In het voorjaar van 2013 wil de overheid het gechipped zijn van honden verplicht stellen, de Tweede Kamer moet hier nog over beslissen.
Ik ben een voorstander van het chippen van honden (en katten).
Een microchip is een metalen spoeltje met een hard glazen omhulsel eromheen, ter grootte van een rijst-korrel. Het spoeltje in de chip bevat een uniek 15-cijferig nummer en is met een chip-reader uit te lezen. Het eerste deel van het chipnummer is de code voor het land waarin de chip verkocht is.
Het chipnummer is geregistreerd in één of meerdere databases en bijvoorbeeld op Chipnummer.nl of Petbase.eu zijn de registratiegegevens van een chip terug te vinden. Je vult hier het unieke nummer in, en de gegevens van het dier en de eigenaar zullen tevoorschijn komen.
Het is dus naast dat je dier gechipped is ook van belang dat de juiste gegevens in één of meerdere databases op het chipnummer geregistreerd zijn. Je kan de gegevens (van eigenaar en dier) via bijvoorbeeld Petlook.nl (gratis) of NDg.nl (administratiekosten) registreren en controleren. Indien een emailadres, huisadres of telefoonnummer verandert, is het dus ook van belang om dit in de database aan te passen. Ik heb al meerdere malen een zoekgeraakt dier met een chip gevonden waarvan de eigenaargegevens op de database niet meer klopten en er dus nog steeds geen eigenaar te contacteren was.
Een chip is dus geen zendertje, als je dier met een chip kwijtraakt kan je dus niet het dier opsporen. Het dier moet gevonden worden en er moet door een dierenarts, het asiel of door de Dierenambulance de chip (het unieke nummer) uitgelezen worden en dan moet via internet met dit nummer de gegevens van de eigenaar opgezocht worden.
De chip wordt met een dikke naald onder de huid aangebracht, dit is even vervelend voor de hond of kat en kan indien een dier voor een andere reden onder narcose moet (sterilisatie of castratie bijvoorbeeld) tijdens die narcose geplaatst worden. Mocht uw dier voor welke reden dan ook onder narcose moeten, en hij of zij is nog niet gechipped, dan is dat dus een goed moment om uw dierenarts de chip te laten plaatsen.
Het omhulsel van de chip is erg hard en kan in principe niet kapotgaan. Bij sommige dieren kan de chip na het plaatsen (onderhuids bij de hals of de schouders) wat verplaatsten, en er kan wat bindweefsel om de chip heen vormen.
In de VS gebruiken ze aan ander chipsyteem, met Europese chipreaders zijn deze chips niet uit te lezen. Er zijn ook universele chipreaders die deze chips wel kunnen uitlezen.
Vroeger gebeurde de registratie van (ras)honden en katten door middel van een tatoeage in het oor, deze vervaagde vaak na verloop van tijd en is een stuk pijnlijker om aan te brengen dan een chip.
Uiteraard is geen een systeem 100% en kunnen er ook met het chippen dingen verkeerd gaan, maar het is naar mijn mening op dit moment wel het beste systeem om, wanneer uw dier kwijtraakt, deze weer bij u terug te krijgen.
©PiepVandaag.nl Piet Hellemans, dierenarts
2 Comments
Comments are closed.
Mijn poes is tot mijn geruststelling gechipt. Ze is nu al 19 jaar en ik hoop haar nooit kwijt te raken. Maar ik neem haar altijd mee in de caravan op vakantie. Het risico bestaat dus dat ze een keer ontsnapt. En dan ben ik superblij met die chip.
Maar een verplichte chip vind ik een bijzonder goed “voorbehoedsmiddel” tegen het dumpen van honden en katten in de vakantie tijd. Dus ik ben VOOR!
Het zou ook meer dan goed zijn als Konijnen en Knagers al in de winkel die ze verkoopt verplicht gechipt moeten worden. Niet allen zullen dan hopelijk de verkoopcijfers dalen, maar dan kunnen wij opvangers in ieder geval nog iets te weten komen over de op straat gedumpte Konijnen en knagers.