Klinkt als een sprookje…. Er was eens een geitje die baby’s kreeg. Dat kreeg ze elk jaar eigenlijk, want haar baby’s zijn zo leuk en ongelofelijk schattig. De trotse mama van de drieling stapte na de bevalling vrolijk rond en iedereen werd door haar en haar kroost ontroerd. Het zonnetje scheen en kinderen lachten vrolijk. Er werden stukjes brood naar de dieren gegooid en mama at het dankbaar op. Niets dan geluk zou je zeggen.

kinderboerderij
Phali | Foto: Norma’s Universum

 

Elk jaar opnieuw…..
Behalve in de herfst, dan verandert dat sprookje eigenlijk in de realiteit,  wat meer op een nachtmerrie lijkt. Want hoeveel dieren kan een kinderboerderij eigenlijk bergen? Vooropgesteld dat een kinderboerderij geen opvang is en geen bejaardenhuis voor dieren. Blijft er weinig keus… Dan de keus: welke dieren blijven om weer voor die schattige bolletjes te zorgen en welke dieren zijn minder fortuinlijk en belanden bij de slager?

Phali was de jongste van de drie, niet zo groot en sterk als haar broertje en andere zusje. En hoe leuk de attractie van die jonge dieren was, bleek uit de enthousiaste reacties van het baldadige publiek. Die vonden het allemaal zo schattig dat ze bierflesjes, glazen en bier over de hekken gooiden. Natuurlijk niet om de dieren te raken, nee joh gewoon lachen toch?  Phali werd meerdere keren geraakt, haar vachtje droop van het bier en haar oogje raakte ernstig beschadigd. Mama herkende de geur van haar eigen kind niet meer en verstootte haar. Zo werkt de natuur helaas. En dat!!! Is dan ook het enige stukje natuur op een kinderboerderij.

kinderboerderij
Phali’s eerste dag bij Norma | Norma’s Universum

Gelukkig werd Phali opgemerkt door schatten van mensen, die haar probeerden te helpen. Toen kwam ze hier. Inmiddels lag haar stofwisseling stil en was ze hard onderweg om in een coma te raken en te sterven. Nu, tien dagen later, sondevoeding, penicilline, oogzalf en flinke pijnstilling, begint ze eindelijk aan het leven wat een lammetje hoort te hebben. Dat van dartelen, eten en veilig slapen.

Dierenleed kent vele gedaantes en, met natuurlijk enkele uitzonderingen daargelaten, dat kinderboerderijen daar bijzonder aan bijdragen. Dieren als vermaak, als attractie, om vervolgens net zo hard onder het slagersmes te belanden, kan niet de bedoeling zijn als les aan onze kinderen. Het zou mooi zijn als de les die we onze kinderen geven compassie en respect voor het leven zou zijn. Dat ze leren dat alle schattige kleine dieren volwassen worden. Maar bovenal het recht hebben om volwassen te worden!

Lijden en laten lijden
De eigenaar van de kinderboerderij waar Phali geboren werd zei: we laten het over aan de natuur en helpen dit kleine geitje niet! Ondanks de honger en de pijn die ze had. Je vraagt je af over welke natuur hij het had, aangezien er weinig sprake van natuur is daar. Een ontsteking zo erg in je oog dat je er hersenletsel aan overhoud is bijzonder pijnlijk. Dat kan toch niet de bedoeling zijn van de lessen die kinderen leren op een kinderboerderij? Bij de term leven en laten leven wordt echt niet bedoeld: lijden en laten lijden.

Alle dieren in gevangenschap, of dat nu een dierentuin of een gebied als de Oostvaardersplassen is, vraagt een zorgplicht. Alles waar wij mensen hekken omheen geplaatst hebben dwingt ons om er de verantwoordelijkheid voor te nemen. En de natuur? Laat die weer de natuur zijn, daar waar er sprake van ongereptheid is. Waar geen hekken staan of entree gevraagd wordt. Waar dieren ongestoord hun natuurlijk gedrag kunnen vertonen en kunnen migreren als ze daar behoefte aan hebben.

kinderboerderij
Norma met Phali | Foto: Norma’s Universum

En laat kinderboerderijen doen waar ze eigenlijk voor zijn: onze kinderen leren met dieren om te gaan. Op een liefdevolle manier kennis laten maken met dieren in alle stadia van hun leven. Van lammetje tot bejaard dier. Ondanks alle ellende waar kleine Phali door moest, leest haar leven wel als een sprookje. Terwijl haar familie de realiteit moet ondergaan.

En ze leefden nog lang en gelukkig?

Norma

Norma Miedema runt Norma’s universum -een opvang voor afgedankte dieren- schrijft en is kunstenaar. Norma’s motivatie is even simpel als hartverwarmend: ze helpt dieren die door mensen aan hun lot overgelaten zijn. Eerst gedomesticeerd en aangepast aan menselijke wensen en vervolgens verwaarloosd of achtergelaten.

©PiepVandaag.nl