Paultje en Lonneke zijn dood. Paultje was bruin, dik en gezellig. Lonneke was iets valer, iets minder sociaal en had een koninklijke allure. Lonneke en Paultje waren ‘uitgelegd’ en rijp voor de soep op het moment dat ze mijn pad kruisten in het tv-programma van Paul de Leeuw, waar ik ‘gastpresentator’ was.

Een uitzending met als gasten een koe, een schoothondje, Martin Gaus, een korenwolf een nerts en twee kippen; 1 uit een legbatterij, kaal en zwaar gestresst (Lonneke) de ander afkomstig uit een zogeheten “scharrelboerderij” (Paultje). In de uitzending kreeg ik beide kippen cadeau van de toenmalige coördinator – Lonneke – van Wakker Dier. Paul reageerde nog verontwaardigd dat hij ze ook wel had willen hebben want hij kreeg die zondag eters….

In de auto belde ik naar huis om te zeggen dat ik twee kippen bij me had…. “Kon je weer geen nee zeggen?”,  was het antwoord van mijn man. Maar toen de kippen en ik thuiskwamen, had hij al in een aparte ren een hokje gemaakt, afgedekt met stro en plastic. Een bak kippenvoer en een bak water completeerden het geheel. Daar konden ze de eerste dag een beetje op verhaal komen en aan hun nieuwe leventje wennen; lucht, ruimte, daglicht,  zuurstof, gras, zand en vrijheid. Niets van dit alles hadden ze in hun kippenbestaan ooit eerder ervaren.

We zetten de doos in de ren en gingen een paar meter verderop wachten op wat er komen ging. Als een kuikentje uit een ei kwam Lonneke heel voorzichtig uit de doos, kaal als ze was rekte ze zich uit, deed een paar gracieuze stapjes, keek omhoog naar de blauwe lucht, rechtte haar ruggetje, en liep met opgeheven kopje statig en trots als een…. Kip. Nog nooit had ze gras en zand onder haar pootjes gevoeld  en toch wist ze precies wat er van haar werd verwacht. Stapje links, stapje rechts, grond omwoelen,  wormpje pikken. Ze scharrelde, ondanks levenslange opsluiting in een kooitje ter grootte van een A4tje, in een  naar ammoniak stinkende loods met de duizelingwekkende kakofonie van duizenden kakelende kippen om zich heen. Een kip, als batterijkip opgegroeid zou niet beter weten…?

24 uur later werden Paultje en Lonneke bij de 5 andere kippen gezet en twee weken later had Lonneke weer haar volle verenkleed. Een voorname kip was ze en Paultje was, zoals gezegd, vooral gezellig, liet zich aaien en op schoot nemen en liep als een echte huiskip overal achter ons aan.

Ze hebben ruim 2,5 jaar bij ons gescharreld.  De afgelopen zomer was het wat warm voor Paultje, ze werd valer en trager en ze besloot op een ochtend  haar oogjes niet meer open te doen. Lonneke scharrelde nog een paar maanden door, maar het werd ook haar te zwaar deze winter.

Twee kippen, bruin alledaags, zoals er miljoenen in legbatterijen en scharrelloodsen zitten. Achter al die kippeboutjes en eieren gaan een brutale aaibare Paultje en een pronte statige Lonneke schuil.

Loretta Schrijver
TV-presentator en Eindredacteur PiepVandaag