Darm-op-chip, dat is één van de laatste ontwikkelingen bij Harvard’s Wyss Institute op het gebied van imitatieweefsel voor medisch onderzoek. Al eerder bedacht het instituut een long-op-chip en er wordt gewerkt aan een milt-op-chip. Dat alles om medisch onderzoek goedkoper, effectiever en onafhankelijker van dierproeven te maken.
De orgaan-op-chip is een nabootsing van weefsel uit organen ongeveer ter grootte van een USB-stick. In het apparaatje zit een rekbaar membraan en een vacuümpomp en op dat membraan groeit een laagje cellen, afkomstig van het doelorgaan. Het membraan is poreus zodat vloeistoffen ongehinderd uitgewisseld kunnen worden tussen de cellen en het membraan. In het geval van de darm-op-chip bootst het uitrekken en terugveren van het membraan de darmperistaltiek na en bij de long-op-chip is het de ademhaling die de beweging imiteert. De darm-op-chip blijkt zelfs in staat om de bijbehorende darmflora, microben die in de darmen leven en helpen bij de spijsvertering, op te bouwen.
Dankzij deze techniek functioneert weefsel zoals het in het menselijk lichaam zou doen, inclusief de uitwisseling van stoffen. Dat maakt medische onderzoekers beter in staat om uitwerkingen van medicijnen te testen of het verloop van een ziektebeeld te onderzoeken. Die nabootsing van de structuur, de micro-omgeving en het mechanische gedrag van menselijke organen ontbreekt bij levende cellen in een petrischaaltje, terwijl het juist die specifieke menselijke orgaancellen zijn, die bij dierproeven ontbreken. Cellen in een schaaltje gedragen zich anders dan als onderdeel van een lichaam en geven celonderzoekers maar heel beperkt beeld van de invloed van een medicijn of een gif. Anderzijds zijn dierproeven erg onbetrouwbaar bij het voorspellen van menselijke reacties op medicijnen en bovendien zijn ze bijzonder duur.
“Because the models most often available to us today do not recapitulate human disease, we can’t fully understand the mechanisms behind many intestinal disorders, which means that the drugs and therapies we validate in animal models often fail to be effective when tested in humans.”
Zegt directeur van het Wyss Institute en hoofdonderzoeker Donald Ingber.
Ontwikkeling van de orgaan-op-chip is volgens het instituut dan ook een ideaal middel om complexe driedimensionale modellen van menselijke organen te maken waarmee patiënten behandeld kunnen worden en tegelijk dure, tijdrovende en onbetrouwbare dierproeven te vervangen.
Zie hieronder een video van het Wyss Institute
Bron ©PiepVandaag.nl Barry Wijnandts
1 Comment
Comments are closed.
Dat zal een geweldige stap voorwaarts zijn..!