Een undercoverfilmpje van Greenpeace over de tonijnvangst met ringzegennetten en vis aantrekkende constructies (FAD) doet veel stof opwaaien. John West en Princes, twee van de grootste leveranciers van tonijn in blik, blijken zich niet te houden aan hun belofte uit 2011 om deze vangstmethoden uit te faseren. De manier waarop de tonijn wordt gevangen en de hoeveelheid bijvangst (zoals haaien, schildpadden, roggen) zijn ronduit schokkend.

Tonijn - tonijnvangst

Uit interne documenten van Princes en John West, die dagblad The Guardian in handen kreeg, blijkt dat de bedrijven weinig aanstalten maken hun vangstmethoden te wijzigen. Driekwart van de vangst van Princes gebeurt nog via deze destructieve methode.

Dos Winkel, onderwaterfotograaf, legde eerder in zijn column voor PiepVandaag.nl ‘Tonijn, de ondergang van een supervis’ uit hoe ringzegennetten en FAD’s werken en hoe wreed deze vangstmethode is:

‘De gevangen dieren lijden zeer lang, ze vechten 12-24 uur voor hun leven.’

Ringzegennet (ook Purse Seine genoemd)

Deze techniek is de meest schadelijke voor tonijnbestanden. De vissen worden met een ringzegennet (purse seine) gevangen om dan daarna, in het geval van de blauwvintonijn, in kooien in open zee te worden vetgemest. Eerst worden ze omsingeld door een net dat onderaan afgesloten wordt om vervolgens de hele tonijnschool naar de kust te slepen. Daar aangekomen worden de dieren ofwel vetgemest, ofwel geslacht.

Deze techniek zorgt voor erg veel bijvangst, waarvan de bekendste slachtoffers dolfijnen zijn. Daarom hebben bepaalde bedrijven die tonijn in blik verkopen een ‘dolfijnvrij’ label, al wordt de betrouwbaarheid hiervan door verschillende organisaties in twijfel getrokken.

FAD’s of Fish Aggregating Devices zijn instrumenten die door grote tonijnvisserijen worden ingezet om meer dieren te kunnen vangen. Daar waar tonijn en andere diersoorten aangetrokken worden tot drijvende objecten zoals een wierpakket, wordt een FAD gebruikt als misleidend middel om de desbetreffende dieren te lokken. Bij het gebruik van FAD’s is de bijvangst aanzienlijk aangezien verschillende soorten zeedieren aangetrokken worden tot het drijvend voorwerp. De bijvangst bestaat vooral uit dolfijnen, zeeschildpadden en jonge haaien.

Hoewel volgens sommige milieu-organisaties andere tonijnvangstmethoden, zoals handlijnen ‘duurzamer’ zouden zijn, valt dit behoorlijk tegen en het is zeker niet diervriendelijker. Er wordt een grote hoeveelheid aas gebruikt en de dieren komen met een enorme klap op het dek. Ze schuiven dan door naar het ruim waar ze op het ijs een trage dood sterven.

Bron ©PiepVandaag.nl Angelique Lagarde