Jaren geleden werd ik geconfronteerd met een niet nader te noemen universiteitslaboratorium die van hun Java-apen af wilden. De hoogleraar Neurofysiologie die met de dieren gewerkt had ging met pensioen en gunde zijn proefdieren hetzelfde. De gesprekken verliepen moeizaam, want het feit dat ze niets wilden betalen voor de verzorging was nog tot daar aan toe, maar dat het laboratorium geen enkele uitspraak wilde doen over de vraag of ze weer nieuwe jonge apen gingen bestellen, dat was onbespreekbaar. Van de ene op de andere dag werden de besprekingen afgebroken, de dieren bleken afgemaakt te zijn! Ik vroeg me af of we dit wel goed hadden aangepakt: onze kritische houding heeft een prijs!
Maar we hebben hier wel van geleerd en de afgelopen jaren is grote vooruitgang geboekt als het gaat om het verantwoord omgaan met de proefdierpopulatie. Om te beginnen werden de chimpansees uit het BPRC in Rijswijk aan AAP overgedragen; een nieuwe wet verbiedt vanaf 2004 het gebruik van mensapen voor dierproeven in Nederland. Daarna werd een populatie klauwaapjes door een Duits lab afgestaan; het lab werd daarna opgedoekt. De Katholieke Universiteit Leuven besloot tot reductie van het aantal proefapen en pensionering van de dieren die niet meer gebruikt kunnen worden. De Universiteit van Utrecht stopte volledig met het doen van apenproeven op de eigen campus en de 5 laatste dieren gingen naar Almere. MSD-Oss besloot tenslotte afgelopen december dat de laatste 73 Java-apen van hun oude dag mogen genieten bij AAP; Research & Development verdwijnt uit Europa.
Het bijzondere is dat, afgezien van de Duitse aapjes, in alle overige gevallen niet alleen de dieren werden afgestaan, maar dat tevens een substantieel deel van de verzorgingskosten werd uitgekeerd om de goede oude dag mogelijk te maken. Er lijkt telkens een aantal kritische succesfactoren aanwezig bij de geslaagde projecten:
- Een sterke pressiegroep die creatief, constructief en absoluut geweldloos opereert;
- Een driehoeksverhouding Proefdiergebruiker, Dierenbeschermingsorganisatie en Opvangpartner bij de totstandkoming van een overeenkomst;
- Een open communicatiebeleid bij de proefdiergebruiker;
- Voldoende kwalitatieve huisvestingsmogelijkheden bij de opvangpartner.
De nieuwe werkwijze begint een soort methode te worden die niet alleen goed nieuws is voor de dieren die erdoor gered worden, maar ook voor de dierenbeschermingsorganisatie die met haar inspanningen borging van haar principes kan bewerkstelligen. Maar vergeet ook niet dat ook de opvangcentra in deze overeenkomsten voor het eerst niet voor alle kosten hoeven op te draaien. “De vervuiler betaalt” klinkt wat oneerbiedig naar de dieren toe, maar het principe is duidelijk en de dieren varen er wel bij.
©PiepVandaag.nl David van Gennep, directeur Stichting AAP
3 Comments
Comments are closed.
In feite ben ik tegen dierproeven,ze hebben in 2012 de middelen om geen proeven op dieren meer te doen. Maar barend ik ben met het grootste deel eens,maar het is ook dubbel mijn man heeft een hartinfarct gehad en is blij met zijn pillen die zijn helaas waarschijnlijk getest zijn op dieren.
Dus ik ben tegen dierproeven maar het is ook een beetje hypocriet van ons,want als ik lees wat ze met dieren uitspoken gaan mijn haren recht overeind staan.
Ik kan niet zo goed formuleren dan jij het doet mijn excuses daarvoor,maar ik reageer tenminste .
Maar wij blijven stichting aap toch steunen,in onze ogen doen ze het heel goed,want op elke(dierenclub) is wel wat op aan te merken.
Zolang wij het kunnen betalen blijven wij ze steunen,maar ik vind het wel heel dapper dat jij zo voor proefdieren opkomt,want het zou niet meer nodig moeten zijn.
Dank voor je aardige woorden, Anneke.
Inderdaad hebben wij op dit moment nog geen keus wat medicijnen betreft. We zullen het voorlopig nog wel met die bagger moeten doen.
Ik denk dat het in ieders belang is dat we proberen de volksgezondheid op hoger peil te brengen – en fatsoenlijker: zònder dierproeven. Daar is ons aller inspanning voor nodig. Dat wordt veel te weinig beseft. Onbegrijpelijk dat burgers niet veel kritischer zijn. Primair patiëntenverenigingen natuurlijk. Maar die laten zich aan het lijntje houden door de farmaceutische industie.
Wat ik (de leiding van) AAP verwijt is dat het z’n positie niet/onvoldoende gebruikt voor dit doel. Haast pervers.
Deze tekst behoeft nuancering. Ze focust eenzijdig op AAP. Ten onrechte. Vooraf merk ik op dat Van Gennep zelf gèèn tegenstander van dierproeven is, “ondanks al het leed dat hij heeft gezien”: NRC Handelsblad 7 april 2012.
1. Over de geschiedenis van de BPRC-chimpansees is een uitstekend boek geschreven door Patrick Meershoek, ‘De slag om de chimpansees’. AAP heeft daarin een rol gespeeld – echter naast tal van andere partijen.
2. “De Universiteit van Utrecht stopte volledig met het doen van apenproeven op de
e-i-g-e-n campus” zegt Van Gennep. Let op de nuance! De Java-apen van prof. Frauke Ohl zijn verhuisd naar het BPRC in Rijswijk. Precies als het Erasmus MC in Rotterdam laat Utrecht aldaar proeven uitvoeren…
3. Het is niet AAP maar primair de Antidierproevencoalitie geweest die de apen uit Organon in Oss gered heeft. Het is dezelfde organisatie (ADC) die momenteel met verschillende andere organisaties in gesprek is om de proeven op apen te beëindigen.
Het is mooi als AAP proefdieren (apen) opvangt. Maar het is geen oplossing van het probleem. Maakt geen einde aan de experimenten op apen. Laat staan dat het een oplossing is voor de ca. één miljoen proefdieren die jaarlijks gedood worden. Alleen al in Nederland.