Begin dit jaar heeft een team van wetenschappers een groep orka’s onderzocht bij Kaap Hoorn, Chili. Deze orka’s wijken af van de bekende orka’s, met een slanker voorkomen, kleinere witte stippen bij de ogen en smallere, scherpere rugvinnen. De wetenschappers hebben monsters verzameld om genetische tests uit te voeren, die moeten uitwijzen of dit om een nieuwe, nog niet eerder beschreven soort orka’s gaat.
Orka’s zijn prachtig en majestueus, maar ze zien ongeveer allemaal hetzelfde uit. Hun bouw, grootte, kleur en aftekening zijn per orka zo goed als gelijk. Dus toen meerdere mensen orka’s spotten met een opmerkelijk ander voorkomen was de aandacht van de wetenschappers gewekt. In januari dit jaar spoorde een internationaal team van wetenschappers deze potentiële orka op en verzamelde monsters om genetische tests uit te voeren. Deze tests zullen uitwijzen of deze dieren een nieuwe, onderscheidende soort zijn van de orka’s.
Een van de onderzoekers, Bob Pitman van NOAA Fisheries Science Center in Californië, is erg benieuwd naar de genetische analyse die volgt:
“Type D-orka’s zouden het grootste, onbeschreven diersoort kunnen zijn op aarde en daarmee vormen ze een duidelijk signaal dat we nog maar zo weinig weten over het leven in onze oceanen.”
Tot nu toe was het bestaan van deze potentiële nieuwe soort slechts gebaseerd op verhalen van vissers en een handjevol fotografen.
Genetische afwijking
Het eerste verslag van deze mysterieuze orka’s dateert van 1955, toen 17 dieren strandden aan de kust van Nieuw-Zeeland. Hoewel hun tekening overeenkwam met de bekende orka’s, waren deze dieren kleiner, met een stompe snuit en bolvormig hoofd. De gestrande orka’s hadden ook smallere, puntigere rugvinnen en kleinere witte vlekken boven hun ogen vergeleken met de typische orka. Experts speculeerden dat de ongewone orka’s een product waren van genetische afwijking die puur in die dieren bestond.
In 2005 kreeg Pitman foto’s onder ogen van een Franse onderzoeker, waarop een aantal vreemd uitziende orka’s vis stalen van vissers bij de Crozeteilanden in Indische Oceaan. De orka’s zagen er net zo uit als de orka’s die waren gestrand in Nieuw-Zeeland, meer dan 9 duizend kilometer verderop. Dit suggereerde dat deze unieke orka’s meer wijdverbreid waren dan eerder gedacht.
De jaren daarna verzamelden Pitman en zijn collega’s duizenden beelden van toeristen en bemanningsleden die in de Zuidelijke Oceaan waren geweest. In 2010 hadden Pitman en zijn team 6 beelden verzameld van de “wanna-be” orka’s, die ze de “Type D-orka” noemden.
De foto’s van de Type D-orka’s werden genomen op breedtegraden, die vaak de moeilijkste omstandigheden ter wereld vormen om te varen. Gebieden die bekend staan als de “Roaring 40’s” en de “Furious 50’s” vanwege de verraderlijke wind. Als de Type D-orka’s graag in die gebieden vertoeven, dan is het geen wonder dat de mens niet eerder zijn oog op de orka heeft laten vallen.
Nog zoveel te ontdekken
Na jaren van informatie verzamelen over de potentiële onbeschreven orkasoort, ging Pitman in januari 2019 de zee op met een internationaal team van zeezoogdieren experts. Na een week vond het team een groep van ongeveer 30 Type D-orka’s voor de kust van Chili.
Het team bracht ongeveer 3 uur door met de orka’s, gedurende al die tijd namen ze alles op wat er zich boven en onder water afspeelde. De onderzoekers verzamelden ook 3 biopsies, of kleine stukjes huid van de orka’s, die ze genetisch gaan onderzoeken. Daarmee zal duidelijk worden hoe verwant de Type D-orka is aan de orka zoals wij die kennen.
Volgens Pitman en zijn team herinnert de ontdekking van de Type D-orka ons eraan hoeveel we nog moeten leren over het leven in onze oceanen.
Bron: Live Science
@Animals Today
