“Wij willen een puppy, die kun je nog vormen”. Ik hoor dit vaak. Vaker dan mensen beseffen wat ‘vormen’ inhoudt:
- Korte en doorbroken nachten voor het zindelijk maken;
- Heel veel uurtjes opletten en bijsturen om bijvoorbeeld te voorkomen dat de nieuwe bank als knaagje voor doorkomende tandjes wordt gebruikt;
- Rust creëren en het gezin aansturen om overprikkeldheid en najagen van kinderen te voorkomen;
- Vele uren in de regen op een donker hondencursusveld;
- Vertwijfeling en radeloosheid als die uren voor niets lijken tijdens de puberteit;
- Spanning in het gezin als de hond toch echt goed uit moet, terwijl iedereen druk is.
Kortom: eindeloos veel puppy- en puberperikelen.
“En een wat oudere hond, zou die ook bij je kunnen passen?”, vraag ik dan. Meestal volgt daarop een rap “nee”. “Nee”, want dan zit je met zulke hoge kosten. Een oudere hond is vaker ziek, is de gedachte. Ik heb dat nooit begrepen. Als je een puppy neemt, is deze op een dag toch ook oud. Dan moet je die kosten toch ook dragen? Plus alle kosten uit de eerdere jaren en van kapot gegeten bankstellen, uitgegraven planten, etc, etc.
“Nee”, want aan een oudere hond hecht je je niet meer zo. Een onwaarheid, zo blijkt uit navraag bij adoptanten van oudere honden. Niets zo aandoenlijk als een oudere hond die uit wandelen mag en bokkensprongen maakt als een jong blaadje. Of als een oudere hond die zijn pretbek opzet en je uitdaagt voor een spelletje. Pensionadapret is levensvreugde puur sang! En niets zo goed voor een hechte band als een hond die op jou gericht is. In plaats van op actie en soortgenoten, zoals de meeste jongere honden.
De rust van een oudere hond past veel mensen perfect. De pensionada is gepensioneerd van tomeloze energie voor ongewenst gedrag en (soms!) van eindeloze wandelingen. Maar niet minder in voor pret! De pensionada is de ene keer helemaal opgevoed en heeft de andere keer een rugzakje. Een rugzakje dat gevormd is bij mensen die het dier als puppy namen. Om het te vormen.
Ik ben niet tegen het nemen van een pup. Ik ben vóór het nemen van de juiste beslissing. Een puppy is veel werk. Een oudere hond verdient een kans. Zoek je een hond? Kies dan voor de hond op gedrag en karakter. Laat hem niet links liggen (in het asiel zitten) omdat hij geen puppy meer is. Kies doordacht voor puppyperikelen, maar liever nog voor pensionadapret!
En het feit dan dat een oudere hond je eerder verlaat? Ja. Dat is een goed argument. Het verdriet over het afscheid kan relatief snel op je af komen. Hoewel een hond van zes of zeven soms nog tien jaar mee kan! Maar het mooie van dat besef is ook, dat je elk moment met deze hond meer dan de moeite waard zult maken!
Ineke van Herwijnen, directeur Hondenbescherming ©PiepVandaag.nl
14 Comments
Comments are closed.
Ik heb mijn prinsje Toffee met 8 jaar uit het asiel gehaald. Ik zeg prinsje, want hij is het meest welgemanierde hondje dat ik had kunnen treffen. Hij komt uit een situatie van verwaarlozing en mishandeling. Dit houdt in dat ik altijd voorzichtig moet zijn met harde geluiden en lompe bewegingen, daar zijn staart op 3 en zijn ribben op 4 plaatsen gebroken zijn geweest door die leuke kinderen waar hij mee woonde (hij is naar het asiel gebracht omdat hij ‘onzindelijk’ was omdat hij op den duur de kinderen begon te markeren en bijten). Dit houdt echter ook in dat hij vanaf dag 1 al huizenhoog respect voor me had en dat met iedere aai die hij krijgt, zijn liefde naar mij exponentieel toeneemt. Hij is inmiddels 10 en heeft zich bereid getoond om (op hondencursus) de hoogste bergen (kussenpyramide van 1.80m hoog) te beklimmen.
Hij heeft mij vertrouwen getoond daar waar als pup in huis gehaalde honden zijn afgehaakt. Hij gaat door waar anderen stoppen en hij is 10 jaar oud. Hij leert, hij speelt en hij hecht. Ik had niet beter terecht kunnen komen dan bij deze hond.
Ik heb mijn leven lang herplaatsers gehad – altijd in koppels, een reu en een teef – en nu een pup een een herplaatser. En als er een ding is wat mijn pup mij heeft geleerd, is dat je een hond niet kunt vormen. Hij heeft zijn vorm al, hij heeft zijn karakter en hele scala aan instincten al, en hij is precies goed zoals hij is. En die van mij is een duvel. Ik heb meer mijn handen aan hem vol dan aan al m’n herplaatsers bij elkaar, en ik had geluk dat ik een oudere hond in huis had, ik vermoed dat ik anders een aantal meubels minder had gehad.
Ik had ook heel veel geluk dat ik al eerder oudere honden had opgevoed. Want eerlijk gezegd had ik zonder die ervaring deze boef niet aangekund. En mijn boef is een heerlijk menneke, en ik ben dol op hem, maar ik kan uit ervaring zeggen dat je pup vormen een illusie is. Dat is niet mogelijk.
