De centrale vraag bij ongewervelde dieren zoals kreeften en krabben is of ze pijn kunnen voelen. Ze reageren wel op prikkels zoals elektrische stroomstoten, maar binnen het wetenschappelijk onderzoek vraagt men zich vervolgens af of die reacties gelijkstaan met reflexen die zonder pijnervaring plaatsvinden of dat die reacties toch gepaard gaan met het ervaren van pijn.
Een belangrijke vraag want als er sprake is van pijn, dan dient er bij de vangst en verwerking van deze dieren – het gaat om astronomische aantallen – wel rekening mee gehouden te worden, net zoals we dat, ook in wetgeving, doen met gewervelde dieren, die qua lichaamsbouw dichterbij de mens staan.
Er is de laatste jaren voortdurend onderzoek gedaan bij kreeften en krabben waarbij deze vraag centraal staat. In diverse proefopstellingen wordt meestal aan de krabben in hun comfortabele schuilplaats een stroomstoot toegediend en wordt gekeken onder welke condities de dieren uiteindelijk hun schuilplaats opgeven voor een andere plek. In al deze onderzoeken wordt wetenschappelijk vastgesteld dat de stroomstoten bij deze dieren niet louter een snelle onbewuste reflexreactie opleveren. Ze reageren net zoals de dichterbij de mens staande gewervelde dieren alsof zij de stroomstoten als pijn ervaren.
De onderzoekers hebben voor het ervaren van pijn – in tegenstelling tot reflexen – een aantal criteria vastgesteld. Belangrijke criteria voor de pijnervaring zijn dat de dieren de pijnervaring in hun geheugen opslaan, ze vervolgens proberen te vermijden, en hierbij de voor- en nadelen van het opgeven van hun schuilplaats voor een andere plek afwegen (tradeoff). In de toonaangevende studies van de afgelopen wordt steevast de conclusie getrokken dat de reactie van de ongewervelde dieren conform is aan de wetenschappelijke kriteria voor pijn. Er wordt echter geregeld ook bij gezegd dat daarmee nog niet definitief het bewijs is geleverd dat de ongewervelde dieren pijn kunnen lijden.
Dit voorbehoud begint ook de onderzoekers zelf steeds meer te knellen. Dat is begrijpelijk wanneer ieder onderzoek weer het resultaat oplevert dat de ongewervelde dieren pijn hebben ervaren conform de criteria van de onderzoekers en ongeveer net zo reageren als de gewervelde dieren. In de meest recente artikelen wordt hierop ook ingegaan.
In de eerste plaats wijzen zij erop dat hun onderzoeksresultaten voor degenen die ongewervelde dieren gebruiken (vangen, verhandelen en eten) aanleiding moeten zijn om ze op een humane, diervriendelijke manier te behandelen.
Ze wijzen er verder op dat het niet aangaat om identieke reacties van gewervelde en ongewervelde dieren op pijnprikkels steevast voor de ongewervelde dieren als ongeldig te verklaren. Een van de toonaangevende onderzoekers, R.W. Elwood, spreekt in dit verband van een vooroordeel bij de onderzoekers tegenover ongewervelde dieren:
‘A taxonomic bias is evident in the evaluation of experimentel data’.
Een zware uitspraak in de wereld van de wetenschap.
Ton Dekker
Voorzitter Vissenbescherming
©PiepVandaag.nl
2 Comments
Comments are closed.
Experimenten zijn ook niet nodig, laten ze kijken in restaurants, waar deze dieren levend gekookt worden, dan kun je gelijk zien hoe fijn ze het vinden om voor de vraatzucht van de mens te worden gekookt.
Het is natuurlijk heel vervelend als je weet dat al die dieren die je wilt eten zo moeten lijden, dus is het erg prettig als de wetenschap zegt dat ze geen pijn ervaren, want dan kan je gewoon doorgaan met het naar binnen schransen van dieren.
Ik word hier niet goed van hoor. Waarom willen mensen alles zwart op wit hebben. Kunnen we er gewoon niet eens vanuit gaan dat elk levend wezen gevoelens waarneemt. Wellicht niet op de manier wij dat doen, maar dan nog. Laat een ander levend wezen toch eens met rust. Dieren vangen om op te vreten of proeven op doen om te kijken of het pijn ervaart, ik weet niet wat ik erger vind.