In de voedingsindustrie is een duivels dilemma ontstaan. Niet vanuit compassie en medeleven maar vanuit financieel gewin en de steeds grotere groep van mensen die zich het lot van dieren aantrekken. Eén van de wrede bijkomstigheden van de melksector is het scheiden van moeder en kind. Maar deze dierenmoeders en kinderen hebben een geluid gekregen, een stem in de politiek!
Vannacht, bij het voeren van de paarden, miste ik een enthousiast op eten wachtend paard. Niet goed, foute boel. Lichten aangedaan en daar lag ze. Acute koliek. Uitgestrekt, bevend en zwetend met opengesperde ogen. Eén, ik ren naar de telefoon, dierenarts en twee ik probeer haar overeind te krijgen. Een paard moet staan met koliek, moet bewegen.
Nu is een paard van een paar honderd kilo niet zomaar overeind te krijgen en vaak moet je niet al te zachtzinnig zijn om het voor elkaar te krijgen. Maar het lukte. Ze was er zeer slecht aan toe gaf geen reactie op prikkels meer en stond als een dronkenman op een boot te zwaaien.
En daar was haar zoon, hij is nu 9 jaar. Ik heb ze nooit bij elkaar weggehaald natuurlijk. Ik doe dat niet, er is niets wreder dan het scheiden van moeder en kind. Soms als er stress, spanning of pijn is gaat Puck, haar zoon naar het uier en drinkt hij nog, 9 jaar oud! Puck werd onrustig en snoof langs de flanken van zijn moeder, drukte zijn neus tegen haar wang, duwde haar vooruit. Begon zacht te hinniken en liep uit de box. De roep van een veulen naar zijn moeder word zelfs niet door een stervende merrie genegeerd. Ze stapte wankelend achter hem aan.
Toen de dierenarts kwam en haar intraveneus een pijnstiller wilde geven was dat onmogelijk. Tot haar zoon met zijn neus tegen de hare ging staan. Nee, we konden niet in het licht gaan staan dus de dierenarts moest op gevoel prikken. Want ze moest daar zijn, waar haar zoon was. Zij gaf hem het leven 9 jaar geleden en hij gaf haar het leven gisteravond.
Een moederkoe heeft exact dezelfde instincten als een paard of zelfs een mens. Die oerdrift haar kalf te voeden en te beschermen is net zo groot en de band door de geboorte ontstaan, net zo diep.
Maar nu het grote dilemma van de vee-industrie. Er moet rendement uitgehaald worden, tegen minimale kosten. Er moet een kalf geboren worden om de extreem hoge melkafgifte te waarborgen. Elk jaar!!! Elk jaar opnieuw.
Selsa, mijn merrie geeft na 9 jaar nog steeds melk, veel melk als het moet. Na de brand die ons trof en de paarden zeer geraakt waren door alle angst en spanning, bolde haar uier op als nooit tevoren. Troost en voeding en dat na 9 jaar. Daar was niet elk jaar een veulen krijgen voor nodig, het was er gewoon. Helaas vermindert de melkafgifte zo drastisch als er niet maximaal gemolken word, dat het kalf bij de moederkoe weggehaald word.
Maar nu wordt alles anders, want volgens het voorstel in de Tweede Kamer mag het kalf bij de moeder blijven. Er word geld vrij gemaakt om te onderzoeken hoe dat dan moet????
En dan nu de hamvraag: hoelang? Hoelang mag de moederkoe van haar kalf genieten en andersom en hoelang mogen ze de tijd nemen om een band op te bouwen. 3 weken, 4 weken tot wel 6 weken heb ik gehoord… Het spijt me beste vechters voor de rechten van moeders, dit maakt het verlies en verdriet alleen maar groter. Pas bij 6 maanden beginnen we over een diervriendelijke periode te spreken.
De hele veehouderij moet op de schop, maar vooral het consumeren van dierlijke producten moet op de schop. Een koe 5 jaar melken kan best zonder af te kalven, maar de kaas mag niet te duur zijn. Een kalf bij de moeder laten een redelijk normale periode van 6 maanden is best haalbaar (alle fysieke problemen die daar volgens de veehouderij uit voort komen is best iets aan te doen, zoals leververvetting bijvoorbeeld). Als de producten drastisch in prijs verhogen. En nee, het is niet zo dat zuivel dan een luxeproduct word. Het word een kwaliteitsproduct waar je wat minder van eet en wat meer van geniet. Het word een kwaliteitsproduct waar de dieren wat aan hebben, hun levenskwaliteit!
