De vriendschap tussen mens en hond is uniek. Zo ook de liefde tussen Ben Moon en zijn hond Denali. Beiden werden geveld door kanker. Ben overleefde de ziekte, Denali helaas niet.
Een ode aan zijn overleden vriend Denali, zo kun je de film van documentairemaker Ben Moon het beste omschrijven. De film vertelt het verhaal vanuit het perspectief van de hond. Het verhaal beschrijft hun leven samen. Een leven vol mooie momenten. Twee vrijbuiters die kamperen, zwemmen, rondtrekken en als nomaden heel veel van de wereld zien samen.
Noodlot
Maar dan slaat het noodlot toe. Ben wordt ziek, doodziek. Denali wijkt niet van zijn zijde, ook niet in het ziekenhuis. Voorzichtig schuift hij het ziekenhuisbed op en ligt naast zijn baas. Denali ‘proeft’ Bens ziekte en de chemicaliën die zijn baas in leven moeten houden op zijn gevoelige tong.
Samen vechten ze voor zijn leven en het wonder geschiedt: Ben wordt beter. Korte tijd zijn ze samen weer dolgelukkig. Maar dan slaat het noodlot opnieuw toe en wordt Denali ziek. Hij wordt getroffen door dezelfde ziekte, maar helaas, hij kan het niet redden. Ben probeert Denali de laatste tijd van zijn leven zo goed mogelijk te steunen en te helpen en hij belooft zijn vriend een zachte dood als het einde daar is. Ben houdt woord. Denali sterft in de armen van zijn grootste vriend. Hij is dan veertien jaar oud.
Grootse vriendschap
Denali leeft voort door deze film. Een tranentrekker van jewelste, maar veel meer nog een ode aan een grootse vriendschap, een liefde voor het leven. De liefde van een man voor zijn hond, Denali, ging onlangs in première op het 5 Point Film Festival en won al twee prijzen; People’s choice en Best of festival.
Bekijk deze indrukwekkende ode van een man voor zijn hond hieronder:
Bron ©PiepVandaag.nl Lydia Zittema
3 Comments
Comments are closed.
Een heel ontroerende film, het is geen man met zijn hond maar twee gezworen kameraden ,twee maatjes zij hadden zamen een hele warme band, dit is nu waren liefde ,zamen huilen zamen spelen en zamen lief en leed delen .
Wauw, hier word je stil van…..prachtige ode aan een mooie vriendschap !
Prachtig dit, weet precies wat deze man voelt.
Onze Bordercollies gingen ook overal mee naar toe en de jongste plakte de hele dag dan aan je vast, ging geen 5 meter bij mij uit de buurt.
Helaas hebben wij ook afscheid moeten nemen van hun, eerst de jongste vorig juli, had toen al een jaar lang suikerziekte en we moesten hem 2x per dag spuiten en afgelopen maart de oudste.
Ruim 13 jaar bij ons geweest en nu stilte, geen enthousiaste begroetingen meer.
Er komt nog geen nieuwe hond, want dat vinden wij niet eerlijk, het is geen vervangings artikel.
Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan ze denk, we hebben het best heel mooi gehad.
We hebben er ook nooit bij nagedacht dat het zo,n impact zou hebben, ook onze zoon is met hun opgegroeid.