China heeft een tekort aan ezels, waar ze de huid van de dieren verwerken in een zogenaamd wondermiddel: ‘ejiao’, wat het immuumsysteem zou versterken en zelfs levensverlengend zou werken. Jaarlijks slacht China 4 miljoen ezels voor een ‘medicijn’, waarvan de werking nooit is bewezen. De vraag neemt toe en hun eigen ezelvoorraad is niet toereikend meer. Pakistan – het land met op twee na de grootste ezelpopulatie – speelt in op deze vraag en heeft aangekondigd ezelfokkerijen te gaan opzetten voor de export naar China. Met als doel de export van het land de zo nodige boost te geven. Een regelrechte ramp voor de ezel.
Pakistan verwacht jaarlijks miljoenen dollars te gaan verdienen met de export van ezeltjes, zegt een hoge ambtenaar van Landbouw in de provincie Khyber-Pakhtunkhwa. Om de export van het land een boost te geven, gaat de provincie ezelfokkerijen opzetten, de eersten die het land telt. Volgens berichten worden minimaal twee ezelfokkerijen opgericht in de provincie Khyber-Pakhtunkhwa met buitenlandse samenwerking.
In Pakistan leven maar liefst meer dan 5 miljoen ezeltjes. Veel mensen houden de ezels als werkdieren, en verdienen zo hun inkomen.
Chinese bedrijven hebben interesse getoond in ezelfokkerijen in Pakistan. De overheid zou een overeenkomst willen tekenen met een bedrijf, dat verbonden is met de Chinese overheid, zo meldt Geo TV. Ambtenaren zeggen dat buitenlandse bedrijven bereid zijn om 3 miljard dollar te investeren in het commercieel fokken van ezels. In de eerste drie jaren wil de overheid zo’n 80.000 ezels exporteren naar China. In de eerste fase van het “project” zullen zieke en gehandicapte dieren geëxporteerd worden vanuit de provincie Khyber-Pakhtunkhwa. Ezels zijn duur in China, vooral vanwege hun huid die gebruikt wordt bij het maken van traditionele Chinese “medicijnen”.
Wondermiddel
Aan de gelatine gemaakt van de huid van ezels wordt in China al lang geneeskrachtige eigenschappen toegedicht. Vanuit een eeuwenoude traditie wordt gedacht dat het helpt bij bloedarmoede, het immuunsysteem versterkt en zelfs dat het levensverlengend zou werken. De meest bekende ezelgelatine is ‘ejiao’. Deze wordt gemaakt in Dong’e in de provincie in Shandong in China. Hier staat 90 procent van alle ejiao-fabrieken. Het wemelt er van de ejiao-winkels en ejiao-reclameborden bij de bushaltes. De populariteit van dit product neemt enorm toe onder de toenemende middenklasse in China. Het zit in gezichtscrèmes, zoetigheden, likeuren en claims dat het je libido vergroot, kanker voorkomt zijn niet van de lucht. Ongeveer 4 miljoen ezels worden jaarlijks geslacht om dit ‘elixer’ te produceren.
Ezelstroperij heeft grote gevolgen – en niet alleen voor ezels
China heeft zelf niet genoeg ezels om aan deze enorme vraag te voldoen. Pakistan heeft een grote veestapel als het gaat om ezels, maar liefst 5 miljoen. Pakistan ziet kansen en de provincie Khyber-Pakhtunkhwa denkt dat met het opzetten van de fokkerijen fokkers en handelaren een beter inkomen krijgen.
In 2015 kwam er een tijdelijk verbod op de export van ezels, omdat men bang was voor een onherroepelijke daling in de veestapel, maar dit verbod is inmiddels opgeheven. In Khyber-Pakhtunkhwa gebruiken 70.000 mensen ezels als werkdieren en verdienen daarmee hun inkomen.
Ezelcrisis
Door de toenemende vraag naar ezelhuiden in China de afgelopen jaren werden honderdduizenden ezels illegaal gedood door het heel Pakistan. Terwijl de huid naar China werd gesmokkeld, werd het vlees verkocht in de markt. Volgens berichten is een aantal restaurants en winkels waar vlees wordt verkocht gesloten vanwege de verkoop van ezelvlees, alleen al in Lahore. Het probleem was zo ernstig, dat het federale onderzoeksbureau heeft moeten ingrijpen om deze handel te stoppen.
Pakistan is niet het enige land waar deze ezelcrisis zich afspeelt. In veel landen in Afrika, waar hele communities afhankelijk zijn van ezels voor hun inkomen, worden ezels massaal opgekocht tegen prijzen die de bevolking niet kan betalen of ze worden gestolen van de veelal arme bevolking. Ezels zijn dood meer waard dan levend.
Zo werd de de Zuid-Afrikaanse boer Philemon Sibaya benaderd door een Chinese man die het dorp bezocht, op zoek naar ezels. Sibaya weigerde zijn ezels te verkopen, niet eens wetende waarvoor de man ze nodig had.
“Mijn ezels zorgen voor eten op tafel. Zij hebben dit huis gebouwd en mijn kinderen naar school kunnen laten gaan.”
Een paar weken later werden zijn ezels gestolen en na een paar dagen vond hij ze terug, gevild.
Het ongereguleerd slachten neemt toe in Afrika, Azië en Zuid-Amerika. Zo kocht een tussenpersoon in Zuid-Afrika voor een Chinese exporteur 25 ezels in een dorpje en keek toe hoe de dorpelingen ze voor hem slachten, met hamers en messen. De exporteur werd later in Johannesburg gearresteerd De tussenpersoon, die niet langer ezelhuiden verhandelt, vertelde:
“Het was slecht om de dieren zo te zien lijden. Ze schreeuwden het uit.”
Mike Baker van The Donkey Sanctuary leidt een internationale campagne om de handel in ezelproducten te stoppen:
“Dit is de grootste crisis ooit voor de ezels.”
Maar volgens hem heeft de internationale druk wel een effect. Waar een aantal landen de investeerders verwelkomen, zoals in Kenia en Namibië, zijn er ook Afrikaanse landen, zoals Uganda, Botswana en Tanzania, die de export van ezelhuiden inmiddels verbieden.
Bronnen: Gulfnews, The Guardian, BBC ©Animals Today
