Een groep invloedrijke mensen vraagt wereldleiders een nieuw klimaatverdrag te ondertekenen dat betrekking heeft tot fossiele brandstoffen. Hoewel klimaatdoelen vaak aan de orde komen in de politiek, wordt er nog te weinig gedaan om hen daadwerkelijk te behalen. Het nieuwe initiatief poogt daar verandering in te brengen, aangezien de noodtoestand van het klimaat steeds dringender wordt.

klimaatverdrag
Nobelprijswinnaars roepen op tot nieuw klimaatverdrag | Foto: Pixabay

Verzoek aan wereldleiders

101 Nobelprijswinnaars, onder wie de Dalai Lama, hebben een brief ondertekend die overheden over de hele wereld aanspoort een non-proliferatieverdrag te tekenen. Dit verdrag heeft betrekking tot fossiele brandstoffen en het gebruik hiervan. Het initiatief komt als geroepen, aangezien later dit jaar een belangrijke klimaattop in Glasgow zal plaatsvinden. De brief is geadresseerd aan wereldleiders, namens onder andere verscheidene wetenschappers, oud-presidenten, religieuze leiders en schrijvers. Hun inspiratie hebben ze gehaald uit het oorspronkelijke non-proliferatie verdrag, dat in 1968 is opgesteld en het bezit van kernwapens beperkt.

Strengere maatregelen

Het voorstel gaat over een vlotte overgang van fossiele brandstoffen naar duurzame energie. Hoewel dergelijke onderwerpen al lange tijd op de agenda staan, is tot nu toe het effect van maatregelen niet naar behoren. De Nobelprijswinnaars hopen het bereiken van klimaatdoelen te vereenvoudigen, met plannen om behalve te investeren in alternatieve energiebronnen ook de productie en exploitatie van fossiele brandstoffen stop te zetten. Bovendien willen zij bereiken dat het verkrijgen en verdelen van energiebronnen op globale schaal op een eerlijke manier verloopt. Momenteel draaien inheemse bevolkingen immers geregeld op voor de kosten van de extractie en verwerking van olie, gas en kolen.

Klimaatcrisis steeds urgenter

Het urgente karakter van desbetreffende onderwerpen wordt steeds sterker, aangezien de klimaatcrisis steeds dringender wordt, ondanks internationale afspraken. Het Akkoord van Parijs heeft een bovengrens van 1,5 graad Celsius opgesteld met betrekking tot de opwarming van de aarde, maar specificeert onvoldoende hoe dit te bereiken. Hoewel fossiele brandstoffen de oorzaak zijn van bijna 80 procent van de CO2-uitstoot sinds de industriële revolutie, wordt in dit akkoord frappant genoeg niet gesproken over het inperken hiervan.

Kantelpunten in het klimaat

Dit is niet zonder gevolgen, aangezien de industrie nog steeds nieuwe projecten opzet. Helaas tonen recente observaties aan dat hierdoor de globale productie van olie, gas en kolen tegen 2030 maar liefst twee keer groter zal zijn dan de toegestane hoeveelheid in verband met het Akkoord van Parijs, indien het tempo van productie niet afneemt. Deze ontwikkeling zal leiden tot kantelpunten in het klimaat. Dit zijn kritieke drempels waarbij een kleine verstoring onomkeerbaar aangrijpende veranderingen kan aanbrengen in het aardsysteem. Om deze ramp te voorkomen zou de extractie, distributie en bezit van fossiele brandstoffen beperkt moeten worden. Dit kan gestimuleerd worden door bijvoorbeeld subsidies te verminderen, overbodige infrastructuur op te breken en te focussen op veiligere alternatieven.

Contrast tussen wetenschap en industrie

Op welke manier het dan ook bewerkstelligd zou worden, duidelijk is dat we vóór 2030 jaarlijks 6 procent minder fossiele brandstoffen moeten produceren om de klimaatdoelen te behalen. Een ander onderzoek stelt zelfs dat 80 procent van de fossiele brandstoffen op aarde onbruikbaar zijn, willen we onder een opwarming van 2 graden Celsius blijven. Deze richtlijn vormt een groot contrast met de 2 procent per jaar dat de industrie van plan is te groeien.

https://twitter.com/sidmops/status/1388170438119804931

Vorig jaar werd nog gedacht dat de COVID-19-crisis een permanente positieve invloed zou kunnen hebben op het klimaat, maar inmiddels is men teruggekomen op deze notie. Hoewel tijdens lockdowns over het algemeen minder productie en uitstoot van broeikasgassen is waargenomen, lijken overheden vastberaden om industrieën zoveel mogelijk te stimuleren voor een herstel van de economie. Deze herstelplannen zijn helaas voornamelijk gericht op traditionele energiebronnen. Het is dus duidelijk dat de politieke agenda niet helemaal strookt met de realiteit van de aarde, en dat een nieuw klimaatverdrag geen overbodige luxe is.

Bronnen:

©AnimalsToday.nl Sacha Hoff