Kijkend naar dieren zie je eigenlijk enkel de puurheid. Alles wat ze doen is zonder vooraf berekenend en uitgewerkt plan. Die lik over hand of gezicht. Die begroeting als je thuis komt. Het blaffen om met je gaan spelen. Puurheid.
Maar er is meer. De genezende kracht die ze bezitten. Patiënten die soms aan de meest erge ziektes lijden en in ziekenhuizen behandeld worden hebben er baat bij als een dier hen bezoekt. Talloze studies hebben dit al aangetoond. Een mens ervaart rust als een dier hem of haar bezoekt. Het aaien van een dier zorgt bovendien voor minder stress. Het werkt bloeddruk verlagend. Allemaal bewezen.
Patiënten die aan bijvoorbeeld Alzheimer lijden zie je veranderen zodra ze een dier op bezoek krijgen en ze dit dier beginnen aan te raken en aaien. Het internet staat vol met prachtige verhalen en beelden van al die momenten.
Een dier dat door diezelfde mens zo verschrikkelijk behandeld wordt. Het is niet met elkaar te rijmen. Dieren zijn op zoveel momenten de mens zo dienstbaar. Neem die blinde man of vrouw die dankzij een dier zich weer op straat kan begeven. Zich sociaal kan gedragen en bewegen, vertrouwend op die speciale hond die het ‘zichtvermogen’ heeft overgenomen.
Of die hulphonden die de krant halen, de telefoon aangeven, de was uit de machine haalt, de deur opent en sluit. Die speciale dieren zorgen er voor dat wij mensen weer een grote mate van zelfstandigheid terug krijgen. Dat we in staat zijn om zelfstandig te blijven wonen.
Of al die dieren die de totale samenleving van dienst zijn. Die zorgen dat vliegvelden een stuk veiliger worden. Of die zorgen dat kinderen niet in aanraking komen met drugs omdat ze deze geestverruimende middelen opsporen. Die de politie helpen bij het veilig houden van straten, gebouwen en mensen. Dieren die helpen bij het opspeuren van mensen die vermist zijn of het slachtoffer zijn geworden van geweld.
Die mensen uit gevaarlijke situaties halen en dat altijd met zoveel plezier doen. De beloning die ze krijgen is geen geld, een auto, vakantie huis of wat ook. Nee die beloning is de waardering en liefde van hun baasje of trainer. Dat speeltje waar ze helemaal verzot op zijn. Die aai over de kop die kus. Dat is het enige dat ze terug vragen en verdienen.
Ik blijf dan ook vreselijk veel moeite houden met al die mishandelingen en het dumpen van dieren. Overheden die hun verantwoording niet nemen. Die wet en regelgeving niet handhaven om dieren te beschermen. Moeite met het niet nemen van verantwoording om educatie aan de jeugd te geven. Instanties die enkel over dieren en hun welzijn spreken maar niets doen om hierin ook daadwerkelijk verandering te brengen. Er bestaan er nog velen. En dan zichzelf schoon willen praten door te stellen dat het ‘vaak lang duurt voor iets anders zal gaan’. In mijn optiek is het desinteresse en laksheid en vaak een combinatie van beiden.
De mensheid heeft zoveel te leren van dieren op zoveel fronten. Onbaatzuchtig, puur, géén dubbele agenda’s zijn er slechts enkelen van.
Hoe was het gezegde ook al weer? Al je mensen leert kennen ga je van dieren houden!
Zou mijn moeder dan toch gelijk hebben?
Mark Vos, directeur Stichting Dierenhulp
3 Comments
Comments are closed.
Wat een mooi verhaal. De mens zal het nooit leren. De grootste ….. kunnen maar voortplanten en dat gebeurt dan ook massaal. Een wereldbevolking van zo een 7 miljard personen waarvan een overschot geheelverziekers. Zo een ongekend vernietigend soort, wat mij betreft de grootste fout ooit maar het gros kijkt liever naar de bloemetjes en bijtjes zeer realistisch kuch kuch proest proest
In al zijn vermeende intelligentie en superioriteit maakt juist de mens steeds meer kapot op deze prachtige aarde. We kunnen zo enorm veel van dieren leren.
Aanbevolen boekje:
“Het gelijk van de dieren, het geluk van de mensen” door Marianne Thieme.
Helemaal mee eens Jeroen dierenRIJK versus mensenDOM