Komende lente start er op Tasmanië een experiment om uitsterving van de zeldzame witkapalbatros te voorkomen. Met 100 nagemaakte nesten wil men de overlevingskansen van de jongen vergroten om zo de soort te redden.
De zeldzame witkapalbatros (Thalassarche cauta cauta) is met recht een liefdevolle vogel te noemen. Ze kennen uitgebreide rituelen om elkaar het hof te maken, waardoor de dieren pas acht jaar oud zijn wanneer ze voor het eerst broeden. Het mannetje en het vrouwtje blijven vervolgens hun leven lang bij elkaar. Elk jaar leggen ze slechts één ei en na een broedtijd van 72 dagen voeden en verzorgen ze hun jong nog 5 maanden voordat deze zelfstandig is. Een volwassen dier heeft een spanwijdte van 2 tot 2,5 meter en weegt ruim 4 kilo.
Stimulans
Rachael Alderman, die al sinds 2003 onderzoek doet naar de witkapalbatros, hoopt dat de namaaknesten een flinke stimulans zullen zijn voor de overlevingskansen van de kuikens:
“De witkapalbatros is door z’n biologie met name kwetsbaar voor snelle veranderingen. Ze leggen slechts één ei per jaar en hebben dus een lage reproductiesnelheid.”
Helaas is het juist zijn trouw en toewijding die de vogelsoort kwetsbaar maakt. Door hun lage voortplantingssnelheid zijn ze extra gevoelig voor klimaatverandering. De stijgende temperatuur van de lucht zorgt voor verhoogde sterftecijfers onder de jongen. Daarbij zijn de ouders door de opwarmende oceaan genoodzaakt verder te vliegen om voedsel te vinden voor hun jongen. Alderman:
“Hun strategie in het leven is om oud te worden en veel energie te investeren in de voortplanting. Dus wanneer er iets gebeurt dat dit bemoeilijkt, hebben de populaties daar flink onder te lijden.”
Kwetsbaar
De witkapalbatros kwam oorspronkelijk voor in het gehele zuiden van Australië, van Carnarvon in West-Australië tot Stradbroke Island in Queensland. Tegenwoordig broedt de vogel slechts op drie kleine Tasmaanse eilanden in de Bass Strait, het water tussen Tasmanië en het vasteland van Australië, met in totaal maar een kleine 1500 broedparen. De Australische overheid heeft de witkapalbatros inmiddels als kwetsbaar gecategoriseerd. Volgens de International Union for the Conservation of Nature (IUCN) werd de albatros vroeger gedood voor z’n veren, waarbij de populatie een dieptepunt van 300 broedparen bereikte in 1909. Dit aantal herstelde zich vanwege de trage voortplanting maar langzaam.
Met AU$110.000,- van de Australische overheid, bovenop bijdragen van verschillende organisaties, wil Alderman komende lente 100 nesten installeren, ruim op tijd voor de start van het broedseizoen in september. De nesten zijn een meter in doorsnee en zo’n dertig centimeter hoog.
Volgen
Darren Grover van het Wereld Natuur Fonds Australië zegt dat jonge vogels ook een zendertje zullen krijgen om ze te kunnen volgen. Zo kunnen wetenschappers achterhalen waar de vogels naartoe gaan, waar ze foerageren en wanneer hun interacties met vissers zijn waar ze het risico lopen verstrikt te raken in de netten. Grover looft het innovatieve idee om nesten te gaan namaken:
“Het is vaak moeilijk om van betekenis te kunnen zijn voor diersoorten zoals de albatros, omdat ze veel tijd op zee doorbrengen. Door ons op de broedeilanden te richten, kunnen we hopelijk toch de populatie helpen zich te herstellen.”
Bron: The Guardian ©AnimalsToday Esther van der Spek
