Een recordaantal van 22 in gevangenschap geboren Mexicaanse wolvenpups is in holen in het wild geplaatst om door surrogaatouders te worden grootgebracht. Zes jaar lang hebben wilde Mexicaanse wolven in gevangenschap geboren pups als hun eigen jongen opgevoed, waardoor de genetische diversiteit van deze bedreigde ondersoort wordt vergroot en de wilde populatie zich kan herstellen.
Ooit zwierf de Mexicaanse wolf (ondersoort van de grijze wolf) door grote delen van Arizona, New Mexico, Texas en Mexico. Maar toen de menselijke nederzettingen daar in de vroege jaren 1900 uitbreidden, kwamen wolven steeds vaker in conflict met veeteelt en andere menselijke activiteiten. Particuliere, staats- en federale uitroeiingscampagnes werden opgezet totdat de Mexicaanse wolf in de jaren ‘70 bijna was verdwenen uit de Verenigde Staten en Mexico.
Bedreigde status
In 1976 brak echter een nieuw tijdperk aan voor de Mexicaanse wolf: hij werd gerapporteerd als bedreigde diersoort. Het was de taak van de Amerikaanse Fish and Wildlife Service een programma op te zetten om het dier in de Verenigde Staten voor uitsterven te behoeden. Hoe? Door wolven in gevangenschap te gaan houden. De VS en Mexico kwamen overeen om een binationaal fokprogramma in gevangenschap op te zetten, met wolven die tussen 1977 en 1980 in Mexico werden gevangen.
Herintroductie in het wild
Naarmate het programma in de jaren tachtig steeds meer succes vertoonde, werden de nationale bossen Apache en Gila in respectievelijk het oosten van Arizona en het westen van New Mexico aangewezen als geschikte gebieden voor herintroductie. In 1998 werden de eerste 11 in gevangenschap gehouden Mexicaanse wolven vrijgelaten in het Blue Range Wolf Recovery Area in het oosten van Arizona. Daarna volgden er meer. Met de geboorte van het eerste in het wild geboren nest van een in het wild geboren ouder in 2002, ging het herintroductieproject van de Mexicaanse wolf een nieuwe fase in, waarbij natuurlijke voortplanting de noodzaak begon te vervangen om in gevangenschap gefokte wolven vrij te laten. Tegen het einde van 2016 werden in Arizona en New Mexico minstens 113 Mexicaanse wolven in het wild geteld.
.
.
Om de genetische diversiteit in de wilde Mexicaanse wolvenpopulatie te vergroten werd gebruikgemaakt van cross-fostering, waarbij wolvenpups van 14 dagen oud (of jonger) die in gevangenschap werden geboren, geplaatst worden in holen met pups van vergelijkbare leeftijd. Zo worden ze in het wild grootgebracht. Onderzoek heeft uitgewezen dat pleegjongen dezelfde overlevingskans hebben als in het wild geboren pups in hun eerste levensjaar (ongeveer 50 procent). Jim deVos, Mexican Wolf-coördinator:
“Deze methode is een uitstekend werkend herstelprogramma. Veel particuliere organisaties houden wolven in gevangenschap om hun jongen in het wild vrij te laten. Zonder deze belangrijke samenwerking zou genetisch herstel onmogelijk zijn. Belangrijk is dat we nu Mexicaanse wolven die zijn gefokt, zelf nesten zien produceren.”
In april en mei van dit jaar werden 9 wolvenpups geplaatst in drie verschillende roedels in het oosten van Arizona en 13 in vijf roedels in het westen van New Mexico. Een recordaantal van 22 in gevangenschap geboren dieren kreeg daarmee de vrijheid. Eind 2020 vond hetzelfde plaats met 7 Mexicaanse wolvenpups, zie onderstaande video:
.
.
Sinds het begin van dit fokprogramma werden minimaal 12 gekruiste wolven gedocumenteerd die momenteel in het wild leven en overleven. Zeven van deze wolven hebben de voortplantingsleeftijd bereikt (twee jaar oud) en tellen mee voor het criterium van het Mexicaanse Wolf Recovery Plan voor genetisch herstel van de populatie. Vier van deze door elkaar gefokte wolven hebben vervolgens pups in het wild voortgebracht, een belangrijke bijdragen aan het verbeteren van de genetische diversiteit van de wilde populatie. Stewart Liley, hoofd van de afdeling Wildlife Management van het New Mexico Department of Game and Fish:
“De samenwerking tussen de verschillende organisaties heeft geleid tot een nieuw recordjaar, waardoor we de genetische diversiteit in de wilde populatie hebben kunnen verbeteren en het doel van genetisch herstel kunnen behalen.”
Het Interagency Field Team (IFT) dat ter plaatse activiteiten uitvoert voor het herstel van de Mexican Wolf zal de roedels waarin de pups zijn geplaatst blijven volgen via GPS en radiosignalen van halsbanden van oudere wolven in de roedel. Later zullen de pleegpups door camera-observaties worden vastgelegd en gedocumenteerd.
De eindejaarstelling voor 2020 toonde minimaal 186 wilde Mexicaanse wolven; 72 in Arizona en 114 in New Mexico. Dit betekende een toename van 14 procent van de populatie van een minimum van 163 wolven die eind 2019 waren geteld. De IFT documenteerde een groei van 24 procent van de Mexicaanse wolvenpopulatie in 2019, die de afgelopen vijf jaar bijna in omvang is verdubbeld.
Bron:
©AnimalsToday.nl Marianne Miltenburg
