Microplastics zijn minuscule restjes plastic in zee, veroorzaakt door de plasticsoep en al het andere afval dat de mens in zee dumpt. Deze microplastics zijn een groot gevaar voor alles wat in en op het water leeft, maar ook de mens krijgt deze plastic restanten op zijn bord: uit onderzoek is gebleken dat wereldwijd 90 procentvan de tafelzoutmerken microplastics bevatten.
Een onderzoeksteam van Zuid-Koreaanse wetenschappers en Greenpeace Oost-Azië publiceerden dit onderzoek deze maand in het tijdschrift Environmental Science & Technology. Ze analyseerden eerdere onderzoeken naar zout om de wereldwijde verspreiding van microplastics in tafelzout in kaart te brengen. Bovendien wilden ze de correlatie aantonen met plaatsen waar plasticvervuiling plaatsvindt. Seung- Kyu Kim, hoogleraar mariene wetenschap aan de Zuid-Koreaanse universiteit Incheon legt deze correlatie uit:
“Onze inname van microplastics via producten uit zee is sterk gerelateerd aan demissies in het gebied waar je je bevindt.”
Wereldwijde steekproef
Van de 39 zoutmerken in het onderzoek bevatten 36 merken microplastics. Deze zoutmonsters waren afkomstig uit 21 landen in Europa, Noord- en Zuid-Amerika, Afrika en Azië. De drie microplastics-vrije merken kwamen uit Taiwan (geraffineerd zeezout), China (geraffineerd steenzout) en Frankrijk (ongeraffineerd zeezout gewonnen uit verdamping door zonnewarmte). Bovendien ontdekten de wetenschappers dat zeezout de meeste microplastics bevatte, gevolgd door meerzout en steenzout.
Indonesië bungelt onderaan
De concentratie van microplastics verschilde sterk per merk, maar vooral in Aziatisch tafelzout troffen de onderzoekers hoge hoeveelheden aan. De slechtste merken kwamen uit Indonesië. Plasticvervuiling is een heel groot probleem in Azië en een eerder – niet-gerelateerd – onderzoek toonde aan dat de 54.720 kilometer aan kustlijn van Indonesië kampt met de op een na ergste vervuiling door plastic ter wereld.
Verdieping van kennis over microplastics
Dit Aziatische onderzoek naar tafelzout is het vijfde in de afgelopen jaren wereldwijd. Sherri Mason, hoogleraar aan de State University of New York in Fredonia, werkte samen met onderzoekers van de universiteit van Minnesota aan een van deze zoutonderzoeken. Volgens haar zijn de nieuwe bevindingen een goede aanvulling op de kennis over het effect en de verspreiding van microplastics. Mason:
“Dat de concentraties hoger lagen in Azië is een interessant gegeven. Ook al lag deze conclusie voor de hand, het is pas bewezen als je de data hebt. Uit eerdere analyses was al gebleken dat er sporen van microplastics in zoutproducten zaten die in die landen werden verkocht, maar tot nu toe wisten we niets over hoeveelheden. Nu weten we dat het niet uitmaakt waar je je zout koopt: microplastics zijn overal aanwezig.”
Schadelijk?
Volgens het Aziatische onderzoek krijgt de gemiddelde volwassene ongeveer 2.000 microplastic- elementen per jaar binnen via zout. De grote vraag is nu of deze microplastics schadelijk zijn voor de gezondheid, maar daar is nog geen antwoord op. In een afzonderlijk onderzoek van de universiteit van York naar de milieurisico’s van microplastics (gepubliceerd in Environmental Toxicology and Chemistry) toonde men onlangs aan dat er te weinig bewijsmateriaal is om te bepalen of microplastics schadelijk zijn. In dit Britse onderzoek werden 320 bestaande onderzoeken geanalyseerd. Er bleken grote hiaten te bestaan in het wetenschappelijke begrip van het effect van microplastics. In die 320 onderzoeken waren verschillende soorten microplastics onder de loep genomen, van microbeads tot vezels. Daardoor kon de data niet goed vergeleken worden.
Nog veel werk aan de winkel
Alistair Boxall, hoogleraar geografie aan de universiteit van York, was een van de auteurs:
“Er is dringend behoefte aan betere monitoringonderzoeken die alle aspecten in ogenschouw nemen. Ook moet er meer onderzoek komen naar welk effect de grootte van de deeltjes hebben die daadwerkelijk in het milieu aanwezig zijn.”
Boxall plaatst wel een kanttekening:
“Doordat we de nadruk leggen op microplastics raken grotere en gemakkelijker aanwijsbare milieuproblemen op de achtergrond, zoals de resten van autobanden die in het milieu terechtkomen.”
Bron:
©AnimalsToday.nl Anne Douqué
