In onze vorige column heeft u kunnen lezen dat de Hondenbescherming de ‘Neem geen hond!’ campagne voert. Een campagne die hard nodig is omdat veel mensen onnadenkend aan een hond beginnen. Als gevolg daarvan worden honden aangeschaft uit donkere schuren in plaats van hen een goede start te gunnen en hun ouderdieren een goed leven. Jaarlijks gaan daarnaast meer dan 12.000 honden richting het asiel omdat men eigenlijk helemaal geen hond kan houden.
Wat ons betreft zou men vóór de aanschaf dus veel vaker de ‘waarom’-vraag mogen stellen. Waarom wil ik een hond? Waarom wil een hond mij?
Ook na de aanschaf, is het regelmatig stellen van de ‘waarom’-vraag cruciaal. ‘Waarom doet mijn hond zo?’ blijft een hondenleven lang de belangrijkste vraag om hem te gunnen wat hij nodig heeft.
Bij de Hondenbescherming merken we dat de ‘waarom’-vraag zelden wordt gesteld. De ‘hoe’-vraag is duidelijk populairder: ‘Hoe stop ik het blaffen van mijn hond?’, ‘Hoe zorg ik dat mijn hond niet meer trekt aan de lijn?’, ‘Hoe straf ik mijn hond als hij zus of zo doet?’, etc.
We zijn druk, we hebben ergens last van en willen dat zo snel mogelijk opgelost zien. Liefst zonder dat het energie kost. Dat is menselijk, maar voor een dier funest. Het stellen van de ‘hoe’-vraag geeft ons geen inzicht in het dier dat we als huisdier hebben gekozen. Terwijl échte oplossingen juist verborgen liggen in inzichten. Inzicht in de behoeften van het dier en de oorzaken van gedrag.
Stel je de vraag ‘Hoe stop ik het blaffen van mijn hond?’ dan krijg je antwoorden als: ‘Zeg ‘foei’ elke keer als hij blaft’, ‘Probeer een anti-blafband’ of ‘Sluit hem op in een bench’. Bijna altijd zijn het dieronvriendelijke antwoorden en bijna nooit leveren deze antwoorden blijvende oplossingen voor het probleem. Opvallend is ook dat de buurvrouw een heel ander antwoord op de vraag zal geven dan een kennis. En dat dat antwoord weer verschilt van het antwoord van de hondenbezitter een straat verder op. Een teken aan de wand!
De ‘waarom’-vraag daarentegen luidt: ‘Waarom blaft mijn hond?’ en als je daarop het antwoord vindt, heb je de sleutel tot een echte oplossing gevonden. Een oplossing die wegneemt wat jij hinderlijk vindt. Een oplossing die de hond méér biedt in zijn leven in plaats van minder.
Zo kan een hond blaffen omdat hij zich verveelt, omdat hij zijn territorium verdedigt, omdat hij angstig is. Inzicht verwerven in de oorzaak van het blaffen, brengt je dichterbij de oplossing. Het leert je bovendien meer over het dier. Honden zijn jarenlang geselecteerd op blaffen omdat mensen geen deurbel of alarmsysteem hadden. Blaffen was een belangrijk kenmerk van een goede hond. In onze huidige wereld echter barsten we van de deurbellen, alarmsystemen en buren die niet van herrie houden. Het kenmerk ‘blaffen’ is overbodig geworden, maar niet zomaar verdwenen uit de hond.
Weet je de reden van het blaffen van je hond, dan kun je toewerken naar een échte oplossing. Je kunt de hond meer geestelijke en lichamelijke beweging geven zodat hij zonder zijn ‘blafhobby’ kan. Je kunt hem een rustige plek geven zodat hij zijn territorium niet hoeft te verdedigen. Je kunt hem leren niet angstig te zijn als hij alleen is. Je kunt gaan toewerken naar een beter hondenleven voor hem, in plaats van hem een pijnlijke halsband om te doen zonder iets te doen aan het feit dat hij zich dood verveelt of moederziel alleen voelt.
Door het stellen van de ‘waarom’-vraag krijg je meer inzicht in je hond en zijn behoeften. Je gaat meer vanuit hem denken dan vanuit jezelf. Je bedenkt wat hij nodig heeft in plaats van wat jij wilt. Wanneer je begint met het stellen van ‘waarom’-vragen in plaats van ‘hoe’-vragen, ga je snel merken dat het besmettelijk is. Je gaat je in allerlei situaties verdiepen in het waarom ervan, in plaats van snel een lapmiddel in te zetten. Voor je het weet wordt je socialer en effectiever, gewoon omdat je een hond hebt en je verdiept in wat hij nodig heeft. Dát is nu net waarom het leven met dieren zo mooi kan zijn.
©PiepVandaag.nl Ineke van Herwijnen, directeur Hondenbescherming
3 Comments
Comments are closed.
Op zich een goed stuk maar ik denk dat er ook nog een zeer belangrijke vraag aan moet worden toegevoegd en dat is als ik al geschikt ben voor een hond, welke hond is dan geschikt voor mij en mijn situatie?
Om het voorbeeld van het blaffen aan te houden: sommige (best veel) honden zijn gefokt om in bepaalde situaties te blaffen. Dan kun en moet je de waarom vraag nog steeds stellen, maar eigenlijk ben je al te laat. Kies en hond die bij jou, je gezin en je situatie past en je bent al een heel eind op de goede weg. Hetzelfde geldt voor beweging, eenkennigheid etc. Een goede keuze is de basis. Laat je onafhankelijk informeren.
Nog even over de toon van die campagne. “Neem geen hond!” is een typisch voorbeeld van een negatieve slogan voor een campagne. Met en beetje pech krijg je straks als hondenbezitter het verwijt naar je hoofd gesmeten dat je “geen hond moet nemen!”. Met een positieve benadering kun je denk ik veel meer bereiken.
Helemaal mee eens, een hond kun je vegelijken met een klein kon altijd afhankelijk van jou en hè moet ze goed opvoeden. Het verschil is dat een hond naar buiten moet voor een wandeling let wel wandeling en niet alleen plassen en poepen op een grasveld!! Of op straat ook een ergenis voor hondenbeziyters die wel goed voor hun hond en medemens zijn!! Dus eigenlijk moet hè als 1e de puppiehandel verbieden die niet aangesloten zijn bij een kynologische vereniging dat zou al een hoop schelen! Dan moeten ze of veel betalen of een hond adopteren :-)
Ik hoor liever een hond blaffen dan een mens. (gedrag met reden)