Mirta, een gebroken ziel die koningin werd 

Mager en een angstige, verloren blik in haar ogen. Haar eerste foto’s na de redding gaan door merg en been. Mirta is een zwarte galga die door Scooby in januari 2015 is meegenomen uit Andalusië. Lokale organisaties doen al het mogelijke om te voorkomen dat de jachthonden niet gedumpt of gedood worden aan het einde van het jachtseizoen, en overtuigen de galgueros (jagers) om ze ter adoptie af te staan. Haar paspoortje, met de naam van de galguero, zijn adres en zelfs de geboortedatum van Mirta, werpt een blik op de wijze waarop ze is afgestaan: door de galguero zelf weggebracht.

De bestempeling als ‘jachthond’ verraadt dat haar vroegere eigenaar haar als een instrument beschouwde. Haar sterk vermagerde en gespierde lichaam verraadt tevens dat ze de laatste maanden bij de galguero flink heeft gewerkt, tot ze niet meer kon, en dus niet meer bruikbaar was. Haar toenmalige naam laat een glimp zien van de denkwereld van de galguero. Segura (de zelfverzekerde) heette ze. Niets anders dan bedoeld om haar races te laten winnen. Ironisch genoeg was Mirta alles behalve zelfverzekerd. Een gebroken ziel.

50.000 per jaar gedumpt
Mirta behoort tot één van de 50.000 galgo’s en podenco’s die jaarlijks in Spanje in de steek gelaten worden of gedood. Ze had geluk, omdat ze niet op straat is achtergelaten en rechtstreeks een opvang in kon. Maar haar verlegenheid en angst verraden een beladen verleden. Zo ook haar lichaam vol littekens.

In oktober 2015 kwam Mirta bij ons wonen in Leiden. Mirta en ik hadden gelijk een zeer sterke band. We deden alles saampjes: naar mijn werk, de stad in, mooie wandelingen. Het heeft maanden geduurd voor ze mijn vriend, Marten Jesse, vertrouwde. Ze was bang voor mannen. De eerste maanden wilde ze geen eten van hem accepteren en ook niet door hem uitgelaten worden. Ze weigerde met man en macht. Mirta bleef heel lang timide en teruggetrokken. Na vier maanden vroegen we ons af of ze ooit in staat zou zijn om geluk te voelen.

Koningin
Maar toen brak de lente aan en met het einde van de winter smolten haar angsten beetje bij beetje weg. Nu was Marten Jesse opeens toch een fijn kussen om tegenaan te leunen, en rollen in het zonnetje was ook fijn. In de trein maakte ze contact met vreemden. Ondertussen vliegt dagelijks het speelgoed door de kamer en we vinden dit op de vreemdste plekken terug: in de kerstboom, hoog op een kast. Ja, ze kan geluk voelen en iedere dag is een feestje. Voor haarzelf en voor ons. En in haar favoriete wandelgebied gaat zij los als nooit tevoren: met een ongelooflijke snelheid wordt ze iedere keer de koningin van alle aanwezige honden. Niemand kan haar inhalen, niemand kan van haar winnen. Misschien was Segura nu de mooiste naam die ze had kunnen krijgen, want nu ze zichzelf kan zijn is ze de meest zelfverzekerde.

Estefania Pampin Zuidmeer

Mirta is geadopteerd via Greyhounds In Nood Nederland

Teken de petitie!
50.000 Spaanse galgo’s (windhonden) worden jaarlijks gedood dan wel in de steek gelaten. Podenco’s wacht vaak hetzelfde lot. De massale dump vindt jaarlijks plaats in februari. Spanje is het enige land in Europa waar de jacht met honden toegestaan is, waarbij de hond zelf de prooi opjaagt en doodt. Veel honden worden geadopteerd in Europese landen, maar dit is uiteindelijk geen oplossing voor het probleem. De jacht zelf moet verboden worden. Februari nadert: teken daarom nu de petitie om de Spaanse overheid op te roepen de jacht met galgo’s (en podenco’s) te verbieden!

Klik hier om de petitie te tekenen.

Broken Spirit
Samen met Karen Soeters en Monique van Dijk Armor maakte Estefanía de documentaire ‘Broken Spirit – The Galgo’s Last Run’, over het lot van de Spaanse galgo. Bekijk de documentaire hieronder:

BROKEN SPIRIT – The Galgo’s Last Run from PiepVandaag on Vimeo.

©PiepVandaag.nl