Grace,
Ze ligt opgekruld op de bank, op een zachte deken ligt ze gewoon heerlijk te slapen.
In al haar schoonheid en elegantie heeft ze toch nog het leven gevonden wat ze verdiende.
Ze geniet van de warmte en de veiligheid…..eindelijk.
Meer dan 10 jaar geleden kwam ze als een uitgemergeld en vol met littekens hoopje ellende in Nederland. Niet in staat om te lopen, haar lichaam verkrampt en verstijfd van angst. Ik tilde haar op, bracht haar thuis, terwijl haar lijfje sidderde en ze zachtjes kermde. Ik had een bench onder de tafel met een deken erover, zodat ze een betrekkelijk veilig hol had. Het werkte niet. Ze was zo gestrest dat ze niet durfde te liggen, dagen achtereen.
Op een gegeven moment kon ze niet meer. Alles was op. Haar spieren weigerden dienst en ze viel gewoon om. Dat was het moment dat we ervoor gekozen hebben om haar onder lichte narcose te brengen. Ze had vocht nodig en voeding. Dit kreeg ze met een infuus.
Het duurde lang, heel erg lang voordat ze zelf rond durfde te lopen, de weken en maanden gingen voorbij en ze durfde slechts als er geen mens in de buurt was uit haar bench te komen en te eten. Natuurlijk zag ze dat de andere honden vrolijk waren en blij en me vertrouwden. Maar ze was zo verschrikkelijk beschadigd, dat had tijd nodig.
Uiteindelijk kostte het jaren om haar vertrouwen te winnen, maar elk stapje was er één. De eerste keer dat ze haar angst even vergat en gewoon weer een jonge hond was heb ik gehuild van ontroering. Wat een explosie van kracht, energie en snelheid, onvoorstelbaar. Het vreemde was dat ze altijd in mijn buurt was. Ik had geen angst dat ze weg zou lopen.
Galgo’s
Er zijn geen trouwere honden dan de galgo’s. Hoe ze ook mishandeld worden, ze blijven trouw aan hun baas. Het ging met stapjes, de eerste voorzichtige aanraking, de eerste keer een neus tegen mijn been. De eerste keer tegen me aan leunen ( zo typerend voor galgo’s). Maar een jonge hond is ze nooit geweest, dat hadden ze er al heel vroeg uitgeslagen.
Er zijn momenten geweest dat ik me afvroeg of het goed was waar ik mee bezig was. Het geestelijk lijden was zo groot. Er waren momenten dat ik dacht, is het niet beter……We hielden vol allebei en door de jaren heen is haar vertrouwen volgroeid. Grace is opgeleid als jachthond, als moordwapen. Nooit heeft ze bij mij ook maar omgezien naar de kippen, de vogels, de katten of hazen in het wild. Deze honden zijn zo ongelofelijk zachtaardig en ontzettend intelligent.
Grace is een galgo, een Spaanse jachthond. Spanje het enige land waar nog op deze manier met honden gejaagd mag worden. Onbegrijpelijk het leed wat aangericht wordt. Alleen samen kunnen we daar iets aan veranderen…
Grace ligt in mijn armen, ze snurkt een beetje. Ze wordt al een oude dame. Een dame die kreeg waar ieder levend wezen recht op heeft: veilig zijn. Gelukkig zijn. Ook samen hebben we een ramp mee gemaakt, verlies, verdriet en angst. Het was ontroerend om haar te voelen en haar lichaam tegen me aan te drukken toen ze veilig bleek, maar vooral hoe ze me vertrouwde. Zich nestelde in mijn armen en wist dat ze veilig en zo intens geliefd was. De nachtmerrie van haar veel te wrede verleden was eindelijk vervaagd, niet weer opnieuw aangewakkerd door de traumatische ervaring waar we met ons hele gezin doorheen moesten.
Ze was thuis, bij mij. Ik geef haar een kus op haar ranke kopje, ik huil alweer, dat koste me 8 jaar geduld om dat te kunnen doen bij haar.
Alleen de liefde heelt.
Grace en Norma.
Teken de petitie!
50.000 Spaanse galgo’s (windhonden) worden jaarlijks gedood dan wel in de steek gelaten. Podenco’s wacht vaak hetzelfde lot. De massale dump vindt jaarlijks plaats in februari. Spanje is het enige land in Europa waar de jacht met honden toegestaan is, waarbij de hond zelf de prooi opjaagt en doodt. Veel honden worden geadopteerd in Europese landen, maar dit is uiteindelijk geen oplossing voor het probleem. De jacht zelf moet verboden worden. Februari nadert: teken daarom nu de petitie om de Spaanse overheid op te roepen de jacht met galgo’s (en podenco’s) te verbieden!
Klik hier om de petitie te tekenen.
Norma Miedema runt Norma’s universum – een opvang voor afgedankte dieren – schrijft en is kunstenaar. Norma’s motivatie is even simpel als hartverwarmend: ze helpt dieren die door mensen aan hun lot overgelaten zijn. Eerst gedomesticeerd en aangepast aan menselijke wensen en vervolgens verwaarloosd of achtergelaten.
©PiepVandaag.nl
Strijd mee tegen dierenleed!
Related posts
5 Comments
Comments are closed.
Blog Karen Soeters
Strijd mee tegen dierenleed!
Door (maandelijkse) donateur te worden, bied je een constante stroom van hulp die essentieel is voor redding en verzorging van oorlogsdieren in Oekraïne. Elke bijdrage, groot of klein, eenmalig of periodiek, maakt een verschil. Help je ook mee?
Alleen liefde en medelijden geven is ook niet bevordelijk omdat je dan het angstige gedrag stimuleerd en beloond en zo blijven ze dan angstig.
Een hond leeft in het nu en niet in het verleden en moet langzamerhand leren dat hij voor goed gedrag beloond word en voor fout gedrag niet verrot geslagen word.
Hoe win je weer het vertrouwen van zo,n mishandelde hond, dat is de grootste uitdaging.
Ik hou van dit soort verhalen, nooit de moed opgeven, waar een wil is is een weg, hoe moeilijk het ook is geweest en nog wordt, weer een prachtig hondenleven gered !
Wat een schande zo ga je niet om met dieren
Rechtstreeks uit Spanje 2 Galgo’s en 1 Podenco.
Altijd honden uit het asiel in Ned.gehaald,
tot ik 3 jaar geleden,via FB de spaanse honden leerde kennen
Uit België 1- 14 jarige Galgo,ze moest er weg.
Uit Schiedam 1 Chihuahua,moest daar ook weg.
De situatie waar de honden in Spanje in verkeren is vreselijk,
zou er meer willen opvangen,maar ik heb een minihuis in een hofje in Leiden,ziet nu aan m’n max.
Alle honden hebben littekens ,liefde heelt of troost❤
vreselijk, dit MOET GESTOPT WORDEN