De grijze walvis staat ernstig onder druk. Niet de grijze walvis die langs de westkust van Noord Amerika trekt, maar zijn oostelijke neef en buurman aan de Russische kant van de Stille Oceaan. Naar schatting zijn er nog maar 150 en het risico is groot dat dat aantal zelfs kleiner is dan wordt aangenomen. Wellicht gaat deze populatie zijn soortgenoot uit de Atlantische Oceaan achterna: complete uitroeiing.
Of, wanneer en hoe dat gaat gebeuren, daar is moeilijk iets over te zeggen. Tot voor kort leken beide grijze walvissoorten in hun eigen deel van de oceaan te leven. Nu blijkt dat de walvissen soms ook oversteken. Een walvis met de naam Flex dook onlangs op in de oostelijke populatie, nadat het dier was gemerkt nabij het Russische eiland Sakhalin. Uit verdere inventarisatie bleek dat er zeker tien walvissen uit de westelijke populatie aan de overkant van de oceaan zijn geweest. Dit jaar zijn het er zelfs veertien, bijna tien procent van de totale populatie.
De Internationale Walvis Commissie (IWC) vreest dat het geschatte aantal van 150 aan de optimistische kant is. Elk individu telt nu en er zijn enkele grote bedreigingen voor de dieren.
De westelijke grijze walvissen hebben te kampen met bedreigingen van olie- en gasboringen in hun zomerse foerageergebied en in de ondiepere wateren die vooral voor de kalveren belangrijk zijn. Olie-exploitanten Sakhalin Enery en Exxon Neftegas zijn vol in ontwikkeling in het Verre Oosten en er liggen verschillende programma’s op de tekentafel voor meer boringen in walvishabitat.
Daarnaast is klimaatverandering en verontreiniging een serieuze bedreiging. Zowel deze als andere zeezoogdieren lijden al aan een afwijking die bekend staat als ‘stinkende walvis’. Het vlees van de walvissen, alsook van zeehonden en robben is oneetbaar geworden door de afscheiding van een vieze lucht. Wat de exacte oorzaak is, is nog onbekend, maar gedacht wordt aan een verandering van dieet door een tekort aan voedsel, een onbekende biochemische reactie van een schimmel of bacterie of door vervuiling.
De ontdekking van de nieuwe migratieroute van de walvis kan ook nog eens gevolgen hebben voor de inheems volken van Noord Amerika. De Makah uit de staat Washington hadden tot dusver toestemming om voor eigen gebruik op de grijze walvis te jagen. Het risico dat ze mogelijk een bijna uitgestorven westelijke grijze walvis landen, kan ertoe leiden dat hun traditionele manier van leven verder onder druk komt te staan.
De grijze walvis blijkt een mysterieus dier. Er is er zelfs een opgedoken in de Middellandse Zee. Om de soort van uitsterven te behoeden is het belangrijk dat er meer inzicht komt in waarom de dieren migreren naar welke gebieden
Bron ©PiepVandaag.nl Barry Wijnandts
