Een langdurige onderwaterhittegolf in de Grote Oceaan, de zogenaamde “blob”, heeft geleid tot 1 miljoen dode zeevogels. De “blob” is een gigantische massa veel te warm water, die het hele ecosysteem heeft verstoord. Een aantal soorten, zoals de zeekoet, de kuifpapegaaiduiker, de Cassins alk (kleine zeevogel), maar ook zeeleeuwen en baleinwalvissen hebben hierdoor massale sterftes gekend. Zo schrijft een onderzoeksteam in het wetenschappelijk tijdschrift PLOS ONE.
Vijf jaar geleden spoelden 62.000 uitgemergelde zeekoeten aan op de stranden van Californië tot Alaska. De dieren waren dood of stervend. Nu weten de wetenschappers de oorzaak van de massale sterfte: een aanhoudende hittegolf onderwater die bekend staat als de “blob”.
De “blob”
De zeekoet is een zwartwitte zeevogel die honderden meters diep kan duiken op zoek naar zijn prooi. Deze zeevogels doen zich tegoed aan kleinere vissen, zoals sardines, haring en ansjovis. Om te overleven moeten de vogels elke dag de helft van hun lichaamsgewicht aan vis eten. Maar een paar jaar geleden verdween hun prooi. In 2013 begon het water langs de Amerikaanse westkust warmer te worden, een fenomeen dat bekend werd als de “blob”. Deze warmwaterbel hield een aantal jaren stand en is de meest krachtige onderwaterhittegolf ooit gemeten, met zeewatertemperaturen die tot 6 graden hoger lagen dan normaal.
De warmwaterbel heeft vogels, vissen, maar ook zeezoogdieren getroffen. Een aantal soorten hebben massale sterftes gekend hierdoor. Soorten als de kuifpapegaaiduiker, Cassins alken (kleine zeevogels), maar ook zeeleeuwen en baleinwalvissen. In Californië stierven grote aantallen zeeleeuwen en in Alaska veel baleinwalvissen. Maar de sterfte onder de zeekoeten spande de kroon. Toen er tussen 2015 en 2016 tienduizenden uitgemergeld, dood en stervend, aanspoelden aan de kust van Californië tot Alaska duidde alles op een voedseltekort.
1 miljoen dode vogels
Volgens de onderzoekers was er tot dusver geen bewijs gevonden anders dan verhongering, dat deze massale sterfte verklaarde. Daar komt bij dat eerdere studies aantonen dat slechts een fractie van dode zeevogels aanspoelt aan de kust. Dat betekent volgens de onderzoekers dat het aantal zeekoeten dat is gestorven waarschijnlijk rond de 1 miljoen ligt. Hoofdauteur van de studie, John Piatt, is
research bioloog bij het U.S. Geological Survey’s Alaska Science Center en hij is bijzonder hoogleraar aan de Universiteit van Washington ‘School of Aquatic and Fishery Sciences’:
“De omvang van deze uitval is ongekend. Het was ongelooflijk en alarmerend en het is een rode vlag-waarschuwing over de enorme impact van langdurige opwarming van de oceaan op het mariene ecosysteem.”
Daar komt volgens de onderzoekers nog bij dat tweederde van de gestorven vogels volwassen waren, wat een flinke klap betekent voor de broedpopulatie. Uit onderzoek naar het het broedsucces blijkt dat vanaf 2015 in drie opvolgende jaren 22 broedkolonies volledig faalden in hun voortplanting. Geen enkel jong werd tot volwassenheid gebracht.
Nieuwe onderwaterhittegolf
Eerdere studies toonden aan dat de “blob” de hoeveelheid fytoplankton in het water vermindert, maar door het warmere water krijgen vissen een snellere stofwisseling. Dat geldt niet alleen voor de kleine planktoneters, maar ook grotere (roof)vissen, zoals de zalm en koolvis – die azen op hetzelfde voedsel als de zeekoeten – moesten meer vis dan normaal eten om te overleven.
De “blob” is nu weg, maar wetenschappers hebben onlangs een andere onderwaterhittegolf ontdekt, die zich vormt vanaf de kust van Washington tot in de Golf van Alaska. Julia Parrish, een professor aan de Universiteit van Washington ‘School of Aquatic and Fishery Science’:
“Dit allemaal – met de massale sterfte van de Cassin alken en de kuifpapegaaiduikers – laat zien dat een warmere oceaan een heel ander ecosysteem betekent voor veel mariene soorten. Zeevogels, als zeer zichtbare leden van dat ecosysteem, zijn het eerste signaal van die verandering.”
Bronnen:
©Animals Today
