Animal Rights onderzoeksteams inspecteerden in oktober, november en december van 2018 stallen met leghennen in Flevoland, Noord-Brabant, Gelderland, Nederlands Limburg en Vlaanderen. Het gaat om schuren met kooisystemen en scharrelstallen. De uitkomsten van het onderzoek zijn schokkend.
Eén scharrelstal (Hoogeloon) toont ouderdieren – leghennen en een klein percentage hanen – die bevruchte eieren produceren waaruit vleeskuikens opgroeien. De rest van de stallen was voor de productie van eieren voor consumptie. Animal Rights campagneleider Erwin Vermeulen:
“Zowel kooi- als scharreleieren zijn marteleieren.”
Tollebeek
De schokkende beelden van de levensomstandigheden van leghennen uit Tollebeek in de Noordoostpolder die Animal Rights in November naar buiten bracht, leidde naast afschuw ook tot ontkenningsverschijnselen bij consumenten, politici en vertegenwoordigers uit de pluimveesector. Het publiek reageerde geschrokken en kon nauwelijks geloven dat eieren anno nu en op deze wijze in Nederland geproduceerd worden; veel politici en de sector lieten de burger graag in die waan.
Vandaag laat Animal Rights zien dat Tollebeek geen uitzondering is, maar dat dit de omstandigheden zijn waaronder leghennen een grote meerderheid van de eieren in de supermarktschappen – als ‘tafelei’ en als ingrediënt in andere producten – produceren (let op, schokkende beelden):
Ziek en zwak
Deze horror-schuren zijn gevuld met tienduizenden – soms meer dan honderdduizend – leghennen die door de hoge eierproductie en de levensomstandigheden – waaronder de vaak verstikkende atmosfeer – in anderhalf jaar tijd aftakelen tot opgebruikte, kale kippen.
De stress van deze levensomstandigheden lijdt niet alleen tot angst en onrust, maar ook tot verlaging van de weerstand tegen ziektes en verenpikkerij. Hennen die ziek en zwak zijn worden aan hun lot overgelaten en krijgen niet de verzorging die ze nodig hebben. Het onderzoeksteam trof vele dode leghennen aan: soms al in verregaande staat van ontbinding verkerend, soms zelfs gemummificeerd. Erwin Vermeulen:
“Het leven van deze leghennen kan op geen enkele wijze als dierwaardig bestempeld worden. Deze schuren dienen te verdwijnen.”
De beelden van Animal Rights spreken voor zich. Het leven van leghennen is met het verbod op de ‘kale legbatterij’ nauwelijks verbeterd.
Fabrieken
In 2017 leefden van de 34,3 miljoen leghennen in Nederland 18,2 procent in kooi-systemen en 60,0 procent in scharrelschuren. In België leefden dat jaar van de 9,4 miljoen leghennen er 39,3 procent in kooien en 42,6 procent in scharrelschuren. Zelfs een pas geruimde en vervolgens gereinigde schuur met nieuwe, nog goed in de veren zittende hennen aan het begin van hun leg-leven, maakt een troosteloze, industriële indruk. Animal Rights directeur Susan Hartland:
“Het zijn fabrieken waarin de hennen ei-producerende ‘machines’ zijn waarvan velen sterven tijdens het proces. Dit is een onacceptabel bestaan.”
Hoeveel er precies sterven is onbekend want in tegenstelling tot geoormerkte landbouwzoogdieren, hoeft bij ‘pluimvee’ geen ‘uitval’ te worden geregistreerd.
NVWA inspecties
Volgens de NVWA zijn er in Nederland 831 bedrijven die legkippen houden. De NVWA voerde in 2017 in totaal 45 inspecties uit op het welzijn van legkippen. De NVWA vond op drie locaties technische gebreken, maar constateerde geen dierenleed. De NVWA geeft zelf aan:
“Op basis van deze inspecties zijn geen conclusies te trekken over de naleving van de sector als geheel. Hiervoor is een te klein deel van de sector geïnspecteerd.”
Dat is een understatement; bij deze inspectiedruk kan je als pluimveehouder ongeveer eens in de twintig jaar bezoek verwachten. Susan Hartland:
“Het gaat Animal Rights er niet zo zeer om of wat de beelden tonen legaal of illegaal is, maar dat ieder fatsoenlijk mens zou wensen dat dit illegaal was.”
Einde als soepkip
Het lijden van de hennen eindigt hier niet. Opgebruikt worden ze op hardhandige wijze gevangen, in kratten gepropt en op vrachtwagens geladen voor transport naar een soepkippen-slachthuis. In Nederland mag 0,5 procent van de hennen dood aankomen bij het slachthuis en 2 procent met letselschade, zoals gebroken poten en vleugels, voordat er überhaupt wordt opgetreden. Erwin Vermeulen:
“Het gaat dus om honderdduizenden individuen met gevoel, die het transport volgens de wet niet hoeven te overleven of niet met alle ledematen intact.”
Petitie
Animal Rights heeft een petitie lopen om een einde te maken aan de horror-schuren. De petitie is inmiddels reeds 25.000 keer getekend.
Bron:
- Persbericht Animal Rights
2 Comments
Comments are closed.
Er komen veel petities voorbij om je stem te laten horen tegen dierenleed. Dat is mooi en ik teken ze vaak. Maar ik vraag me af hoe veel zin het heeft en of het niet veel meer zin heeft om dit soort producten niet meer te kopen. Want de industrie draait om wat de consument vraagt.
Dus eet geen (of minder!) vlees, eieren en zuivel en zegt het voort.
Ik erger me kapot aan al die mensen die maar liever de andere kant op blijven kijken terwijl
bekend is en – bij geen verandering – blijft dat dit soort weerzinwekkende, walgelijk praktijken
bestaan. Van politiek, het geklungel van de NVWA tot aan vage dierenartsen. Wat te denken van consumenten die zogenaamd geen geld hebben om een dier een beter leven te gunnen dus het goedkoopste willen bemachtigen wat er te krijgen is. Nog goedkoper is…dan vreet je het helemaal niet!
Nog erger zijn diegenen die het wel kunnen betalen, maar uit gierigheid niet willen.
Dierenleed bestaat en hoe. Evenals egocentrisch gedrag. Wellicht de oorzaak.
Mijn petje af voor Animalrights enz. dat jullie keer op keer dit soort
zaken in de schijnwerpers zetten!