Want als ik mag kiezen uit de opties? 3 weken, 4 weken, 6 weken of 8 weken, dat leed is niet te overzien. De pijn word nog veel groter voor moeder en kind, immers er is een intense hechting ontstaan. En er is geen sprake van… Ze weten niet beter! En ik kan dat bevestigen. Ik heb schreeuwende koeien naar hun kalfje gezien. Een zo korte periode is onnoemelijk wreed (al besef ik me terdege dat het een begin is op de goede weg) en veel wreder nog dan het direct scheiden van moeder en kind.
Selsa is aan haar laatste eindje leven begonnen en straks zullen moeder en kind gescheiden worden door de dood. Wie weet, als ze in wilde kuddes hadden geleefd, was Puck eerder weggegaan bij zijn moeder om als jonge sterke hengst zijn eigen kudde te gaan vormen. Maar wisten jullie dat zelfs 10 jaar later moeder en kind elkaar herkennen en begroeten vanuit de diepe band die is ontstaan tussen ze?
Maar die wereld gaat steeds verder verloren, de wereld van vrije dieren in de natuur. Wij mensen hebben alles overgenomen er is straks geen ruimte meer…
Ik heb het antwoord niet, geen pasklare oplossing, ik heb wel ideeën zodat boeren de tijd en de financiële compensatie krijgen waar ze recht op hebben. En dieren hun eigenwaarde weer terug krijgen, waar ze recht op hebben. Dat er een positieve samenwerking ontstaat tussen mens en dier in plaats van uitbuiting, geestelijke en (soms) lichamelijke mishandeling van dieren. Met respect en eerbied met onze mede wereldbewoners omgaan.
Dieren het recht gunnen op te groeien bij hun moeder, waar veel gezondheidsproblemen ook mee voorkomen kunnen worden en veel ziektes die nu rondgaan in de vee industrie wellicht tot het verleden gaan behoren.
Helaas zullen mijn ideeën zijn als stof in de wind en de tijd schrijdt voort. Tijd, die de aarde misschien niet eens meer heeft met de snelheid waarmee we haar leeg aan het consumeren zijn.
De geboorte is en was altijd het begin van alles, van elke vorm van leven. De moeder het symbool van vruchtbaarheid, van leven. Wat ik vannacht zag gebeuren was eigenlijk geen wonder, het was de natuur, de natuurlijke liefdes band tussen een moeder en een zoon. Zo hecht dat de dood een halt toe geroepen werd. Maar ik ervoer het als een wonder, als een geschenk. Wonderen en geschenken waar de wereld zo verschrikkelijk veel behoefte aan heeft.
Selsa gaf Puck zijn leven 9 jaar geleden en puck gaf het haar vannacht terug. Wij mensen geven heel veel dieren het leven, immers zonder onze interventie waren ze niet geboren. Tijd dat we ze het ‘echte’ leven geven. Zonder dat op voorhand al van hen te nemen!!!
Liefs Norma.
Norma Miedema runt Norma’s Universum, een opvang voor afgedankte dieren, ze schrijft en is kunstenaar. Norma’s motivatie is even simpel als hartverwarmend: ze helpt dieren die door mensen aan hun lot overgelaten zijn. Eerst gedomesticeerd en aangepast aan menselijke wensen en vervolgens verwaarloosd of achtergelaten. Op 7 juni brak er brand uit in Norma’s dierenopvang, waarbij meerdere dieren om het leven kwamen.
©PiepVandaag.nl
11 Comments
Comments are closed.
Mariella,ja, ik baseer dat op ervaring en onderzoek door de wetenschap.
Het onderzoekers waar Thieme haar motie op baseert zijn kwaad omdat ze de uitkomsten heeft verdraaid en gemanipuleerd.
Nee, kalveren worden niet uit de armen van de koe gerukt.
Waarom die binding anders is? omdat koeien koeien zijn ,en mensen mensen.
Miljoenen veehouders, alle dierenartsen en de volledige wetenschap zijn het er over eens dat de huidige methode de juiste is, en dan zal een stadsdame(Thieme) het allemaal beter weten?
