De ondergaande zon plaveit een gouden pad over de Stille Oceaan. Het is een momentopname die een paar minuten duurt voordat de zon achter de wolken zakt en de schemering overgaat in duisternis. Tijdens die luttele minuten zwemt een kudde dolfijnen over de gele loper die de zee tijdelijk in tweeën splijt, op zoek naar een plekje voor de nacht. Mijn vriendin en ik vergapen ons aan de romantische schoonheid die wij net voor het einde van de dag in onze schoot krijgen geworpen.
De dolfijnen besloten zich nog even aan ons te laten zien –de biocentrische kijk op zaken klinkt altijd net wat beter. Gedachten vervagen terwijl ik mij een ogenblik één voel met dit moment. En dan slaat het Nu mij bikkelhard tegen de vlakte. Het geluid van één klappende hand is een oorverdovend kabaal. We weten niks. De stilte in mijn hoofd baart een openbaring van jewelste. We begrijpen niets van het leven. We gissen naar wat juist is en als we denken het te weten kan het omgekeerde net zo goed de oplossing zijn Ik heb geen idee wat waar is. Hoe ik denk is gebaseerd op mijn opvoeding, educatie en wat levenservaring – plus wat meer facetten die ik niet weet te noemen. Ik probeer wat logica van de dagelijkse sores te knutselen maar ik heb geen idee of het kunst of prutswerk is.
Wellicht heeft War of the Worldviews van Chopra en Mlodinow dat ik aan het lezen ben, met mijn spontaan heldere moment te maken. In dit boek proberen spiritualiteit en wetenschap elkaar af te troeven. Een prachtig werk, maar ik weet intussen helemaal niet meer waar ik de waarheid zoeken moet. Tenzij ik het simpel houd en geloof waarin ik wil geloven zonder dat de objectieve waarheid troef is.
Want ik wil zo graag geloven. Bijvoorbeeld in die 99% procent die streeft naar nieuwe idealen. Naar sociale gelijkheid, naar een positieve samenleving, naar gezonde natuur. Dit kan volgens hen alleen als de rijkdom van die 1% op de schop gaat. Toch kan ik niet ontkennen een paar mensen van die 1% te kennen. En die zijn fantastisch. Mede dankzij hun financiële steun kunnen Sea Shepherd en met haar vele andere stichtingen en non-profits bestaan. Deze rijkaards bestaan doordat zij succesvoller zijn dan anderen en doordat zij in veel gevallen er keihard voor hebben gewerkt. Ik vraag me altijd af hoewel occupiers overblijven als je ze een grote zak met centen geeft. Wie arm is streeft naar rijkdom, ik zie het helaas niet vaak anders. Ik kan niet in de 99% geloven, hoe graag ik het ook wil. Ik wil helemaal niet anti rijken zijn. Ik wil ze overtuigen dat het anders kan. Met hun hulp, niet door ze te bestrijden.
Misschien wordt het tijd voor mijn 10% beweging. Immers, je hebt maar tien procent van een populatie nodig om het tipping point te bereiken en een nieuw idee tot volle wasdom te laten komen. Of misschien moet ik het niet doen, mogelijk zit ik er volkomen naast en is er geen recept voor verbeterd bewustzijn bij de mensheid.
De zon verdwijnt samen met de euforie over mijn nieuwe beweging. Een zwarte leegte met wat fonkelende sterren vult de hemel. Ik leg me erbij neer dat ik niks weet, maar sterk me aan Socrates die sprak: “Ware kennis bestaat erin te weten dat men niets weet.” Ik blijft nog even zitten op de top van Point Dume hier in Malibu. Ik doe niks. Een beetje wu wei: handelen door niet-handelen. Misschien is niks doen wel de grootste paradoxale wijsheid die er bestaat, sleutel tot vreedzame verandering. Alleen, hoe leg ik dat die afgeslachte dolfijnen in Taiji uit?
Laurens de Groot
Directeur Sea Shepherd Europe
6 Comments
Comments are closed.
hee Laurens wat kan jij mooi schrijven! ik kijk uit naar je boek.
Een heel mooi en waar artikel. Niks meer aan toe te voegen.
Mooi! En zo herkenbaar maar vooral heel inspirerend…
Misschien gaat het niet louter over het geld dat die 1% bezit, maar over de controle die die 1% heeft over natuurlijke hulpbronnen, productie- en financiële middelen, communicatie… elke geleding van de maatschappij eigenlijk, en onrechtstreeks dus ook over de levens van de andere 99%?
Uiteraard is niet iedereen die meer dan een bepaald bedrag op de bank heeft per definitie een evil bastard, en zijn de 99% anderen niet allemaal engeltjes die de menselijke aard overstegen zijn. Maar ze hebben gelijk dat ze niet gegijzeld willen worden door de belangen van een kleine minderheid die al veel te lang en veel te vaak alles ondergeschikt maakt aan het eigen belang.
Ik zie het eerder als een (prille en nog onbestemde) drang naar vrijheid dan als jaloezie jegens “de rijken”. Een heel natuurlijk en noodzakelijk proces.
“Succes” en rijkdom louter als resultaat van hard werk beschouwen lijkt me nogal kort door de bocht… je negeert daarmee concentraties van macht en middelen die vaak doorheen de eeuwen zijn gegroeid en een heel eigen dynamiek hebben — vaak zijn dat ook de mechanismen waar een organisatie als Sea Shepherd mee geconfronteerd wordt.
Dat er ook vanuit die (invloed)rijke toplaag steun komt voor Sea Shepherd is uiteraard positief. De grootste overwinning is niet je tegenstanders te vernietigen, maar hen aan jouw kant te krijgen. Hou er echter rekening mee dat dat mes aan twee kanten snijdt, en dat mensen een stuk minder toeschietelijk worden zodra ze échte offers moeten brengen. Vooral de mensen die het meest te verliezen hebben… De aard van ’t beestje ;)
Motivatie, inzicht en doortastendheid zijn zeker belangrijk, maar evengoed moet je gewoon een forse dosis geluk hebben (alleen al om aan de juiste kant van de wereld te zijn geboren) en vaak bereid zijn om over lijken te gaan, al dan niet letterlijk, om het te “maken”. Nu ja, da’s eigenlijk voer voor een andere discussie.
10% dus… moet lukken :)
Mooi! En waar……
Mooi geschreven Laurens!