Lenie ’t Hart: Piep, kom in actie voor kinderen die van dieren houden! 

Alles wijst er op dat PiepVandaag op dit moment als platform voor dierenredders/-beschermers meer dan ooit nodig is. Ik schrik soms hoe gemakkelijk er gedacht wordt over de omgang met dieren in dit land en dan met name hoe de jeugd negatief wordt beïnvloed. Ik kom mediacampagnes tegen waarin wordt beweerd dat het prachtig is om de ‘natuur de natuur te laten’ oftewel: als dieren in de ‘natuur’ doodgaan is dat prima. Er worden dan prachtige beelden getoond van de Oostvaardersplassen.

Dat is een hele griezelige ontwikkeling. Die beelden laten namelijk niet de waarheid zien. De Oostvaardersplassen zijn een dierentuin zonder verzorging waar dieren zich maar moeten zien te redden binnen de hekken. En anders hebben ze pech.

De zogenaamde natuurbeschermers die de Oostvaardersplassen ‘de nieuwe wildernis’ noemen belazeren de jeugd met die mooie beelden. Want als hun hele beleid is om zogenaamde ‘natuur’ te creëren die hier nooit geweest is, hoe kan een natuurbeschermer dan kinderen vertellen wat de intrinsieke waarde van een wild dier is? Dat het een individu is waar je met respect mee om moet gaan?

Ik pleit ervoor om de voorlichting van organisaties als Natuurmonumenten, Staatsbosbeheer, landschapsbeheerders en ook het Wereld Natuur Fonds eens kritisch onder de loep te nemen. Die organisaties maken zich namelijk alleen hard voor het behoud van de populaties en niet voor het individuele dier. Maar dat individu wordt wel dankbaar gebruikt met schattige aaibare plaatjes in hun communicatie om jeugdleden te werven. Daarmee worden die op het verkeerde been gezet. De kinderen denken dat ze door lid te worden van zo’n club, konikpaarden, heckrunderen, vossen, reeën, zeehonden en ganzen redden, maar de realiteit is dat zolang populaties niet in gevaar komen, ze individuele dieren laten creperen.

Daar ligt een prachtige taak voor Piep Vandaag: het doorlichten van alle online educatie, folders, spreekbeurtpakketten en zelfs boeken, waar vaak afschuwelijke dingen in voorkomen en onzin wordt beweerd. En het allerbelangrijkste: dit aan de kaak stellen en zelf actief worden met voorlichting naar scholen.

Een voorbeeld: als voorleesoma kreeg ik een kinderboek in handen over een kat die vriendjes wordt met een muis. Daarin lees ik: de boerin haatte muizen en had al eens bij een muis een stuk van zijn staart afgeknipt. Afschuwelijk, wat wreed. Gelukkig kon ik bij het voorlezen die zin overslaan. Ik vroeg aan de kinderen waar ik op school voorlas: “Wie houdt van muizen en katten?” En gelukkig riepen veel kinderen: “Wij houden van alle dieren!”

Maar wat moet je dan als er een zeehondenbaby huilend om zijn moeder onder aan de dijk ligt en een voorlichter van het Groninger Landschap vertelt aan kinderen: “We doen niks hoor. De moeder komt wel weer terug.” Dat is een leugen, maar als je het maar vaak genoeg zegt – en de media slikken alles – dan creëer je een vorm van dierenmishandeling.

Daarom moet PiepVandaag dit soort indoctrinatie aanpakken. Iedereen moet weten dat ieder dier telt. We moeten voorkomen dat onverschilligheid tegenover dierenleed “gewoon” wordt gevonden. We moeten niet terug naar het schoolboekje dat nog in 1960 op scholen in gebruik was, en waar kinderen een zeehond doodslaan omdat dat “een vischdief” zou zijn. Zet hem op Piep! Stop de leugens die door natuurbeheerdersorganisaties verteld worden over dierenwelzijn.

Blijf de luis in de pels. Jullie zijn meer dan ooit nodig.

Lenie ’t Hart, Oprichter zeehondencrèche Pieterburen en het Lenie ’t Hart Zeehondenfonds

©PiepVandaag.nl