Open brief van Karen Soeters: Geachte Edelachtbare 

Geachte Edelachtbare. Graag uw aandacht voor het volgende bericht over de 50 uur taakstraf, voor 2 dames die dieren meerdere malen langdurig hebben verwaarloosd. Ik ben ten einde raad, wat de reden is dat ik mij nu direct tot u richt.

Zoals u ongetwijfeld weet of behoort te weten beschikken dieren of veel meer intelligentie en gevoelens dan wat de gemiddelde burger denkt. Niet voor niet vraagt Frans de Waal zich af of de mens wel slim genoeg is om te weten hoe slim dieren zijn. Maar dat even terzijde, ik heb het niet over de intense familieverbanden van olifanten, zwanen of pinguïns die verscheurd worden door het doden van een enkel familielid, nee ik heb het over zeer basale bij elk dier voorkomende gevoelens zoals pijn, stress, angst (en dus ook vreugde, plezier). Gevoelens die door het gros van houders structureel worden ontkent omdat het hen geld kost, niet goed uitkomt of zelfs plezier aan beleeft door het dier (langzaam) te doden, te mishandelen of te verwaarlozen.

U weet natuurlijk net als ik dat bij van alles en nog wat iedereen de baten en lasten tegen elkaar opwegen waarbij de kans op het constateren ervan bij het niet nakomen van een wettelijke plicht een zeer belangrijk onderdeel is. Als een op te leggen maatregel (last) in geen verhouding staat tot de overtreding (bate) en de kans op ontdekken laag tot zeer laag is, zal de houder de betreffende overtreding blijven begaan.

Een duidelijker voorbeeld dan de sjoemelsoftware hoef ik u natuurlijk niet te geven. De baten en de zeer geringe kans op ontdekken hebben ervoor gezorgd dat in bijna elke diesel de software is ingebouwd. Nu men weet wat de lasten zijn en dat de kans op ontdekken erg groot is geworden, kan ik u verzekeren dat in geen enkele diesel deze software door de producent althans meer zal worden ingebouwd.

Op het gebied van dierenwelzijn is het niet anders met alleen het grote verschil dat in dit geval de drie de variabelen (baten, lasten en de kans) wel bekend zijn. Lasten stellen helemaal niets voor, kans op ontdekking is laag tot zeer laag en de baten zijn talrijk.

En hier komt u in beeld en hier gaat het dus verschrikkelijk fout. U gaf de dames uit Sittard slechts 50 uur taakstraf en dat is zelfs nog lager dan de toch al lage straf die de officier van justitie eiste.

Ik kan bijna niet geloven dat dit is wat u aangaf als reden voor deze bizar lage straf:

“Aangezien het slechts om dieren gaat en in veehouderijen misschien nog wel groter leed bestaat waar we niets aan doen.”

Zoals ik hierboven heb uitgelegd ervaren dieren pijn, stress, angst (en dus ook plezier, vreugde). Dit biologische feit is ook onderkend door de wetgever. Op het moment dat een dier mishandeld en/of verwaarloosd worden, is de impact van deze mishandeling en/of verwaarlozing ervan op het dier erg groot, zowel voor de korte als voor de lange termijn. Het moet u bekend zijn dat mishandelde en verwaarloosde dieren lange tijd (zo niet voor altijd) getekend zijn en erg angstig blijven. Dit is inherent aan het feit dat dieren gevoelens hebben. Met andere woorden, de begane overtreding kan bestempeld worden als zeer ernstig.

Degene die dit de dieren aandoet heeft mist elk greintje empathisch vermogen richting de dieren en zal dus zijn gedrag ook niet zomaar gaan aanpassen. Dat zal alleen maar gaan gebeuren als hij zich ervan bewust is dat de baten niet opwegen tegen de lasten, niet een klein beetje opwegen maar echt substantieel.

En dit is nu, geachte edelachtbare, de reden dat ik u schrijf.

Het is mij (en met mij velen) echt een doorn in het oog dat het gros van de zeer ernstige zaken die toevallig aan het licht zijn gekomen worden afgedaan met een taakstrafje om nog niet te spreken over uw weerzinwekkende onderbouwing hiervan. Het gaan opleggen van een taakstrafje voor mishandeling of verwaarlozing is een dusdanige last dat in geen verhouding staat tot de baten voor de houder (plezier aan het mishandelen, geen geld willen uitgeven voor verzorging en dergelijke).

Dit heeft tot gevolg dat de houder zal blijven recidiveren met alle gevolgen van dien voor de nieuwe dieren en de rest van hun leven, om nog maar niet te spreken over de steeds weer terugkerende kosten voor de maatschappij. De dieren worden in beslag genomen, lichamelijk opgeknapt (aan het mentaal weer in orde krijgen van deze dieren wordt al helemaal geen aandacht besteed) en de maatschappij draait vervolgens voor de kosten op.

Geachte edelachtbare, het mishandelen en verwaarlozen van dieren moet echt aangepakt worden met straffen die er toe doen en waarvan een duidelijke preventieve werking uitgaat. Het opleggen van een taakstrafje van een aantal uur valt hier echt niet onder en zal de overtreder en toekomstige overtreders niet ervan weerhouden om door te gaan met het ernstig mishandelen of verwaarlozen van dieren. U bent aangesteld om er in ieder geval er zorg voor te dragen dat daders gestraft worden en wel op een zodanige manier dat de kans op een recidive geminimaliseerd wordt. Doe dat dan ook.

Zorg ervoor dat houders en toekomstige houders zich wel tweemaal gaan bedenken. De dieren hebben geen stem, zij zijn echt afschuwelijk ook van afhankelijk van mensen zoals u.

Ik wens u paasdagen met vooral veel tijd voor bezinning.

Met vriendelijke groeten,

Karen Soeters – House of Animals

• Geachte edelachtbare, lees alstublieft ook:

Karen’s blog: 50 uur voor ernstige verwaarlozing, ‘het gaat slechts om dieren’

©AnimalsToday.nl