Uit nieuw onderzoek blijkt dat karetschildpadden in de Indische Oceaan vaak omslachtige routes afleggen voor korte afstanden. Deze omzwervingen zijn vermoedelijk het resultaat van een vrij gebrekkig navigatiegevoel.

Schildpadden maken omzwervingen door grof navigatiegevoel
Karetschildpad | Foto: publiek domein

Waarom soorten zoals de karetschildpad duizenden kilometers afleggen door de open oceaan intrigeert biologen al sinds Charles Darwin. In 1873 verwonderde hij zich over de vaardigheid van zeeschildpadden om geïsoleerde eilanden te vinden om te nestelen. Hoe deze dieren precies navigeren bleef echter lang een onbeantwoorde vraag. Door een internationaal team van wetenschappers is er een groep van 22 karetschildpadden gevolgd via satelliet. De bewegingen van deze dieren konden zo in kaart gebracht worden toen zij vanuit hun broedgebieden in de Chagos-archipel naar foerageergebieden zwommen.

Schildpadden maken omzwervingen door grof navigatiegevoel
Een karetschildpad zwom 1.306 kilometer om een eiland te bereiken dat slechts 176 kilometer verderop lag | Foto: publiek domein

Gebrekkig navigatiegevoel

Op het moment dat de schildpadden aan de terugreis beginnen, hebben zij al grote afstanden afgelegd en een paarseizoen met vaak meerdere legsels achter de rug. Juist om die reden is het wonderlijk dat zij, in uitgeputte toestand, meestal twee keer de vereiste afstand naar hun doellocatie afleggen. Prof. Graeme Hays, leerstoelhouder mariene wetenschappen aan de Deakin University en eerste auteur van de studie:

“De schildpadden die wij volgen, hebben waarschijnlijk al vier of vijf maanden niet gegeten.”

Eén karetschildpad zwom zelfs 1.306 kilometer om een eiland te bereiken dat slechts 176 kilometer verderop lag – dat is meer dan zeven keer de afstand!
.

Zeeschildpadden vinden geboorteplaats dankzij magnetisch veld

Grove resolutie

Eerder onderzoek suggereerde dat karetschildpadden hun geboortegebied inprenten met behulp van het aardmagnetische veld. Veranderingen daarin zouden zij detecteren om hun route aan te passen. Volgens Hays klopt dit, maar hij voegt hieraan toe dat ‘hoewel zij bijna zeker gebruikmaken van een geo-magnetische kaart, het een vrij grove resolutie is’. Op deze manier voelen de schildpadden dus wel aan wanneer zij ver uit de richting zijn, maar niet hoe zij rechtlijnig moeten migreren.

Zodra de schildpadden dichterbij de locatie zijn gebruiken zij andere navigatiemiddelen, zoals geur en visuele oriëntatiepunten.

Bronnen:

Dieren met een indrukwekkend navigatievermogen

#GNvdD: 500% meer eieren broedplaats groene zeeschildpadden

©AnimalsToday.nl Juliëttte Ronteltap