Dieren keihard slaan, opdrijven met elektrische schokken en zonder fatsoenlijke verdoving slachten. Het gebeurde eerder en iedereen sprak er schande van, maar niemand deed iets. Het ging gewoon door, zo meldde Omroep Gelderland gisteren. De grootste gemene deler is de NVWA. ‘Zoals gewoonlijk’, hoor je me denken. Maar ik denk eerder aan een parlementaire enquête.
Een van de ‘incidenten’ beschreven door controleurs van de NVWA in rapporten tussen januari 2020 en juni 2021:
“Ik hoorde weer een varken hard schreeuwen. Toen ik naar het grote hok liep, zag ik dat een medewerker die belast was met het opdrijven van de varkens, van het ene naar het andere hok een aantal keren de opdrijfpeddel bovenhands bracht en met hoge snelheid naar beneden bewoog. De medewerker rende naar het varken toe en sloeg waar hij het dier raken kon.”
Een woordvoerder van de Centrale Organisatie voor de Vleessector reageert op de incidentenlijst met:
“Oude koeien uit de sloot. Het is destijds (bij de publicatie van de eerdere incidenten in 2021) al voldoende in de publiciteit geweest.”
Nee!!! Geen oud nieuws. Er is inderdaad eerder gepubliceerd over misstanden in deze periode, maar omdat slachthuizen natuurlijk nattigheid voelden hebben ze alles op alles gezet om publicatie van andere rapporten tegen te houden. Die zijn recent alsnog vrijgegeven, waardoor duidelijk is geworden dat het dus nog erger is dan we al dachten. En ik durf, na veel gesprekken met klokkenluiders, met stelligheid te zeggen dat dit slechts een topje van de ijsberg is.
.
.
De afdeling communicatie van de NVWA zal weer voorspelbaar reageren met dezelfde dooddoener, namelijk dat het slachtbedrijf primair verantwoordelijk is. Daarmee probeert men iedere kritiek dood te slaan. En ja, natuurlijk is het bedrijf verantwoordelijk. Maar als keer op keer blijkt dat die verantwoordelijkheid niet wordt genomen, dan is het evident dat de toezichthouder medeverantwoordelijk is.
Wanneer wederom blijkt dat er NVWA-dierenartsen zijn, die in 10 rapporten 19 incidenten omschrijven van ernstige mishandeling bij maar liefs 84 dieren, dan spreek je niet meer van ‘incidenten’. Dan is er structureel iets gruwelijk mis.
Aan de deskundigheid van de NVWA-dierenartsen lijkt het niet te liggen. Maar wat gaat er dan steeds mis? Dit: een falend management dat meer op de hand van de sector lijkt te zijn, dan dat men met overtuigingskracht stimuleert om de wetgeving uit te voeren. Klokkenluiders geven meerdere malen aan ernstig belemmerd te worden door het management. Sterker nog, als ze te veel rapporten schrijven worden ze op het matje geroepen, want dat is natuurlijk niet de bedoeling. Dierenartsen en inspecteurs die ik gesproken heb willen steviger handhaven, maar dat wordt simpelweg verboden.
Terugkijkend naar alle debatten die over de NVWA zijn gevoerd de afgelopen jaren, kan je maar tot één conclusie komen. Er moet een parlementair onderzoek komen naar het toezicht in slachthuizen en daarmee ook naar het falend functioneren van de NVWA. En terwijl ik dit schrijf krijg ik onderstaand beeld toegestuurd van een van onze undercover filmers.
.
.
Gewoon gefilmd op de parkeerplaats voor een slachthuis. Het oog van dit arme dier is zo ernstig ontstoken dat het helemaal weg is. Oorzaak? Ammoniaklucht in stallen. Ook hier is geen toezichthouder die ingrijpt, niet in stallen, niet tijdens transporten en ook niet in het slachthuis. Dieren krijgen geen enkele bescherming tegen deze wanpraktijken van de sector.
Dat gezegd hebbende verandert mijn voorstel. Er moet een parlementaire enquête komen over het falend toezicht op dierenwelzijn in al zijn facetten. Ik kom hier zeer binnenkort op terug.
.
- Lees ook op AnimalsToday:
.
©AnimalsToday.nl Karen Soeters | House of Animals