Ik werd gillend gek van alle ongetwijfeld goed bedoelde maar volkomen nutteloze adviezen die ik kreeg. Van op de rug gooien (nooit gedaan trouwens, en heel boos geworden toen iemand het mij voor wilde doen, mijn pup is namelijk geen proefkonijn) tot in het nekvel pakken en schudden, omdat ie zogenaamd dominant was (yeah right, een baby die dominant is, tuurlijk joh, logisch) en ik weet wel dat je behoorlijk stevig in je schoenen moet staan, niet alleen om die baby in rechte sporen te leiden, maar vooral om de net ontdekte krankzinnigheid in je omgeving te leren negeren. De keren dat ik mensen heb moeten uitleggen dat het heel grappig is als een herdershondje van twintig weken tegen je opspringt, maar dat datzelfde hondje ongenadig op zijn flikker krijgt als ie hetzelfde doet als ie een grote hond is, en dat dat niet helemaal eerlijk is……. dat ie het daarom nu ook niet mag, en nee, hij mag ook niet achter de fiets aanrennen, om dezelfde reden.
Ik heb een hond die nog steeds een blind vertrouwen heeft in mij, die op zijn rug gaat liggen omdat ie wil dat je hem over zijn buik kriebelt, die niet opspringt, en die graag heeft dat je hem achter de oren kriebelt. Hij is een heerlijke hond die lichamelijk en geestelijk kerngezond is, maar ik ben er vrij zeker van dat hij dat niet geweest was als ik de adviezen van mijn omgeving had opgevolgd.
Goed geschreven stuk Ineke!
Hier ook altijd tweedekans honden gehad uit binnen en buitenland en geen probleemhond ertussen.Oké,eentje kon niet alleen zijn en zat al maanden in een asiel maar ik vond dat geen probleem.Jonge kinderen laat je toch ook niet alleen dus ik huurde gewoon een babysit in voor die hond.
Verder wat honden die na de dood van hun baasje overbleven.Kinderen vochten om de erfenis maar wat vader of moeder het dierbaarste was bleef over. (de hond dus)
Geen moment spijt gehad van mijn oudjes.Ze hebben 1 nadeel. Als je zo’n erfenisje op 9 jarige leeftijd in huis haalt kun je er op rekenen dat je geen 12 jaar plezier van elkaar hebt maar de tijd die we hadden was onbetaalbaar.
Heb nu nog twee oudjes van 12 en 13 jaar en na hen komt er zeker weer een oud of kansarm tweedekans hondje hoor.
Hoeveel van die “Piep auteurs” hebben er eigenlijk een hond??? Het lijkt mij reuze interessant om dat eens te inventariseren. Als het even kan wel in combinatie met hun woonomgeving. Het zegt namelijk heel veel over mensen. Piepers, doe je best!!!
Volgens mij ben jij de enige die hier altijd piept.
Uiteraard is bij mij een hond present, en uiteraard een herplaatser :-). Maar van de andere auteurs weet ik het niet allemaal,
Ineke, ik ben het hier zo mee eens.
Onze asielhonden,
1ste hond : uit de auto gezet en heeft bij ons 8 heerlijke jaren gehad.
2de hond : was met 6 weken oud bij haar moeder weggehaald om als kadootje te doen, maar dat bleek toch niet zo’n goed idee en is met een half jaar bij ons terecht gekomen, is 11 1/2 jaar oud geworden.
3de hond : in beslag genomen bij een bedrijf, heeft 3 jaar in een hok opgesloten gezeten e kreeg af en toe te eten.
We kregen in principe een pup van 3 jaar oud, die niks wist wat van de wereld om hem heen.
Hij is nu 9 jaar oud en ik hoop dat we hem nog een paar mooie jaren kunnen geven.
Zo mooi om te lezen dat jullie al 3 keer een bijzondere herplaatser een gouden mand hebben bezorgd. Dank voor het delen Monique!
mijn cavalierken is precies één jaar geleden gestorven , ik ben nu aan het uitkijken voor een asiel hondje , geen puppy , tliefst een straathondje ,maar een kleintje , mandje staat al klaar !
Leuk dat je voor een herplaatser gaat Norbert! :-)
Wat geweldig verwoord…..het gaat ook om het nemen van de juiste beslissing…
Zelf vind ik het heerlijk om bij de “andere” honden, dwz van volwassen tot middelbaar een
oudje een heerlijk thuis te geven…
Ze bloeien inderdaad helemaal op, kunnen vaak toch nog een aantal jaren mee en
ALS JE ZE UITEINDELIJK MOET LATEN INSLAPEN IS HET VERDRIET PRECIES EVEN GROOT ……
het enige verschil is dat je ze wat korter bij je hebt gehad, maar je hebt dan SAMEN ECHT QUALITY
TIME gehad…. Dus…..de juiste beslissing genomen….
Dank voor je mooie reactie Anita!
Mooi stukje. Alleen vreemd dat je niet meld dat het voordeel van het nemen van een pensionado ook is dat je een hond een tweede kans geef en uit z’n trieste situatie redt. En de dankbaarheid die een hond je dan toont en de hechte band die dat vaak oplevert is ook heel erg mooi.
Dank voor je reactie Ellis! En inderdaad een tweede kans geven is een voorrecht :-)