Een hulpverlener van Zeezoogdierenhulp Kop van Goeree was er afgelopen weekend getuige van hoe zeehonden afscheid namen van een stervende soortgenoot. Zeker elf zeehonden zochten het dier op.
Wilde dieren sterven meestal buiten ons zicht. Maar op zondagavond trof Cees van Hoven, van Zeezoogdierenhulp Kop van Goeree, een oudere zeehond aan die een rustig plekje had gevonden om te overlijden. Na een melding van Jaap van der Hiele van de Eerste Hulp bij Zeehonden (EHBZ) ging Cees op zoek naar de zeehond bij de Brouwersdam en constateerde dat het dier waarschijnlijk niet lang meer te leven had.
Aangrijpend
Heel aandoenlijk om te zien was dat andere zeehonden langskwamen om afscheid te nemen. Ze gaven kopjes en gingen naast het zwaar ademende dier liggen. Cees vertelt aan PZC:
“Het was zo bijzonder. En zo bizar. Er zwommen wel elf zeehonden in de spuisluis en ze kwamen gewoon het water uit en duwden hun snuit tegen dat grote dier dat daar dood lag te gaan. Precies wat je altijd ziet bij olifanten in Afrika. Ik had een brok in mijn keel.”
De plek waar het dier lag, de spuisluis aan de Brouwersdam, was moeilijk bereikbaar en het werd al snel donker. Cees:
“We hebben eerst nog geprobeerd het dier weg te halen. Maar het woog zeker tweehonderd kilo, dus dat was geen doen met die gladde stenen.”
De zeehond werd wel in de gaten gehouden, ook om te voorkomen dat andere mensen te dichtbij zouden komen.
“Ik werd er een beetje pissig van. Is dat nou echt zo leuk om een foto te maken van een dier dat dood ligt te gaan?”
Stress
Vorige week werd bij Renesse ook een stervende zeehond aangetroffen. Dit 255 kilo zware dier werd wel naar de zeehondenopvang overgebracht, maar overleed onderweg, waarschijnlijk als gevolg van de stress.
Mede hierdoor raadde zeehondenopvangcentrum A Seal Cees van Hoven aan de stervende zeehond bij de Brouwersdam te laten liggen. Als de zeehond de volgende dag nog niet overleden zou zijn, zou de dierenarts alsnog overgaan tot euthanasie. Dit bleek niet nodig. Cees vertelde maandag aan PZC:
“Ik heb het dier rustig laten liggen en toen ben ook ik gegaan. Om middernacht was het hoogwater. Dan zou het wegspoelen of verdrinken, was onze inschatting. Toen we vanochtend gingen kijken, lag de zeehond er niet meer.”
Afscheid nemen
Afscheid nemen van een stervende soortgenoot en rouwen om het verlies van een dierbare zijn niet alleen voorbehouden aan de mens. Ook bij andere diersoorten komt dit voor, zoals olifanten, die bekend staan om hun sterke onderlinge band. Een schrijnend voorval vond deze zomer plaats aan de westkust van de Verenigde Staten, waar orka Tahlequah haar overleden jong 2,5 week met zich meesleepte. Een tijdlang werd ze daarbij begeleid door haar familieleden. Ook eksters blijken dergelijke complexe emoties te hebben. Emeritus hoogleraar Marc Bekoff van de Universiteit van Colorado heeft waargenomen dat de slimme vogels rouwen, net als andere kraaiachtigen, en hun overleden soortgenoten willen begraven.
Bronnen:
©AnimalsToday Angelique Lagarde
