We hebben in hondenland een probleem. Dat probleem heet ‘saillant’. Opmerkelijk.
Wat opvallend of opmerkelijk is, vangt onze aandacht. We vinden het aantrekkelijk. Het fascineert ons. En dat geldt helaas ook voor een opvallend of opmerkelijk uiterlijk bij de hond. Honden met extreme kenmerken fascineren ons. En wat ons fascineert en aantrekt, daar kiezen we voor. Dus worden er nog steeds pups verkocht met snorkelsnuiten, krombottige beentjes, vel teveel en stokstaartjes. Wat de hond leed geeft, geeft ons plezier. Niet omdat we de hond willen zien lijden, maar omdat het opmerkelijke ons aantrekt.
Verschil
Neem het verschil tussen Sjakie en Quinty. Zij kwamen beiden voor de kerst in onze opvang voor oudere honden terecht. Sjakie’s bericht werd vanaf onze Facebook pagina meer dan 300 maal gedeeld. Quinty krap 60 maal. Een enorm verschil. Sjakie en Quinty waren allebei even ‘lief’. Maar Quinty had de pech er redelijk ‘normaal’ uit te zien. Sjakie daarentegen was extreem in zijn uiterlijk. Iets wat hem in zijn leven veel nadeel heeft gegeven, maar nu een voordeel bleek. Sjakie was al snel opgenomen in een nieuw eigen thuis. Quinty wacht nog steeds op zijn nieuwe baasje.
Wij gunnen elke hond een gouden mand. Ongeacht zijn voorgeschiedenis. Ongeacht zijn uiterlijk. Voor onze oudjes maakt de aantrekking tot het extreme relatief weinig uit. Hoewel wij ons regelmatig verbazen hoe de gezondste en leukste honden, met een onopvallend uiterlijk, zo veel langer moeten wachten op een fijn eigen thuis. In de ‘grote wereld’ echter, heeft dit ‘opmerkelijk probleem’ veel grotere en naardere effecten. Zolang pupkopers blijven gaan voor apenkoppen, ieniemienies, rimpelkoningen, lang geoorden, gekbehaarden en niet gaan voor ‘gewoon honds’, blijft de kans klein op een populatie van honden die gegarandeerd gezond, pijnvrij en hindervrij kan leven.
Stap
Alle voorlichting ten spijt, horen we mensen na het vroegtijdig en ellendig overlijden van hun hond verzuchten ‘het wordt er toch weer zo een hoor, want die zijn zó aandoenlijk’. Het is moeilijk voor ons om over onze behoefte aan opmerkelijk en opvallend heen te stappen. Misschien is een belangrijke stap, herkennen en erkennen dat we de neiging hebben om voor opvallend te vallen. Een eerste stap om nu eindelijk eens af te komen van dit opmerkelijk en opmerkelijk hardnekkig probleem.
Ineke van Herwijnen, directeur Hondenbescherming ©PiepVandaag.nl
5 Comments
Comments are closed.
Misschien houden deze mensen meer van de aandacht,die ze via zo’n hond krijgen dan echt van honden. De “gewone” hond is altijd beter af. Kijk maar naar de pitbulls die ongecastreerd,hun hele leven,aan de lijn moeten lopen omdat het baasje niets weet van honden opvoeden. Als zo’n dier dan helemaal gek van frustratie is geworden,is het “bewijs” geleverd dat ze nu eenmaal niet deugen.
Hetzelfde geldt voor mooie raskatten. Een paar jaar geleden ėéntje naar de dierenarts gebracht.,lag in m’n tuin. Ernstige diarree,die niet was weggewassen. Resultaat was dat de maden het diertje al zó aangetast hadden dat het uit z’n lijden verlost moest worden. En nu weer zo’n geval,maar gelukkig in een vroeger stadium. Kwam gewoon op straat letterlijk om hulp vragen! Sterk vermagerd,diarree die aan de poten plakte en heel sloom. Volgens de buren een zwerver want liep steeds te zoeken naar een schuilplaats. Maar bleek gechipt en de baas woont vlak bij mij! Die mistte hem niet eens terwijl het diertje al een heel weekend bij mij voor Pampus lag! Hij zou de andere katten terroriseren maar toen hij,na zes weken,eindelijk was opgeknapt bleek hij gewoon heel speels! Hij woont nu bij mij en is een schat! Maar nu heb ik vier katten terwijl ik er maar twee wilde.(Er is nog zo’n verhaal) Naar het asiel brengen was geen optie omdat ze een baas hebben. Mijn conclusie: opvallende rasdieren hebben minder kans op een fijn leven dan hun “onopvallende” soortgenoten. Trouwens als je zo graag aandacht wilt via je dier,zorg dan dat het opvalt door z’n vrolijkheid! Daar moet je wel iets voor doen maar juist dát maakt dat je al die aandacht misschien niet eens meer nodig hebt.
Zoveel mensen, zoveel wensen.
Zelf houden wij van de wat grotere honden, altijd uit het asiel, dus wij zouden Sjakie ( of andere kleine rassen ) niet kiezen voor in ons gezin. Ik ben het helemaal met je eens dat het afgelopen moet zijn met de extreme wensen van mensen qua uiterlijkheden bij dieren, het mag niet zo zijn dat dieren pijn of een ondragelijk leven gaan krijgen alleen omdat het er “leuk “uitziet. Ik hoop dat er voor Quinty snel een gouden mandje komt !
Uit onderzoek bleek dat de menselijke emoties houden van iets wat een beetje bol is. Helaas zie je dit terug in de honden. Hopelijk vind Quinty ook snel een huis. En worden we als mens meer bewust van bepaalde ongezonde rassen.
Inderdaad Sebastiaan, het Kindchen schema… Dank voor je reactie. Wij hopen ook dat Quinty snel haar eigen thuis vindt! Ze heeft erg behoefte aan een eigen nieuwe baas!
Quinty uit bovenstaande column wacht met smart op zijn nieuwe baas: http://www.dierentehuisdenbosch.nl/index.php?pagina_id=17&id=4331