken kunnen van onderhandelingen over wereldvrede en beschaving, terwijl ze ergens onder het geestelijk niveau van Neanderthalers leven!
Het is altijd vreselijk om beelden te zien van dierenleed, in welke vorm dan ook maar wegkijken en doen of het niet bestaat is net zo erg…
Wij zijn hun stem, zij hebben er geen…
Noëlle