Dat voordeel van de twijfel is al vele malen gegeven, maar vrijwel alle boeren die dat gedaan hebben komen er op terug, simpelweg omdat snel scheiden verreweg het beste is voor koe en kalf.
Prachtig en duidelijk geschreven! Zo vreselijk voor al die arme dieren :-( Gebruik alsjeblieft zo min mogelijk dierlijke producten, het liefst geen enkel.
Norma, vreselijk wat er met je merrie gebeurt is, maar schrijf geen dingen waar je geen verstand van hebt, doe ik ook niet.
Het dilemma wat dit artikel ter sprake brengt is of je moeder en kalf van elkaar mag scheiden en zo ja wanneer. De boer moet denk ik goed observeren en onderzoeken (wetenschap nodig) in hoeverre de band hecht is / minder hecht. Bepaald moet worden op welk punt de boer _mag_ interveniëren. Met een “communicatieve wetenschap” kan bovendien het welzijn vergroot worden van de dieren, zodat interventie voor de dieren (kudde) ook te begrijpen is en emotioneel te hanteren.
Recht om te leven voor (vee)dieren en recht op een fatsoenlijk en dierwaardig afscheid van de wereld (bij slacht, die regionaal/lokaal moet plaatsvinden, geen veetransporten meer). “Animal cops” om over deze rechten te waken!
Tijd voor een petitie mensen!
Mee eens Henk Nijsingh.
weet jij hoe dit te doen, een petitie starten? ik helaas niet.
Mooi! We moeten een tekst schrijven. Maar het zou mooi zijn als een organisatie voor dierenwelzijn hier ook achter gaat staan. Anders is de kans op succes gering.
Dierenrechten is de eerste stap, er is mi geen enkele reden om die stap niet te zetten. De tweede stap kan zijn de wetenschappelijke, maar die is niet nodig om de eerste stap te kunnen zetten.
Er is wel een internetsite PetitieTijd, waar je petities kan opperen. Maar ik vind dat een te amateuristische manier, te onzeker.
PiepVandaag, weten jullie iets?
In de tekst van de petitie moeten denk ik de twee rechten die ik noemde + de eis van afschaffen (lange) veetransporten. Animal cops hoeft er niet in (is een logisch voortvloeisel, en zou kunnen worden gedaan door Dierenbescherming).
Annemiek, ik wil Wakker Dier benaderen. Die hebben hun pijlen totnutoe nog niet gericht op de politiek, maar in principe willen ze dat wel, laten we dat politieke vuur dus openen. Ik ken (nog) iemand die hier wel voor in is. Een soort initiatief dat gegroeid is op het web is het zo. Met z’n drieën is beter dan met zijn tweeën. Er is een goede tekst nodig en Wakker Dier moet het ook zien zitten. Laten we dit met een aantal mensen doen. Wie wil kan zich aansluiten.
Ik wil me graag aansluiten bij jullie initiatief. Wel even dit Henk: wetenschappelijk onderzoek naar hechting moeder/ kind bij koeien ?! Daar heb je geen umiversitaire graad voor nodig.
Dat is instinct en natuur.
Waarom zou je iets gaan onderzoeken wat de weteld allang weet? Dit doe je bij mensenmoeders en kinderen ook niet.
Klinkt in mijn oren idioot.
Evidence based…….hou op zeg…….
Hanneke, en daar ga je de fout in, de binding tussen koe en kalf is op geen enkele wijze te vergelijken met de binding tussen mens en baby.
Hj, je schrijft hierboven dat Norma niet over dingen moet schrijven waar ze geen verstand van heeft omdat jij dat ook niet doet, maar dat doe je blijkbaar wel degelijk! “De binding tussen koe en kalf is op geen enkele wijze te vergelijken met de binding tussen mens en baby”???!!! Waar baseer je dat op?? Heb je zelf wel een kind? Ben jij een moeder?? Weet je hoe het voelt als je kind direct na de geboorte uit je armen wordt gerukt??
Waarom zou de binding tussen moederkoe en babykoe anders zijn?! Geef koeien het voordeel van de twijfel, als je twijfelt. Dat doe ik overigens totaal niet, want het krijsen van een koe wanneer haar baby wordt afgenomen gaat door merg en been!