De Engelse onderzoeker Jamie Dunning ontdekte iets bijzonders aan de snavel van de papegaaiduiker. Behalve dat deze groot en kleurrijk is, kan hij licht geven. Mensen zien dat alleen als er een uv-lamp op schijnt. De snavel helderde op toen de wetenschapper de uv-lamp op de vogel scheen. Onder de uv-lamp gloeiden bepaalde delen van de snavel op.
Jamie Dunning verklaart:
“De ontdekking was eigenlijk per ongelukkig.”
Normaal gesproken onderzoekt hij fraters, een andere vogelsoort. Maar na de ontdekking dat de snavel van andere zeevogels fluoriderend waren, vroeg hij zich sterk af of dat bij papegaaiduikers niet ook het geval kon zijn.
Hij kreeg het idee niet uit zijn hoofd. Op een dag in januari deed hij alle lichten in het laboratorium uit en scheen met een uv-licht op het karkas van een papegaaiduiker.
“Wat er toen gebeurde, was zeer indrukwekkend. De twee gele richels op de snavel, begonnen fel te gloeien onder het uv-licht.”
En het is inderdaad fluorescentie. Iets in de snavel observeert het licht, en zendt het daarna weer uit. Dunning:
“Wat datgene in de snavel is, kunnen we nog niet met zekerheid zeggen.”
Kleurverschillen
De vogels zelf wisten natuurlijk allang van de oplichtende snavel. Dunning:
“Vogels zien een heel ander kleurenspectrum dan mensen. Wij zien kleuren die tot stand komen door een mix van de kleuren rood, blauw en groen. Vogels hebben echter nog een kleur die zij kunnen mixen. Hierdoor kunnen zij kleuren waarnemen, waar wij geen benul van hebben.”
Of de vogels ook een lichtgevende snavel zien, is maar de vraag.
“Het is moeilijk te ontdekken hoe de vogels het ‘licht’ waarnemen. Aangezien zij een ander kleurenspectrum hebben, zullen ze kleuren ook wel anders zien dan wij.”
Maar dát de vogels het zien, is volgens Dunning zeker.
Erfelijkheid
De snavel van de papegaaiduiker heeft deze eigenschap niet voor niets. Volgens Dunning is het nog niet zeker waarvoor de vogels het gebruiken.
“De snavel van een papegaaiduiker is gevormd en gekleurd door een selectie genen van honderden, duizenden jaren terug. De snavel wordt dus wel degelijk gebruikt in hun leven.”
De lichtgevende snavels dienen dus niet als zaklamp in het donker. Dunning:
“De lichtgolven komen alleen tot stand met bepaald soort licht. In het donker zal de snavel dus nooit oplichten.”
Zonnebril
Maar de oplichtende snavel was slechts ontdekt op een karkas. Om zeker te zijn dat de snavels ook oplichten bij een levende papegaaiduikers, ontwikkelde Dunning speciale zonnebril voor papegaaiduikers.
“Op die manier krijgen de papegaaiduikers geen last van het uv-licht. Voor de grap hebben we de brillen in de vorm van een pilotenbril gemaakt.”
Volgens Dunning zullen meer onderzoeken volgen na deze ontdekking, die hij zal publiceren op de Universiteit van New Brunswick.
Bron: CBC ©Animals Today Varja Dijksterhuis
1 Comment
Comments are closed.
“Iets in de snavel observeert het licht, en zendt het daarna weer uit.”
Even ter correctie: bij fluorescentie wordt door electronen in het materiaal (snavel, in dit geval) fotonen van hoge energie geabsorbeerd. Daarbij komt het electron in een ‘aangeslagen’ toestand (= hogere energietoestand). Bij verval naar de basissituatie wordt het foton uitgezonden, onder een lagere energie. Dat is het ‘uitgezonden licht’.
Voor niet-natuurkundigen: een foton is een energiedeeltje, gekoppeld aan electromagnetische straling in het deel van spectrum dan ‘licht’ wordt genoemd.