Februari is achter de rug, en daarmee de zwaarste maand voor de podenco’s. The great forgotten. Er is zoveel te vertellen over deze podenco’s. Iedere podenco heeft zo z’n eigen verhaal. En het begin van deze verhalen is absoluut niet prettig!
Maar gelukkig zijn daar de vrijwilligers van de asielen in Spanje! Ik heb zoveel respect voor deze mensen. Ze proberen deze zwaar mishandelde podenco’s weer zover te krijgen dat ze ter adoptie op de website van Podencoworld kunnen komen te staan. Veel ellendige verhalen zijn er al bekend en vreselijke foto’s zijn er al gepubliceerd. Maar er zijn ook heel veel ‘Happy Endings’ gelukkig.
Neem nou bijvoorbeeld kleine Bolt die na een ellendig leven op 17 januari 2017 is geadopteerd, en nu samen leeft met een hondenmaatje. Wat een bofkontje.
Of Mancha. Door heel veel mensen is dit meisje gevolgd. Ze werd vaak aan haar voorpoten opgehangen en flink geslagen door haar baas! Wij kunnen hier met ons gezond verstand niet bij. Maar het is wel de realiteit helaas. Mancha werd gelukkig geadopteerd. En woont sinds 20 Juli 2017 bij een lieve familie en krijgt geen slaag meer, alleen maar liefde.
En Senior Marques. Hij was al 11 jaar oud. En het was veel te koud in het asiel voor deze vent. Hij had alleen maar een slecht leven gekend voordat hij in het asiel terecht kwam. Marques werd dus op z’n 11de geadopteerd. En hij geniet nu zo van zijn vrijheid en zijn zachte kussen en natuurlijk van de kans die hij kreeg op oudere leeftijd.
En Dali (heette voorheen Odin) wat was hij mager! Hij had dan ook al heel wat meegemaakt in zijn leven. En gelukkig werd deze jongen ook geadopteerd en woont nu samen met 3 hondenmaatjes.
En lieve Creta (heette voorheen Sam). Een zwaar mishandeld hondenmeisje, dat geen vertrouwen meer had in mensen. Maar dankzij het geduld en liefde van de vrijwilligers in Spanje kon Creta geadopteerd worden. Nu is het een heerlijk blij en gelukkig hondje geworden.
En Desi. Zij leefde bij een familie in Spanje. Totdat deze mensen haar niet meer wilden en gewoon uit de auto gooiden. Desi heet 4 jaar op deze plek, waar ze uit de auto werd gegooid, gewacht totdat haar baasje zou terugkomen. Desi werd in eerste instantie op afstand geadopteerd door lieve mensen die erg met haar begaan waren. Maar deze mensen wilden Desi toch wel heel erg graag bij zich hebben en zo werd Desi geadopteerd door deze mensen. En ze hoeft nooit meer weg.
En zo kan ik nog wel even door gaan met alle Happy Endings.
Het is zo mooi en het geeft zo ontzettend veel voldoening om een Podenco die zoveel heeft meegemaakt een liefdevol thuis te geven.
En ze zijn zo dankbaar.
The great forgotten………………laten we ze niet meer vergeten!
Wachou Bakker – Kao
Coördinator opvang Podencoworld
1 Comment
Comments are closed.
Maar hoelang kan dit nog doorgaan.
Die vuillakken fokken en mishandelen er op los en anderen mogen deze arme dieren weer opvangen.
Daar komt toch eens een eind aan dat je al deze dieren kunt opvangen, terwijl die rotzakken beschermd worden door de overheid.
Er moet een eind komen dat deze sadisten nog rechten hebben.